ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 277

เหตุการณ์แปรเปลี่ยนน่าตกใจฉับพลัน หยวนเทียนอารมณ์ไม่ผันแปรนัก เพียงส่งเสียงตะโกนทุ้มต่ำที่ทั้งขุ่นเคืองทั้งตื่นตกใจออกมา

หากแต่เงาร่างของเขาและเยี่ยนตี๋ กลับเปลี่ยนเป็นขมุกขมัวอยู่กลางอากาศ จนเลือนหายไปพร้อมกันบนท้องฟ้าในที่สุด

พยับเมฆที่ปกคลุมฟ้าดินก็สลายหายไปด้วยเช่นกัน

แสงตะวันและท้องฟ้าปลอดโปร่ง ปรากฏเหนือศีรษะมวลชนอีกครั้ง

เยี่ยนจ้าวเกอมองดูเงาร่างของเยี่ยนตี๋และหยวนเทียนเลือนหาย พ่นลมหายใจลากยาวออกมาคำหนึ่ง “ไม่ง่าย สำเร็จแล้ว”

อาหู่ เยี่ยนเหวินเจิน และคนอื่นๆ ต่างมองเยี่ยนจ้าวเกออย่างฉงนสนเท่ห์ ไม่รู้ด้วยเหตุอะไรอยู่บ้าง “จ้าวเกอ ท่านประมุขกับจอมมารศักดิ์สิทธิ์เล่า?”

เส้นสายตาเยี่ยนจ้าวเกอพาดผ่านทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือ “ถูกส่งไปถึงเขากว่างเฉิงแล้ว”

กลุ่มของอาหู่มองหน้ากันเลิ่กลั่ก

พวกเยี่ยนเหวินเจินอึกอักไม่รู้ควรจะรับคำอย่างไรอยู่บ้าง ไตร่ตรองสำนวนพูดตลอดเวลา

อาหู่กลับเอ่ยถามตรงๆ “คุณชาย ท่านพยายามเลี่ยงศัตรูเข้ารุกรานหรอกไม่ใช่หรือ? โดยเฉพาะอย่างยิ่งยังเป็นยอดฝีมือระดับสุดยอดเช่นจอมมารหยวนเทียนผู้นี้ หากเขาเข้าไปถึงใจกลางเขากว่างเฉิง นั่นไม่เท่ากับชักศึกเข้าบ้านหรือขอรับ? ถึงเวลาถูกศัตรูอื่นตีจะขนาบทั้งนอกและใน…”

เยี่ยนจ้าวเกอกล่าว “วางใจ แม้ว่าจะส่งกลับเขากว่างเฉิงพร้อมกัน หากแต่มหาค่ายกลคุ้มกันเขาอยู่ภายใต้การควบคุมของท่านพ่อ ก่อเกิดความเปลี่ยนแปลงเงียบๆ อยู่ก่อนแล้ว”

“ฟ้าเหนือเขากว่างเฉิง บัดนี้ถูกสร้างมิติต่างแดนแห่งหนึ่งไว้แล้ว ท่านพ่อกับหยวนเทียนจะถูกส่งไปที่นั่น”

“ที่นั่น ท่านพ่อยังคงสามารถดึงพลังมหาค่ายกลคุ้มกันเขา หยิบยืมชัยภูมิ ทำเช่นนี้แล้วเขาจะกุมความได้เปรียบในการประมือกับหยวนเทียนมากขึ้น ขณะเดียวกันก็สามารถดูแลสำนักทางนั้นได้เช่นกัน”

ชายหนุ่มพูดต่ออีกว่า “แม้ว่ายอดฝีมือสำนักคนอื่นๆ ต่างต้องวุ่นกับหน้าที่ตน เตรียมป้องกันศัตรู ไม่อาจปลีกตัว แต่ท่านพ่อมีเสื้อคลุมนภาเสริมกาย แล้วยังมีมหาค่ายกลคุ้มกันเขาช่วยเหลือ หากเพียงต่อสู้กับหยวนเทียนลำพัง หยวนเทียนจะสามารถมีชีวิตออกจากเขากว่างเฉิงไปได้หรือไม่ล้วนเป็นข้อสงสัย”

“เปรียบกับศัตรูคนอื่นๆ หยวนเทียนเป็นภัยคุกคามที่สังเกตได้โดยตรงมากที่สุดตลอด สามารถจัดการเขาได้ก่อน จะประหยัดเวลาอย่างมากในภายภาคหน้า”

จอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์คนหนึ่งทำอะไรอย่างอิสระ ไม่มีพลังในระดับเดียวกันมาควบคุม กำลังก่อตัวเป็นพลังทำลายล้างที่ไม่อาจต้านทาน

อาหู่และกลุ่มของเยี่ยนเหวินเจินต่างมองไปทางเสาทางเดินวังเทพที่อยู่ในศาลบรรพบุรุษตระกูลเยี่ยน

เยี่ยนจ้าวเกอนวดขมับตนเองแผ่วเบา แผนการนี้ เขาเพียงปรึกษากับเยี่ยนตี๋มาก่อน

บรรดาผู้ทรงอำนาจระดับสูงของทางสำนักนั้น ก็รับรู้เพียงว่าเยี่ยนจ้าวเกอจะปรับมหาค่ายกลคุ้มกันเขา สร้างมิติต่างแดนแห่งหนึ่งขึ้นอย่างกะทันหัน ทำหน้าที่เป็นสนามรบ ป้องกันสำนักตนเองไม่ให้ได้รับการโจมตีเช่นกัน

กระนั้นกลับไม่รู้ว่า นั่นคือที่คุมขังที่เตรียมไว้ให้หยวนเทียน หรือมาตรสุริยันวัดสวรรค์โดยเฉพาะ

อย่างไรเสียต้องการเคลื่อนย้ายยอดฝีมือระดับชั้นนี้ส่งไปที่นั่น เป็นเรื่องที่ยากเย็นอย่างยิ่ง

ยามปกติแทบจะไม่อาจจินตนาการได้ ทว่าครานี้ ขณะเดียวกันก็เป็นหลังจากจัดการเงื่อนไขมากมาย ถึงสามารถทำได้สำเร็จในคราวเดียว ทั่วไปแล้วยากยิ่งจะทำซ้ำ

ผู้ที่ล่วงรู้ขั้นตอนและจุดสำคัญของแผนการทั้งหมดล่วงหน้า มีเพียงเยี่ยนจ้าวเกอและเยี่ยนตี๋ บุตรบิดาสองคนเท่านั้น

หากบิดาล้วนเป็นคนของภาคีบึงน้ำไร้ขอบเขต เช่นนั้นหนนี้ก็จัดว่าดวงซวยแล้ว

เยี่ยนจ้าวเกอครุ่นคิดในใจไปพลาง เก็บเสาทางเดินวังเทพขึ้นมาพลาง

เขาหันศีรษะกลับมองทางเยี่ยนเหวินเจิน พลางกล่าวว่า “ท่านปู่สาม มหาค่ายกลคุ้มกันของเรือนบรรพบุรุษตระกูล บัดนี้แทบจะเสียหายทั้งหมด ต้องการสร้างขึ้นใหม่ เกรงว่าจะต้องสิ้นเปลืองแรงหนหนึ่งแล้ว”

“ไม่เป็นไร นี่ก็เป็นเรื่องที่ช่วยไม่ได้เช่นกัน” เยี่ยนเหวินเจินฟื้นคืนสติกลับมา เอื้อนเอ่ยอย่างไม่อินังขังขอบ “ข้าศึกกระหน่ำบุกยากหมดความวุ่นวาย กว่างเฉิงประสบภัย ตระกูลเยี่ยนข้าก็จะถูกลูกหลงเช่นกัน”

เยี่ยนจ้าวเกอกล่าว “ของวิเศษที่จำเป็นต่อการตั้งค่ายกล ในตระกูลน่าจะยังมีเหลืออยู่ ทว่าก็เหลือน้อยเต็มที ได้เพียงแต่ใช้ของอื่นแทนก่อนชั่วคราว”

อาหู่ได้ยินแล้ว อ้าปาก “เอ่อ… หากให้ข้าน้อยพูดล่ะก็ ผู้อาวุโสซินแล้วก็ผู้อาวุโสฟางล้วนเป็นไปได้…”

ชายหนุ่มพยักหน้า “ใช่ วงโคจรโชคชะตาเดียวกัน คนหนึ่งพ่ายแก่ท่านอาจารย์ปู่ คนหนึ่งพ่ายแก่ท่านพ่อ”

“คนแรกเนื่องด้วยความพ่ายแพ้ในตอนนั้น จึงยังคงฝังอยู่ในใจตลอดเวลา หมดทางตีฝ่าด่านสุดท้ายเพื่อเหยียบย่างขั้นศักดิ์สิทธิ์”

“ส่วนคนที่สองถูกขนานนามว่ามังกรซ่อนเงื่อน ต่อมากลับเป็นได้อย่างมากที่จะต้องซ่อนเร้นชั่วชีวิต”

เขาทอดสายตามองไปไกล “จิตใจคนยากแท้หยั่งถึง ไม่มีทางรู้ได้ว่าคนอื่นกำลังคิดอะไรอยู่ นี่ก็แล้วไป ทั้งสองท่านนั้น กลับเป็นคนที่ใครๆ ต่างก็รู้ว่าพวกเขาไม่เป็นสุขใจ”

อาหู่ยกโค้งมุมปาก “คุณชาย เหมือนว่าท่านระแวงผู้อาวุโสซินมากกว่า?”

เยี่ยนจ้าวเกอกล่าว “ถึงแม้ว่าท่านอาจารย์ลุงสองจะเป็นคนที่แข่งขันกับท่านพ่อโดยตรง แต่อาจจะเป็นเพราะด้วยสาเหตุที่คุ้นเคยมากกว่า ข้ากลับจะไม่หวังให้เขาเปลี่ยนไปด้วยซ้ำ”

“แน่นอน ข้าไม่ปฏิเสธ ยังมีอีกสาเหตุหนึ่งคือ หากผู้อาวุโสซินเปลี่ยนธาตุแท้ไป เป็นไปได้ที่หายนะจะหนักหน่วงกว่าท่านอาจารย์ลุงสอง”

“อย่าได้มองว่าผู้เฒ่าท่านนี้จะเหมือนเช่นผู้วิเศษโลกภายนอก อันที่จริงอิทธิพลของเขาในเขากว่างเฉิงล้วนไม่น้อยเสมอมา เขามีส่วนเกี่ยวข้องกับการที่ท่านอาจารย์ไม่สามารถกลายเป็นจอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์ได้ตลอดมา และก็เป็นผู้อาวุโสซินเองขาดประตูสำคัญนั้นเช่นเดียวกัน หาไม่แล้วหากเขากลายเป็นจอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์ก่อน ที่กระอักกระอ่วนก็คือท่านอาจารย์ปู่แล้ว”

อาหู่เอ่ย “เป็นเพราเหตุนี้ บางทีท่านผู้อาวุโสซินกลับจะมีหวังด้วยซ้ำ มิถึงขั้นความคิดยึดติดกลายเป็นคิดมาร? เว้นแต่ทางผู้อาวุโสฟาง นอกจากท่านประมุขตกต่ำหรือตกอยู่ในสถานการณ์เช่นเดียวกับท่านเจ้าสำนัก มิเช่นนั้นเขาก็หมดหวังตลอดกาล แต่ความเป็นไปได้นี้น้อยนักเช่นกัน”

เยี่ยนจ้าวเกอผงกศีรษะ “ไม่ผิดหรอก ก็มีความเป็นไปได้เช่นกัน”

ชายร่างใหญ่ลังเลชั่วครู่ ค่อยกล่าวถาม “กระนั้นคุณชายขอรับ หากท่านผู้อาวุโสซินและท่านผู้อาวุโสฟางทั้งสองคนล้วน…”

“เช่นนั้นภัยในสำนักวันนี้ ก็คงผ่านพ้นได้ยากแล้ว” เยี่ยนจ้าวเกอหรี่ตาลง

————————–