ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 263

หลังกายหวงซวี่ มีชายวัยกลางคนผู้หนึ่งยืนอยู่ ซึ่งคือมู่กวงจวิน หนึ่งในเจ็ดสุริยันรุ่นปัจจุบันนั่นเอง

มู่กวงจวินกล่าวตอบ “ทุกสิ่งเตรียมพร้อม รอเพียงท่านเจ้าสำนักออกฌานเท่านั้น”

หลังเสียงเขาหยุดชะงักไปครู่หนึ่ง จึงกล่าวต่อไปว่า “หากสถานการณ์เหมาะสม กระนั้นไม่ต้องรอท่านเจ้าสำนักออกฌาน ก็สามารถก่อการได้เช่นกัน”

หวงซวี่พยักหน้า แล้วจึงหันกายมองไปด้านข้าง

ตรงนั้นมีคนวัยเยาว์ที่นิ่งเงียบผู้หนึ่งยืนอยู่ ราวกับถูกบดบังใต้แสงอาทิตย์ ซึ่งก็คือบุตรชายของเขา หวงเจี๋ย คุณชายจรัสแสง

หวงเจี๋ยสบตากับหวงซวี่ บิดาของตนอยู่แวบหนึ่ง ก่อนจะเอ่ยพูดเสียงแผ่วเบา “ทางที่ดีที่สุดคือสามารถรอท่านอาจารย์ปู่ออกจากฌาน”

กล่าวจบก็ไม่มีวาจาต่อไปอีก หวงซวี่และมู่กวงจวินก็ไม่ได้คิดจะถามไถ่ต่อไป ต่างก็ผงกศีรษะ ละสายตากลับจากหวงเจี๋ย

สายตาของหวงซวี่มองไปยังทิศเหนือที่นภาพิภพตั้งอยู่ รำพึงรำพันกับตนเอง “เขากว่างเฉิง พวกเจ้าขวางหูขวางตานานพอแล้ว…”

ไม่เพียงสำนักสุริยันศักดิ์สิทธิ์เท่านั้น ทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือของโลกแปดพิภพ เกาะโยวหนึ่งในหกเกาะของอสนีพิภพ ที่แห่งนั้นมีตำหนักอัสนีสวรรค์ หนึ่งในดินแดนศักดิ์สิทธิ์ยุคปัจจุบันตั้งอยู่

ดินแดนที่ตำหนักอัสนีสวรรค์ตั้งอยู่ ท้องฟ้าเหนือศีรษะมีเมฆพายุปกคลุมหนาแน่นตลอดปี ทำให้ผู้คนประหวั่นพรั่นพรึง

กลุ่มวังใหญ่โตมโหฬารที่สร้างขึ้นโดยมีโครงสร้างเป็นโลหะสีม่วงอมน้ำเงินทั้งหมด ประหนึ่งพระราชวังของจักรพรรดิอัสนีอย่างไรอย่างนั้น

ภายในตำหนักหลักที่อยู่ใจกลางที่สุด ชายชราศีรษะล้านผู้หนึ่งนั่งอยู่บนบัลลังก์ มองดูฝูงชนเบื้องหน้า

ชายชราผู้นี้ศีรษะไร้เรือนผม ใต้คางไว้เคราแพะสีม่วงอมน้ำเงิน คนอื่นที่นั่งอยู่ตรงนั้น ไม่ได้เผยท่าทางแข็งแกร่งดุดันออกมาเท่าใดนัก ดูสงบเงียบอย่างยิ่ง

กระนั้นคนอื่นเผชิญหน้าเขา กลับอดที่จะรู้สึกใจสั่นขวัญผวาไปเองไม่ได้ ราวกับเผชิญหน้ากับสายฟ้าที่รุนแรงที่สุด

ชายชราศีรษะล้าน ก็คือประมุขตำหนักอัสนีสวรรค์รุ่นปัจจุบัน เฉินลี่ จอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์อัสนีสีเขียว ผู้คนเรียกขานเขาว่า ‘ฟ้าคำรนแปดทิศ’

สายตาประมุขตำหนักอัสนีสวรรค์ผู้นี้มองกวาดผ่านเหล่าบรรดายอดฝีมือระดับสูงของสำนักที่อยู่บริเวณนั้น ก่อนจะเอ่ยเชื่องอย่างช้าว่า “หวงกวงเลี่ยแห่งสำนักสุริยันศักดิ์สิทธิ์กับหยวนเจิ้งเฟิงแห่งสำนักเขากว่างเฉิง ต่างกำลังมุ่งแสวงหาความเป็นไปได้ที่จะรุดหน้าขึ้นอีกขั้น สถานการณ์ละเอียดอ่อน”

“ถึงแม้ว่าเพิ่งจะล้มเหลวไม่เป็นท่าที่เกาะทราย แต่การสูญเสียยอดฝีมือกลับไม่เท่าทะเลสาบปิดนภาครั้งนั้น หากข้าเป็นผู้นำของภาคีบึงน้ำไร้ขอบเขต ก็จะลุยยังแผ่นดินสำนักเขากว่างเฉิงอีกสักตั้ง”

ทำนองวาจาเขาแม้จะเชื่องช้า ทว่าน้ำเสียงทุ้มต่ำทรงพลัง ราวกับเสียงสายฟ้าโหมกระหน่ำไม่ขาดสาด เปี่ยมล้นด้วยแรงบีบคั้น

เบื้องซ้ายและขวาของเฉินลี่ มีเหล่าผู้อาวุโสทรงอำนาจของตำหนักอัสนีสวรรค์นั่งอยู่

หลังกายชายวัยกลางดูทรงอำนาจคนหนึ่งในนั้น มีคนหนุ่มยืนอยู่ด้วยสีหน้าอารมณ์สุขุมสงบ ประกายตาแหลมคม ซึ่งก็คือหลินโจว คุณชายฟ้าคำรนนั่นเอง

เขาเป็นจอมยุทธ์ขั้นปรมาจารย์เพียงผู้เดียวที่ได้รับอนุญาตให้เข้าร่วมชุมนุม และเป็นศิษย์อ่อนอาวุโสเพียงหนึ่งเดียวเช่นกัน

ชายวัยกลางคนตรงหน้าหลินโจว แน่นอนว่าคือบิดาของเขา ผู้อาวุโสสูงสุดของตำหนักอัสนีสวรรค์ หลินเทียนเฟิง

“ถ้าหากระดับสูงของสำนักเขากว่างเฉิงยังมีภาคีบึงน้ำไร้ขอบเขตแทรกซึมลึกยิ่งกว่านี้ กระนั้นครั้งนี้คือโอกาสของพวกเราอย่างแท้จริง” หลินเทียนเฟิงเอื้อนเอ่ย “แต่ก็ต้องดูเช่นกันว่าพวกเขามีพลังความสามารถมากน้อยเพียงใด”

“ก่อนหยวนเจิ้งเฟิง ปราชญ์เทียมนภาจะเข้าฌาน จะต้องจัดการวางแผนไว้อย่างเรียบร้อยเป็นแน่ การวางเยี่ยนตี๋ดำรงขอบเขตอำนาจเจ้าสำนักแทน ก็เป็นแผนหนึ่ง”

“มีเสื้อคลุมนภากับมหาค่ายกลกว่างเฉิงปกปักษ์สำนักดำรงอยู่ เหล่าพวกคนนอกหมดหนทางก่อการ”

หลินเทียนเฟิงกล่าวเชื่องช้า “หากแต่พูดถึงนพยมโลกและภาคีบึงน้ำไร้ขอบเขตแล้ว สำนักเขากว่างเฉิงมีคนผู้หนึ่งที่พวกเราควรระวังเอาไว้”

ผู้อาวุโสเก่าแก่ตำหนักอัสนีสวรรค์ตรงข้ามเขาท่านหนึ่งพยักหน้า “ฝ่ายนั้นที่เป็นผู้พ่ายแพ้ในการแข่งขันชิงตำแหน่งเจ้าสำนักเขากว่างเฉิงในครั้งนี้ ก็คือฟางจุ่น ‘มังกรซ่อนเงื่อน’”

หลินเทียนเฟิงกล่าว “ไม่ผิด พลาดท่าเสียทีการแข่งขันกับเยี่ยนตี๋ จนเกือบทำให้นามกร ‘มังกรซ่อนเงื่อน’ กลายเป็นเรื่องขำขัน ชั่วชีวิตนี้ฟางจุ่นล้วนสามารถเป็น ‘มังกรซ่อนเงื่อน’ ได้ หากแต่ไม่ใช่เหินบินสวรรค์ชั้นเก้า แปลงสภาพเป็นมังกรแท้ มังกรแท้ยังมีคนอื่น นั่นก็คือศิษย์น้องร่วมสำนักของเขา เยี่ยนตี๋”