ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 247

พลังความสามารถพลังฝึกปรือของพวกเหลียนเฉิงและเหลียนอิ๋ง ที่ฐานะเดิมอยู่ในขุมกำลังชั้นสอง เปรียบกับศิษย์ของจวินจื้อหย่วนแล้ว แน่นอนว่าด้อยกว่าอีกขั้นหนึ่ง

ซึ่งพวกเขาไม่วาดหวังว่าจะสามารถกราบเข้าเป็นศิษย์ใต้สำนักกว่างเฉิง และมีจุดมุ่งหมายเข้าพรรคกระบี่วายุคำรามให้ได้

ขุมกำลังระดับป้อมปราการตระกูลเหลียน นอกจากผู้สืบทอดสายตรงจำนวนหนึ่งที่รับช่วงต่อกิจการตระกูลแล้ว ก็คาดหวังอีกว่าตระกูลหรือไม่ก็ภายในพรรคของตน จะสามารถมีคนก้าวเดินออกไปเข้าสู่ขุมกำลังชั้นหนึ่งได้มากขึ้นกว่านี้

ฉะนี้จึงสามารถโน้มดึงผู้หนุนช่วยเบื้องหลังได้ ความสลับซับซ้อนบนพื้นที่ขุมกำลังยุ่งเหยิงเสียยิ่งกว่าในจินตนาการของคนทั่วไปอีก

ทว่านี่ก็เป็นการคัดเลือกปกติที่สามารถเข้าใจได้เช่นกัน ดังเช่นขุมกำลังชั้นหนึ่งอย่างอาณาจักรถังตะวันออก พรรคสายรุ้งสีชาดนี้ ที่คัดเลือกชนรุ่นหลังสายตรงที่เป็นส่วนสำคัญที่สุด และผู้มีพรสวรรค์วิถีวรยุทธ์พิสุทธิ์โดดเด่นที่สุดเช่นเดียวกัน ด้วยมุ่งหวังว่าจะสามารถกราบเข้าเป็นศิษย์ใต้สำนักเขากว่างเฉิงได้เฉกเช่นเดียวกัน

หลานสายตรงของประมุขพรรคกระบี่วายุคำราม ก็เป็นศิษย์ภายใต้สำนักเขากว่างเฉิงเช่นเดียวกัน เยี่ยนจ้าวเกอยังเคยพบพานอยู่หลายครา ทั้งยังมักได้รับการฝากฝังจากผู้อาวุโสจวินให้ดูแลอยู่บ้างสักหน่อย

สำนักเขากว่างเฉิงเองก็เสริมแกร่งการควบคุมแต่ละดินแดนในอาณัติตนเอง โดยผ่านวิธีประเภทนี้เช่นเดียวกัน

ดินแดนศักดิ์สิทธิ์อื่นทั้งห้า อาทิสำนักสุริยันศักดิ์สิทธิ์หรือสำนักเขาไร้พรมแดน ก็ใช้วิธีเดียวกัน

ซึ่งใต้ขุมกำลังชั้นสองเฉกเช่นป้อมปราการตระกูลเหลียน และจวนภูเขาวายุอำพัน แน่นอนยังมีขุมกำลังอื่นที่อ่อนด้อยกว่า

ส่วนเรื่องจำนวนนั้น ขุมกำลังเช่นนั้นยิ่งมากกว่าแล้ว

โลกแปดพิภพมีกระแสนิยมวรยุทธ์ ถ้าหากมองลงไปอย่างต่อเนื่อง การดำรงอยู่ของหอวรยุทธ์ หอชุมนุม และจำพวกพรรคเล็กสำนักน้อยระหว่างตลาดในเมืองยิ่งคณานับราวกับขนวัว

กระทั่งต่ำลงไปจากขุมกำลังชั้นสองอีก จอมยุทธ์ที่ฐานะเดิมอยู่ในขุมกำลังเหล่านี้ หากไม่สามารถไต่เต้าขึ้นสูง เดินไปยังโลกหล้าที่กว้างใหญ่ไพศาลกว่านี้ได้ เช่นนั้นก็ทำได้เพียงกลมกลืนไปกับมหาชนจริงๆ แล้ว

ฝึกยุทธ์ ยังไม่ถึงขั้นบำเพ็ญฝึกวิถีวรยุทธ์ มากกว่านั้นคือเพื่อป้องกันตัวเอง ไปจนถึงขั้นดำรงชีวิต

“ท่านลุง คิดๆ ดูแล้วท่านก็คงได้ยินเรื่องความเปลี่ยนแปลงของทะเลสาบปิดนภามาบ้างเช่นกัน” เยี่ยนจ้าวเกอกล่าวเสียงเบา “มารร้ายนพยมโลก เฉกเช่นปีศาจอัคคีของโลกปีศาจอัคคี ต่างก็เป็นศัตรูร่วมของเผ่าพันธุ์มนุษย์เรา คนของภาคีบึงน้ำไร้ขอบเขตเสียสติ ประสงค์ชักนำนพยมโลกมาถึง ทั้งโลกแปดพิภพล้วนจำต้องป้องกัน”

จวินจื้อหย่วนพยักหน้า “แน่นอน ข่าวที่ส่งมาจากเหตุทะเลสาบปิดนภา พรรคข้าก็กำลังติดตามปัญหาด้านนี้อยู่ ป้องกันการแทรกซึมของภาคีบึงน้ำไร้ขอบเขตอย่างกวดขัด”

เยี่ยนจ้าวเกอกล่าวว่า “นั่นไม่มีอะไรดีไปกว่านี้แล้วจริงๆ เรื่องนี้ยังขอให้ท่านลุงจวินเปลืองสมองสักหน่อย”

มารร้ายเจนจัดในการสุมความคิดชั่วร้าย ความปรารถนา และความยึดติดในใจผู้คน

เทียบกับหกดินแดนศักดิ์สิทธิ์ใหญ่แล้ว จอมยุทธ์เช่นหานเซิ่ง เฒ่ามารหัวขวานที่พเนจรตามลำพังเช่นนั้น ไม่พอใจกับฐานะที่ยืนอยู่เหนือมวลชนของดินแดนศักดิ์สิทธิ์ทั้งหก จึงถูกภาคีบึงน้ำไร้ขอบเขตดึงเป็นพวกได้ง่ายยิ่งกว่า ปรารถนาทำลายเพื่อก่อเกิดการสร้าง เปลี่ยนแปลงพลิกฟ้าพลิกแผ่นดิน

แท้จริงแล้วในอีกแง่มุมหนึ่ง ขุมกำลังชั้นหนึ่งและขุมกำลังชั้นสองภายใต้ดินแดนศักดิ์สิทธิ์ใหญ่ทั้งหกเหล่านี้ ก็มีปัญหาเช่นเดียวกัน

ปรารถนาจะคว่ำดินแดนศักดิ์สิทธิ์ทั้งหกแล้วแทนที่ ปรารถนากลายเป็นดินแดนศักดิ์สิทธิ์ใหม่ ปรารถนาพลังและอำนาจที่ตัดสินเองโดยสมบูรณ์…

ความคิดทำนองนี้อีกมากมาย ไม่ว่าจะความทะเยอทะยานก็ดี หรือจะความไม่ย่อท้อต่อสิ่งใดเองก็ช่าง ล้วนมีความเป็นไปได้ที่จะกลายเป็นช่องว่างโอกาสที่ภาคีบึงน้ำไร้ขอบเขตจะเจาะทะลวงเข้าไป

แน่นอนว่าความคิดที่คล้ายคลึงกันนี้ ไม่ได้แสดงว่าจะถูกภาคีบึงน้ำไร้ขอบเขตฉวยโอกาสเสมอไป และหาได้แสดงว่าจะก่อเกิดความคิดมารร้ายในใจเป็นแน่เสียเมื่อไร

นี่ล้วนขึ้นอยู่กับความแน่วแน่ของจิตใจ สติสัมปชัญญะ และการทำสมาธิของแต่ละคน

ทว่าไม่สามารถขจัดความเป็นได้นี้ทิ้งไป มีผู้มองโลกในแง่ร้ายกระทั่งคิดว่า ขุมกำลังชั้นหนึ่งและชั้นสอง กลับอาจจะเป็นเขตประสบหายนะหนักจากแทรกแซงกัดกินของภาคีบึงน้ำไร้ขอบเขตด้วยซ้ำไป

สำหรับเยี่ยนจ้าวเกอแล้ว อันที่จริงเขาคิดมาโดยตลอดว่าการที่ขุมกำลังชั้นหนึ่งและชั้นสองมีความคิดเช่นนั้น นับเป็นเรื่องที่ปกติอย่างมาก

จอมยุทธ์มักมีพลังอันฮึกเหิมและความโอหังที่มากกว่าคนธรรมดาทั่วไปมาก ดังเช่นความแปลกประหลาดของหลิวเซิ่งเฟิงเช่นนั้นในตอนแรก แต่อย่างไรเสียก็เป็นจำนวนน้อยนิด

จอมยุทธ์ที่มีความสำเร็จได้อย่างแน่นอน มีสักกี่คนที่ยอมอยู่เบื้องล่าง?

ตอนที่พลังความสามารถตนเองไม่มากพอ รู้ชัดถึงสภาพความเป็นจริงจึงยอมอยู่ใต้อำนาจ นั่นไม่ได้หมายความว่าจะยินยอมใช้ชีวิตเช่นนี้ไปตลอดชีวิต

พึ่งพิงกำลังของตัวเองยากยิ่งจะขัดขืน จึงไปแสวงหาความช่วยเหลือจากกำลังภายนอก แต่ไรนี่ก็เป็นเรื่องที่ไม่พอจะวิพากษ์เอาผิดได้เช่นกัน