ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 185

คำตอบที่ถังหย่งฮ่าวตอบตามใจประโยคหนึ่ง เยี่ยนจ้าวเกอกลับได้ยินสิ่งต่างๆ มากมายจากในนั้น

หนึ่งในนั้นคือ หวงเจี๋ยเป็นดั่งคมในฝักดังคาด วรยุทธ์และพลังความสามารถของเขาไม่ต่ำต้อยเลย

สองคือ เกินกว่าครึ่งหวงเจี๋ยไม่ใช่มหาปรมาจารย์ชุดดำคนนั้นที่ลอบจู่โจมตนและสวีเฟยเมื่อสักครู่ มีคนสกัดการเคลื่อนไหวของเขาไว้

นอกเสียจากศิษย์สำนักสุริยันศักดิ์สิทธิ์คนอื่นที่จมดิ่งลงสู่แดนมารครั้งนี้จะสิ้นชีพทั้งหมดอย่างแน่นอน เช่นนั้นการตกเป็นผู้ต้องสงสัยของหวงเจี๋ยจะเพิ่มสูงขึ้นอีก

เยี่ยนจ้าวเกอนวดหว่างคิ้ว ถามต่อไปว่า “ตั้งแต่ที่เกาะลอยตกลงมาก่อนหน้า ข้าเห็นศิษย์พี่ถังอยู่ด้วยกันกับคนของตำหนักอัสนีสวรรค์ พวกเขาเป็นเช่นไรบ้างแล้ว”

ถังหย่งฮ่าวกล่าว “ตอนที่ตกลงพื้นไม่ได้มีอันตราย ไม่มีผู้ใดตกลงไปในหลุมดำ แต่ขณะที่ถูกแดนมารดูดกลืน พวกข้าพลัดหลงกับศิษย์น้องเสียจื่ออี้”

“ภายหลังประสบกับมหาปรมาจารย์อาวุโสท่านหนึ่ง ตำหนักอัสนีสวรรค์ก็เร่งมาสนับสนุน และล้อมปราบจอมยุทธ์ภาคีบึงน้ำไร้ขอบเขต กลุ่มศิษย์น้องเฉินหลินก็ตามผู้อาวุโสท่านไปนั้น ส่วนข้าก็ตามหาพวกศิษย์น้องหวง”

ขณะที่พูด ถังหย่งฮ่าวชูมือซ้ายของตนขึ้น บนข้อมือมีจี้เล็กๆ อันหนึ่งช่วยเอาไว้ ส่องแสงประหนึ่งแสงอาทิตย์ท่ามกลางเขตไอมารอันมืดมน

“อาศัยสิ่งนี้ ข้าสามารถลองหาตำแหน่งของพวกศิษย์น้องหวงได้ เพียงแต่ภายในแดนมาร จะยิ่งทวีความยากลำบากอย่างมาก”

เยี่ยนจ้าวเกอพยักหน้า สวีเฟยจึงถามขึ้นว่า “จ้าวเกอ ตอนนี้เจ้าวางแผนไว้ว่าอย่างไร”

“อืม จริงๆ แล้วข้าคิดที่จะเข้าไปส่วนลึกของทะเลสาบปิดนภา เขตศูนย์กลางค่ายกลสีดำนั่น” หลังจากเยี่ยนจ้าวเกอมองถังหย่งฮ่าวแวบหนึ่งแล้ว จึงเอ่ยขึ้นอย่างมิสะทกสะท้าน

สวีเฟยและถังหย่งฮ่าวต่างก็ตะลึงงั้นไปเล็กน้อย “เหตุใดเจ้าถึงปรารถนาจะทำเช่นนั้น?”

เยี่ยนจ้าวเกอพูดอธิบาย “แผนการของเหล่าผู้อาวุโสปรากฎช่องโหว่อย่างชัดเจน นั่นหมายความว่าในบรรดายอดฝีมือระดับสูงแห่งดินแดนศักดิ์สิทธิ์ใหญ่ทั้งหกของพวกเรา ยังมีไส้ศึกของนพยมโลกอยู่”

“ด้วยเหตุนี้แผนการของพวกเรา ยิ่งจะถูกศัตรูใช้ประโยชน์เสียด้วยซ้ำไป แผนสำรองเองก็เกรงว่ารั่วไหลด้วยเช่นกัน การทำลายของภาคีบึงน้ำไร้ขอบเขตไม่มีทางที่จะไม่มีการป้องกัน”

ในดวงตาทั้งสองของเยี่ยนจ้าวเกอมีแสงเย็นทอประกายเล็กน้อย “ดังนั้น ข้าเตรียมที่จะเพิ่มตัวแปรให้แก่พวกมัน เติมวัตถุดิบให้กับอาหารหลักจานนี้ของพวกมันสักหน่อย”

สำหรับจอมยุทธ์ปรมาจารย์คนหนึ่งเช่นเยี่ยนจ้าวเกอ จะเพิ่มตัวแปรแก่สถานการณ์ในการต่อสู้ระดับชั้นมหาปรมาจารย์อย่างไรนั้น สวีเฟยและถังหย่งฮ่าวไม่ได้เอ่ยถามให้มากความ

สวีเฟยเพ่งมองเยี่ยนจ้าวเกอ “ให้เจ้าไปเสี่ยงภัยผู้เดียวไม่ได้ ข้าจะไปกับเจ้าเอง”

เขามองทางเยี่ยนจ้าวเกอ “ได้ยินว่าจ้าวเกอได้เศษชิ้นส่วนอาวุธศักดิ์สิทธิ์ชิ้นหนึ่งแล้ว บางทีเจ้าอาจจะมีความสามารถและอาวุธวิเศษโดดเด่นจริงๆ”

“วิจารณ์ด้วยจิตใจสงบ ไม่ว่าจะเป็นข้าในตอนนี้ หรือจะเป็นศิษย์พี่ถัง คิดอยากจะเข้าไปพัวพันกับสถานการณ์การต่อสู้ของยอดฝีมือมหาปรมาจารย์ระดับสูง ต่างก็มีความสามารถไม่มากพอ”

“ทว่าภายในแดนมารขณะนี้ นอกจากยอดฝีมือมหาปรมาจารย์ระดับสูงแล้ว ยังมีปรมาจารย์ภาคีบึงน้ำไร้ขอบเขตคนอื่นๆ มากมาย แม้กระทั่งเป็นจอมยุทธ์มหาปรมาจารย์ระดับกลางและระดับต่ำ ยกตัวอย่างเช่นคนผู้นั้นเมื่อครู่”

“ข้าเองไม่มีความสามารถพอ โดยภาพรวมแล้วไม่อาจช่วยเหลือได้ แต่ระหว่างทางอาจช่วยเจ้าประหยัดเวลาและกำลังวังชาได้อยู่บ้าง โดยเฉพาะอย่างยิ่งพยายามสงวนพลังของเศษชิ้นส่วนอาวุธศักดิ์สิทธิ์เท่าที่จะมากได้ ถึงอย่างไรก็คือเศษชิ้นส่วน ไม่ใช่อาวุธศักดิ์สิทธิ์จริงๆ ใช้พลังจนค่อยๆ หมดไป เกินกว่าครึ่งจำเป็นต้องใช้เวลาพักฟื้นถึงจะสามารถฟื้นคืนได้”

ถังหย่งฮ่าวกล่าวอย่างใจกว้างเช่นกันว่า “นับข้าด้วยคน”

ตอนนี้ภาพรวมเป็นสำคัญ สถานการณ์คับขัน เยี่ยนจ้าวเกอเองก็ไม่ได้เอะอะโวยวายหรือพูดจาให้มีพิธีรีตองเช่นกัน เขาผงกศีรษะทันที “ตามนี้ ขอบคุณศิษย์พี่ทั้งสองท่าน”

สิ้นเสียง เยี่ยนจ้าวเกอก็ตบหลังพ่านพ่านเบาๆ “พาศิษย์น้องซือคงขึ้นไป ระวังมัดระวังเร้นกายให้ดี คอยการช่วยเหลือของผู้อาวุโส หรือไม่ก็รอจนกว่าเรื่องจะจบ”

ซือคงจิงที่แต่ไรมานั้นใจเย็น แววตาเผยความขัดเคืองอย่างยากจะได้เห็น

นางไม่ได้เคืองที่เยี่ยนจ้าวเกอและสวีเฟยไม่พานางไป แต่เสียดายที่พลังฝึกปรือของตนเองต่ำเกินไป ในสถานการณ์แบบนี้นอกจากจะช่วยเหลือไม่ได้แล้ว จะกลายเป็นตัวถ่วงเสียมากกว่า

เยี่ยนจ้าวเกอมองนางพลางเอ่ย “พวกเราต้องเข้าไปลึกกว่านี้ พาเจ้าเข้าไปด้วย จะยิ่งอันตรายไปใหญ่”

“ศิษย์น้องซือคง มีพ่านพ่านปกป้องเจ้าอยู่ ไม่ประสบพบกับปรมาจารย์ขั้นฝ่านภาและมหาปรมาจารย์ก็ไม่เป็นไร เพียงแต่บัดนี้ศัตรูมากมายยิ่ง พวกเจ้ารอบคอบจะเป็นการดีที่สุด”