ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 1830

ร่างในตอนแรกของเยี่ยนจ้าวเกอหายไปจากที่เดิม

ปราณบนความว่างเปล่าผนึกรวมเป็นฉัตรคันหนึ่ง ตั้งเคียงบัวเขียว บัวขาว มุกโกลาหล กระบองสีทอง ระฆังโบราณ คันฉ่องดํา

ฉัตรค่อยๆ เปลี่ยนแปลงรูปร่าง แสดงร่างคน

รูปร่างหน้าตาคนเปลี่ยนแปลงไม่หยุด เหมือนเทวกษัตริย์บรรพ กําเนิด เหมือนเทวกษัตริย์รัตนวิเศษ เหมือนเทวกษัตริย์เต๋า

สุดท้ายก็หยุดเปลี่ยนแปลง หน้าตายังเป็นเยี่ยนจ้าวเกอ!

วันนี้ทําลายร่างชาติก่อนสองร่าง เปลี่ยนหยกหรูอี้ไตรรัตนะ กระบี่ แหนเขียว เบาะวายุอัคคีเป็นของตัวเอง อาศัยการช่วยเหลือจาก พิธีกรรมของเทวกษัตริย์ไร้ประมาณ เยี่ยนจ้าวเกอก้าวเท้าก้าวสุดท้าย นั้นออกสําเร็จ!

จากนั้นขึ้นไปบนระดับมรรคา ก้มมองสรรพสัตว์เก้าสวรรค์ ไร้ กฎเกณฑ์คือพลัง คําพูดทั่วไปยากจะอธิบายความประหลาดนี้ สุดท้ายมี แค่คําว่า ‘มรรคา’ คือระดับมรรคา

ในอากาศโกลาหลมีเจ้ามรรคาคนหนึ่งเกิดขึ้น สําหรับเจ้ามรรคา มาตรแม้นธรรมชาติพินาศสิ้น ก็จะมีวัฏจักรเกิด อีก สร้างธรรมชาติแห่งหนึ่ง แต่ว่าวันนี้ ความรู้สึกทุกคนกลับไม่เหมือนอยู่บ้าง เยี่ยนจ้าวเกอมองซากประตูหยกที่พังทลายนั้น ประตูใหญ่หยกขาวแหลกสลาย แสงหยกค่อยๆ มลาย ร่างเทวกษัต ริย์ไร้ประมาณตระหง่านในฝุ่นแสงที่แผ่พุ่งทั่วความว่างเปล่าไร้สิ้นสุด สูญเสียเศษศิลามนุษย์กําเนิด เทวกษัตริย์ไร้ประมาณลมปราณไม่ ด้อยลง แต่ตอนนี้ หลังจากประตูใหญ่หยกขาวพังทลาย เขากลับเหมือน ปราณกําเนิดได้รับความเสียหายใหญ่หลวง ในสายตาคนที่อยู่ต�ากว่าระดับมรรคา เขายังคงเป็นเจ้ามรรคาที่ คล้ายเอื้อมไม่ถึง แต่ว่าในสายตาเจ้ามรรคาคนอื่น เทวกษัตริย์ไร้ประมาณเสียท่า ครั้งใหญ่อย่างไม่ต้องสงสัย การวัดกําลังกับเยี่ยนจ้าวเกอรอบนี้ เขาพ่ายแพ้ย่อยยับ!

ปัจจุบันพิธีกรรมจบลง เยี่ยนจ้าวเกอประสบความสําเร็จ เทวกษัต ริย์ไร้ประมาณล้มเหลว แต่ก็เคลื่อนไหวได้อย่างเป็นอิสระอีกครั้ง

กระนั้นเขายืนนิ่งกับที่ เงยหน้ามองเยี่ยนจ้าวเกอ เงียบงันไม่พูดจา

เยี่ยนจ้าวเกอสบตากับเขา ยกมือข้างหนึ่งขึ้น “มรรคาเกิดมรรคา ดับ สมควรอยู่ที่วันนี้”

เขายื่นฝ่ามือออกมา บรรลุถึงตรงหน้าเทวกษัตริย์ไร้ประมาณใน พริบตา

ดวงตาที่เฉื่อยชาของเทวกษัตริย์ไร้ประมาณยามนี้ในที่สุดก็สั่นไหว เกิดเส้นแสงอีกหน

“การเตรียมตัวในหนึ่งยุคสมัยของข้า วันนี้กลายเป็นสายน�าหมด สิ้น ก็แค่การเริ่มต้นใหม่” ร่างเทวกษัตริย์ไร้ประมาณลอยพลิ้วไป ด้านหลัง

การเตรียมตัวหมื่นปีตอนเป็นมหาชาล สู้กับเจ้ามรรคามากมาย มาถึงวันนี้ ห่างจากความสําเร็จเพียงแค่ก้าว ผลคือล้มเหลวก่อนสําเร็จ

ปัจจุบันถึงแม้ความปรารถนาไม่เป็นจริง แต่อย่างน้อยอยู่ในระดับ มรรคา จะไม่กล้าวางหมากตาใหม่ตั้งแต่เริ่มได้อย่างไร?

เทวกษัตริย์ไร้ประมาณดวงตากลับคืนสู่ความสงบ ความรู้สึก ทั้งหมดหายไป ล้วนอันตรธานไปยังส่วนลึกของทะเลใจ “จุดจบของท่านก็คือจุดจบ ไม่มีจุดเริ่มต้นใหม่” เยี่ยนจ้าวเกอกล่า วอย่างเรียบเฉย “วาจานี้ ข้าเป็นคนพูด” ใจกลางฝ่ามือของมือข้างที่เขายื่นเข้าหาเทวกษัตริย์ไร้ประมาณ เกิดแรงดึงดูดไร้สิ้นสุด เทวกษัตริย์ไร้ประมาณในฐานะระดับมรรคา ถึงกับถอยหลังไม่ได้ ร่างกายเขย่า เหมือนเข้าหาเยี่ยนจ้าวเกอด้วยตัวเอง เทวกษัตริย์ไร้ประมาณสีหน้าเคร่งขรึม ยื่นฝ่ามือออกมาหยุดเยี่ยน จ้าวเกอเช่นกัน วังทองหลายชั้นตั้งขึ้น แสงหยกปรากฏอีกหน ย้อมวังทองเก้า สวรรค์เป็นสีหยก แต่ว่าฝ่ามือเยี่ยนจ้าวเกอตอนนี้ผลักออกไป ถล่มวังเทพเก้าชั้น ไป ถึงตรงหน้าเทวกษัตริย์ไร้ประมาณโดยตรง! ฝ่ามือของสองคนปะทะกัน เทวกษัตริย์ไร้ประมาณร่างพลันสั่นไหว มือข้างที่เขาใช้ปะทะกับเยี่ยนจ้าวเกอหายไปในอากาศ!

เทวกษัตริย์ไร้ประมาณที่น่าเกรงขามสูงไกล วินาทีนี้ถึงกับแขน หายไปข้าง แขนที่ปลาสนาการเหมือนกับไม่เคยคงอยู่

อดีตไม่คงอยู่ อนาคตจะไม่เกิด

เทวกษัตริย์ไร้ประมาณโซเซถอยหลัง เพิ่งสู้กันรอบเดียว ก็ถูกเยี่ยน จ้าวเกอทําร้ายสาหัส!

ทุกคนต่างตกตะลึงเหลือประมาณ

มาตรว่าเยี่ยนจ้าวเกอขึ้นสู่ระดับมรรคาเช่นกัน และเทวกษัตริย์ไร้ ประมาณคู่ต่อสู้ของเขาก็เสียท่าเพราะความล้มเหลวก่อนหน้า แต่นั่น อย่างไรก็ยังเป็นยอดฝีมือผู้ยิ่งใหญ่ที่เป็นเจ้ามรรคาเหมือนกัน