ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 220

ทุกคนขยับเข้ามาใกล้เยี่ยนจ้าวเกอกับเสาหินพร้อมกัน ผิวเสาหินต้นนั้นส่องประกายแสงโชติช่วงอย่างช้าๆ

ริ้วแสงลวงตาที่ควบแน่นอยู่ในอากาศไม่สลายไป คล้ายกับประกอบขึ้นใหม่เป็นส่วนหนึ่งที่แตกหักขาดหายไปของเสาหิน

เยี่ยนจ้าวเกอยืนอยู่ด้านล่างของเสาหิน มือข้างหนึ่งกดอยู่บนผิวเสาหิน มืออีกข้างหนึ่งยื่นนิ้วชี้ออกไป ดีดบนจุดตันเถียนของตนเบาๆ

สายตาของเขาจดจ้องพายุสีดำที่จู่โจมเข้ามาตีฝ่าเขตค่ายกลเบื้องหน้าโดยไม่ละสายตา

จุดสนใจของ ‘ผู้อาวุโสหลี่’ กับ ‘เหยาซาน’ อยู่บนร่างเยี่ยนจ้าวเกอกับอาหู่ นอกจากนี้ยังมีพ่านพ่านที่เวลานี้ย่อส่วนมาอยู่ข้างกายเยี่ยนจ้าวเกอแล้ว

ชายหนุ่มมองพายุที่พลิกม้วนพัดมาทางตน ไม่หยุดกะพริบตา พลางคิดคำนวณอยู่ภายในใจ

ภายในจุดตันเถียนของเยี่ยนจ้าวเกอ ปราณสะอาดกระจายออก กลุ่มธาตุปราณบริสุทธิ์ปลุกปั่นสาดซัดอยู่ตลอดเวลา

ระหว่างที่ปราณจิตราเที่ยวเตร่ พลันแฝงไปด้วยฉันทลักษณ์ที่ทั้งมหัศจรรย์ทั้ งเป็นเอกลักษณ์ ทั้งห่างไกลจากปัจจุบัน อีกทั้งทรงพลังอีกด้วย

คนอื่นไม่อาจรับรู้และสัมผัสได้ถึงการมีอยู่ของมัน หรือต่อให้รู้สึกได้ ก็ไม่มีทางหยั่งรู้ ไม่มีทางมองออกเช่นกัน

ฝ่ามือที่เยี่ยนจ้าวเกอกดไว้บนผิวเสาหิน ปราณจิตราที่กรอกเข้าไปในเสาหินเรียบ แต่ทรงพลังขึ้นเรื่อยๆ ทำให้ริ้วแสงบนผิวเสาหินยิ่งทวีความจ้าตา

ทุกคนพรวดพราดไปยังข้างกายเยี่ยนจ้าวเกอ ต่างก็มองเขาด้วยความประหม่าทั้งสิ้น

ครั้นหันกายมองไป พายุนิมิตทมิฬอันน่าพรั่นพรึง ขณะนี้ดูเหมือนมังกรที่เหินฟ้ามุดดำลงดินมากมาย

ทะเลทรายบริเวณที่พายุพัดผ่านไป ล้วนถูกไถคราดออกเป็นร่องต่อเนื่อง เนินทรายเป็นเนินๆ ขึ้นลงมากมายถูกถากจนเรียบ พายุทรายจำนวนมากพลิกม้วนทั่วท้องฟ้า

จากสายตาของเยี่ยนจ้าวเกอที่มองไป ถึงขั้นเห็นได้ว่าเม็ดทรายเล็กๆ นั้น หลังจากถูกม้วนพัดเข้าไปอยู่ในพายุแล้ว แตกออกเป็นชิ้นเล็กน้อยกลายเป็นละอองฝุ่นที่ยิ่งทวีความเล็กเข้าไปอีกขั้น!

บริเวณที่พายุหมุนพัดผ่านไป ทรายไหลที่กลบเสาหินไว้ กลับยังคงมั่นคงดั่งภูเขาไท่ซาน เนื่องด้วยความสัมพันธ์ที่เชื่อมกันระหว่างเสาหินกับทะเลทราย

ทว่าผู้คนที่ยืนอยู่บนทะเลทราย กลับประหนึ่งลิขิตไว้ว่ายากที่จะโชคดีรอดพ้น จะต้องถูกพายุหมุนอันบ้าคลั่งฉีกร่างเป็นชิ้นๆ!

นัยน์ตาเห็นว่าพายุได้เข้าใกล้ยังเบื้องหน้าแล้ว เยี่ยนจ้าวเกอกลับยังคงไม่เคลื่อนไหวอะไร จนพวกเขาล้วนเริ่มรู้สึกไม่ปลอดภัยขึ้นมา

ถึงแม้ว่าจะยังไม่ได้ก่อความวุ่นวาย ทว่าท่ามกลางสายตาของทุกคนล้วนปกปิดความร้อนใจไว้ไม่อยู่

เพราะการตัดสินใจของเยี่ยนจ้าวเกอก่อนหน้านี้ ทุกคนจึงไม่ได้ถอยออกไปหลบมังกรทมิฬพิฆาตในทันที

บัดนี้มังกรทมิฬพิฆาตเข้าจู่โจม หากชายหนุ่มไม่มีวิธีจัดการละก็ นอกจากตนเองแล้ว ทุกคนล้วนต้องถูกฝังจมลงไปที่นี่พร้อมกับคนตาย

กระนั้นคนอื่นกลับไม่ถึงขั้นที่จะนึกคิดไปว่าเยี่ยนจ้าวเกอมีความคิดจะทำร้ายพวกเขา เพราะว่าตัวชายหนุ่มเองก็ประสบภัยอันตรายเฉกเช่นเดียวกัน

แต่ยามนี้ดวงตาเห็นว่าพายุมาถึงตัว กลับไม่มีมาตรการตอบโต้ ยากจะเลี่ยงความสิ้นหวังอย่างมากไปได้

‘ผู้อาวุโสหลี่’ และ ‘เหยาซาน’ สบตากันแวบหนึ่ง “เขาไม่อนุญาตให้ขับเคลื่อนพลังของเศษชิ้นส่วนอาวุธศักดิ์สิทธิ์นั่นหรือ? ตัดใจไม่ลงหรือไม่อาจขับเคลื่อนได้เลย? ไม่มีเศษชิ้นส่วนอาวุธศักดิ์สิทธิ์ แล้วความมั่นใจที่เขาจะยืนกรานไม่ถอยออกไปอยู่ที่ใด?”

“ถ้าหากจริงๆ แล้วเศษชิ้นส่วนอาวุธศักดิ์สิทธิ์นั่นของเขาไม่อาจขับเคลื่อนได้ พวกเราก็ไม่จำเป็นต้องสร้างมังกรทมิฬพิฆาตแล้ว!” เหยาซานตัวปลอมขุ่นเคืองอยู่บ้าง “บัดนี้มังกรทมิฬพิฆาตจู่โจมมา ลากพวกเราเข้ามาชดใช้เองด้วยแล้ว!”

แววตา ‘ผู้อาวุโสหลี่’ มืดครึ้ม “ถึงจะไม่สมัครใจอยู่บ้าง แต่ถ้าหากเป็นเช่นนี้จริงๆ นั่นก็เป็นชะตาชีวิตเช่นกัน ฝังส่งบุคคลอันดับหนึ่งในรุ่นเยาว์ของสำนักเขากว่างเฉิง ยอดอัจฉริยะอายุยี่สิบกว่าปีคนหนึ่ง ที่ใช้พลังฝึกปรือระดับปรมาจารย์ก็สามารถก่อกวนสถานการณ์ใต้หล้าได้คนหนึ่ง พวกเราไม่เสียเปรียบ!”

เขาเปล่งเสียงฮึดฮัด “ต้องเพิ่มความระมัดระวังยิ่งขึ้น บางทีเขาอาจจะมีนิสัยเห็นแก่ตัว มีวิธีการที่ปกป้องเพียงแต่ตัวเขาเอง ก็เลยไม่เกรงกลัว”

“หากเป็นเช่นนั้นจริงๆ พวกเราต้องคว้าโอกาสสุดท้ายไว้ ส่งเขาไปลงนรกไปเสีย!”

ในช่วงเวลาชั่วเสี้ยวขณะนี้เอง พายุอันน่าพรั่นพรึงได้มาถึงเบื้องหน้าฝูงชนแล้ว!

สองสามคนที่ยืนอยู่รอบนอกที่สุด ปักหลักได้ไม่มั่นคงนัก ร่างกายไม่อาจยืนอยู่บนพื้นได้ กำลังจะถูกม้วนพัดขึ้นสู่ท้องฟ้าโดยตรง!

เห็นดังนั้น ทุกคนล้วนสีหน้าถอดสี!