ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 228

ศพของเหลียนอิ๋ง จอมยุทธ์สำนักเขากว่างเฉิงคนอื่นๆ ล้วนไม่ได้สนใจ

ก่อนหน้านี้ในพายุนิมิตทมิฬ เยี่ยนจ้าวเกอช่วยเหลือเขาเอาไว้พร้อมกับจวินลั่วและเหลียนเฉิง ผลคือในช่วงเวลาหัวเลี้ยวหัวต่อ ก่อเรื่องอันตราย เจ้าเด็กที่ไม่อยู่ในสายตาผู้นี้กลับเนรคุณ หวิดแทงทุกคนด้วยดาบหนึ่ง

หากไม่ใช่เยี่ยนจ้าวเกอมีวิธีจัดการได้ทันเวลา ทุกคนคงจะต้องเตรียมป้องกันมังกรทมิฬพิฆาตที่อยู่ด้านบนไปด้วย และต้องระมัดระวังมังกรขาวพิฆาตใต้เท้าที่เหลียนอิ๋งสร้างขึ้นไปด้วย

เนื่องจากผู้อาวุโสหลี่ถูกสังหารเป็นเหตุ บรรดาจอมยุทธ์กว่างเฉิงทั้งหลายที่เพลิงโทสะกำลังสุมอก ไม่ได้ฆ่าศพระบายความแค้น มีท่าทีสงบเงียบเช่นนี้ได้ก็นับเป็นการแสดงออกที่ใจเย็นอย่างมากแล้ว

เหลียนเฉิงมองดูศพของเหลียนอิ๋ง ก่อนจะถอนใจคราหนึ่ง รุดขึ้นหน้าเก็บโครงกระดูกให้เขา

หลายๆ ครั้งก่อนหน้านี้ เขากับพี่ชายท่านนี้ต่างก็มีหัวอกเดียวกัน ชะตากรรมคล้ายคลึงกัน ด้วยเหตุนี้จึงมีความรู้สึกนึกคิดกลมเกลียวอย่างยิ่ง

ทั้งสองล้วนเป็นบุตรอนุภรรยา บิดามารดาเสียชีวิตก่อนวัยอันควร อุปนิสัยล้วนยังค่อนข้างอ่อนนุ่มอรชรอีก จึงมักถูกข่มเหงรังแกอยูในตระกูลเสมอ

พวกเขาเติบใหญ่มาด้วยกันอย่างทุลักทุเล ระหว่างกันและกัน กลับนับว่าเป็นญาติมิตรที่มีอยู่น้อยนิดของแต่ละคน

เพียงแต่ไม่รู้ว่าเริ่มขึ้นตั้งแต่เมื่อใด ที่เหลียนอิ๋งค่อยๆ เหินห่างกับเขา นี่ทำให้เหลียนเฉิงไม่เข้าใจอย่างยิ่ง

เมื่อได้ยินวาจาของเหลียนอิ๋งเมื่อครู่ และยังเห็นการแสดงออกของเขาอีก ในที่สุดเหลียนเฉิงถึงนึกขึ้นได้ เหมือนกับว่าตั้งแต่ชั่วขณะที่รู้จักจวินลั่วนั้นเอง ที่ท่าทีของเหลียนอิ๋งที่มีต่อเขาเริ่มบังเกิดความพลิกผันแปรเปลี่ยน

ถึงนิสัยเหลียนเฉิงจะนิ่มนวลอยู่บ้าง ทว่าก็ไม่ได้โง่เขลาแต่อย่างใด เมื่อเข้าใจชัดถึงสาเหตุที่เหลียนอิ๋งเปลี่ยนไปแล้ว เขาจึงอดไม่ได้ที่จะหนักใจยิ่งกว่าเดิม

อันที่จริงสำหรับเหลียนเฉิงแล้ว ไหนเลยจวินลั่วไม่ใช่แสงสว่างที่น้อยนักจะปรากฏในชีวิตตน?

เพียงแต่เหลียนเฉิงไม่ได้มีความคิดสุดขั้วเฉกเช่นเหลียนอิ๋ง ขณะเดียวกัน ยังมองโลกในแง่ร้ายมากกว่าด้วยเช่นกัน เขาก็รู้สึกตั้งนานนักแล้วว่าจวินลั่วก็เหมือนดั่งการเงยหน้าขึ้นฟ้ามองส่วนในของเมฆอย่างไรอย่างนั้น

ถึงแม้ว่าเหลียนอิ๋งจะร้ายกับตนเอง มังกรขาวพิฆาตที่สร้างขึ้นก็หวิดกลืนตนเองให้จมลงไปเช่นกัน กระนั้นเหลียนเฉิงก็ยังคงใจอ่อน ทนฝังร่างพี่ชายในทะเลทรายกว้างใหญ่เช่นนี้ไม่ไหว

แม้ว่าตัวจะสิ้นใจไปแล้ว ทว่าอย่างน้อยให้เขาได้เป็นใบไม้ร่วงกลับสู่โคนต้น จะได้หรือไม่?

จวินลั่วมองเหลียนเฉิงกับเหลียนอิ๋ง พลางกัดเม้มริมฝีปาก สองจิตสองใจอยู่บ้าง

สายตาของนางที่ตกอยู่บนร่างเหลียนอิ๋งแลดูซับซ้อนอย่างยิ่ง ทว่าเมื่อมองไปยังเหลียนฉิง แววตาของนางกลับอ่อนโยนลงกว่าอยู่บ้าง

ครู่ใหญ่ จวินลั่วเองก็ถอนใจเช่นกัน ก่อนจะรุดหน้าไปช่วยเหลียนเฉิงเก็บศพของเหลียนอิ๋ง เตรียมนำออกจากมหาทะเลทรายแดนตะวันตก

จอมยุทธ์สำนักเขากว่างเฉิงกลุ่มหนึ่งมองดูภาพฉากนี้ แม้ไม่ได้ช่วยเหลือ ทว่าก็ไม่ได้ขัดขวางด้วยเช่นกัน หลังจากพวกเขาเก็บศพของผู้อาวุโสหลี่แล้ว ก็ยืนนิ่งเงียบข้างๆ รอคอยการชี้แนะจากเยี่ยนจ้าวเกอ

เยี่ยนจ้าวเกอมองจวินลั่วอย่างสงบเงียบขณะหนึ่ง “ลั่วลั่ว นี่ถึงจะใช่การพเนจรในโลกภายนอก หรือควรกล่าวว่า แท้จริงแล้วนี่ไม่เท่าไรเลยต่างหาก ยังคงเป็นด้านหนึ่งที่สว่างไสวสวยสดอย่างยิ่ง เพราะอย่างไรความเป็นจริงยังมีเรื่องที่คาวเลือดดำมืดยิ่งกว่านี้เสียอีก”

การแก้แค้นด้วยความพยาบาทระหว่างขุมกำลังใหญ่ทั้งสองฝ่าย หลังรู้แจ้งเห็นจริงจุดอ่อนในใจคนแล้วใช้ประโยชน์วางแผน ลอบสังหารกะทันหันทารุณเลือดเย็น ด้วยเหตุนี้คนอื่นจึงเป็นปลาติดหลังแหไปด้วย

สำนักเขานิมิตทมิฬดับสูญไปนานแล้ว ทว่าปัจจุบันบุตรหลานที่เหลือรอดอยู่จำนวนหนึ่งปรารถนาการแก้แค้น ผู้ถูกพุ่งเป้าหมายก็ไม่ใช่จอมยุทธ์ระดับสูงของสำนักเขากว่างเฉิงแต่อย่างใด แต่เป็นเยี่ยนจ้าวเกอที่ถึงแม้ปัจจุบันจะมีตำแหน่งในสำนักสำคัญขึ้นเรื่อยๆ ทว่าท้ายที่สุดแล้วพลังฝึกปรือล้วนยังไม่เข้าสู่ระดับมหาปรมาจารย์

การปะทะกันของทั้งสองฝ่าย เทียบไม่ได้เลยกับมรสุมพายุการเปิดฉากสงครามของขุมกำลังระดับดินแดนศักดิ์สิทธิ์ใหญ่ทั้งสองแห่งที่อาจพัดกระพือขึ้นได้

ทว่าคลื่นใหญ่เช่นนี้ระลอกหนึ่ง เพียงพอให้ทำลายผู้คนเฉกเช่นจวินลั่ว เหลียนเฉิง และเหลียนอิ๋งพวกเหล่านี้ให้พินาศย่อยยับได้แล้ว

ไม่พลิกม้วนพัดเข้ามาก็แล้วไป แต่หากพัดเข้ามาล่ะก็ ย่อมไม่อาจทำได้ดั่งใจโดยสิ้นเชิง เป็นไปได้อย่างยิ่งกระทั่งว่าจะตายอย่างไรล้วนไม่รู้ได้

เหลียนอิ๋ง เกรงว่าถึงชั่วขณะสิ้นใจนั้นแล้วจะยังไม่เข้าใจเลยทั้งสิ้น เขาเป็นเพียงแค่หมากตัวหนึ่งในมือของเหยาซาน เป็นเพียงห่วงโซ่หนึ่งในแผนลอบสังหารของเหยาซานเท่านั้น