ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 300

สือเถี่ยออกแรงที่มือทั้งสองข้างพร้อมกัน หอกมังกรดำ อาวุธวิญญาณระดับสูงเล่มนั้นที่ตอกตรึงเขาไว้กับพื้นดิน ถูกถอนออกมาทีละน้อยๆ

ทุกครั้งที่หอกมังกรดำถูกดึงขึ้นทีละนิด ร่างกายของสือเถี่ยก็ต้องทนทุกข์ทรมานอย่างสาหัส

หอกยาวและค่ายกลบนพื้นสอดประสานก่อตัว หลอมกลายเป็นหนึ่งเดียว ร่วมกันกลายสภาพเป็นเครื่องจองจำที่พันธนาการราชสีห์ไว้!

โซ่ตรวนนี้ฝังเข้าไปในเลือดเนื้อ ทุกๆ การเคลื่อนไหวที่พยายามจะกำจัดมันออกไป ล้วนทำให้เนื้อหนังมังสาสือเถี่ยแหลกเหลว!

สีหน้าท่าทางสือเถี่ยไม่มีหวั่นไหวแม้สักครึ่งส่วน เขาพยายามถอนหอกยาวออกไปด้วยเรี่ยวแรงทั้งหมด

ทว่าก็เป็นดังเช่นที่ซือหม่าฉุยเอ่ยไว้ ทำเช่นนี้ช้าเกินไป!

หลังจากหลุดพ้นไปได้ แม้ว่าสือเถี่ยยังคงมีกำลังที่จะสู้รบต่อ แต่ทางสวีเฟยและอิงหลงถูรอไม่ได้แล้ว!

ด้านล่างยอดเขาเดี่ยว พลังของซือหม่าฉุยแกร่งขึ้นเรื่อยๆ ถึงขนาดที่เริ่มทะลุผ่านพายุลมงวงสีทอง จู่โจมเข้าไปทางสวีเฟยกับอิงหลงถูที่อยู่บนยอดเขา

พลังดุจดั่งมังกรเจียวหลงสีดำหลายสายพุ่งถลาไปทางยันต์อักษร ‘ฟ้า’ และพวกสวีเฟยอย่างโหดเหี้ยม!

ระดับชั้นและพลังความสามารถของทั้งสองฝ่ายต่างชั้นจนเกินไป แม้ซือหม่าฉุยจะบาดเจ็บสาหัส แต่ก็ใช่ว่าสวีเฟยจะสามารถต้านทานพลังของเขาได้เช่นกัน เรื่องนี้สวีเฟยรู้แจ้งแก่ใจดี หากแต่ใบหน้าเขาไร้แววกลัวเกรง ปกป้องอิงหลงถูไว้หลังกายด้วยความเด็ดเดี่ยว

ที่ทำให้สวีเฟยไม่สบายใจเพียงอย่างเดียวก็คือ เบื้องล่างยอดเขาสั่นคลอน รักษายันต์อักษร ‘ฟ้า’ เอาไว้ไม่ได้!

ทำให้วิธีไตรภาคฟ้า ดิน และคนยากจะตั้งรากฐานอย่างมั่นคง และหมดทางช่วงชิงอำนาจควบคุมมหาค่ายกลนภาจากมือซินตงผิงกลับมา!

ด้านนอกยังมีสำนักสุริยันศักดิ์สิทธิ์กับตำหนักอัสนีสวรรค์ และศัตรูที่แข็งแกร่งอื่นๆ จวนจะโผเข้ามาในไม่ช้า

เขากว่างเฉิงตกอยู่ในอันตรายแล้ว!

อิงหลงถูเอ่ยถามด้วยความฉงน “ศิษย์พี่ ท่านอาจารย์เล่า?”

ยังไม่ทันสิ้นเสียงวาจา เสียงราชสีห์คำรามอย่างห้าวหาญก็ดังขึ้นจากไกลๆ !

ซือหม่าฉุยที่อยู่ตีนเขาเหลียวกลับไปมองด้วยความตะลึงงัน เส้นสายตาของเขาทอดผ่านท้องฟ้า จ้องมองไปยังทะเลทรายกว้างแห่งนั้น

สือเถี่ยที่ถูกหอกมังกรดำตอกตรึงไว้กับพื้น บัดนี้มือขวากุมด้ามหอก มือซ้ายชูขึ้นสูง!

มือซ้ายของเขากำหมัด แสงวาววับเกาะกลุ่ม สาดส่องไปทั่วฟ้าดินทั้งสี่ด้าน!

ชั่วพริบตาถัดมา หมัดซ้ายของสือเถี่ย ขับเคลื่อนพลังทำลาย ทุบไปบนด้ามหอกมังกรดำเสียงดังสนั่น!

เสียงดุจฟ้าร้องทุ้มต่ำดังขึ้น อาวุธวิญญาณระดับสูงหอกมังกรดำ ถูกสือเถี่ยหักสะบั้น!

หอกมังกรดำหักออกเป็นเสี่ยง แสงม่วงที่พันธนาการบนนั้น และพายุลมงวงสีดำก็ไม่อาจผูกมัดร่างของสือเถี่ยต่อไปได้อีก

ทว่าในชั่วขณะนี้ พลังอันบ้าคลั่งก็ระเบิดปะทุหมดสิ้นชั่วเสี้ยวขณะ ย้อนสะเทือนสือเถี่ยด้วยเช่นกัน!

กระนั้นสือเถี่ยก็ยังเงียบงันไม่ปริปาก ร่างกายโผนทะยานขึ้นบน

เอี๊ยด…

เอี๊ยด…

ระหว่างด้ามหอกที่แตกหักจากร่างกายของเขา พลันมีส่งเสียงเสียดสีดังออกมาอีกครา น่าประหวั่นขวัญผวายิ่ง

ซือหม่าฉุยมองดูสือเถี่ยอย่างยากจะเชื่อ “เจ้าบ้าไปแล้ว! ทำเช่นนี้ สุดท้ายเจ้าต้องตายแน่!”

ลมกระหน่ำพัดผ่านทะเลทรายกว้างโดยรอบ โดยมีสือเถี่ยเป็นศูนย์กลาง

ขณะที่ฝุ่นทรายซัดสาดไล่หลัง ร่างกายของสือเถี่ยลุกยืนขึ้นมาอีกครั้ง

ประหนึ่งเทวรูปองค์หนึ่งที่ไม่มีทางเอนล้ม แม้จะแตกร้าวเป็นเสี่ยงๆ แม้จะบิดเบี้ยว สุดท้ายแล้วก็ยังคงตั้งตระหง่านขึ้นมาใหม่อีกครั้งเช่นกัน!

สือเถี่ยจับด้ามหอกมังกรดำครึ่งท่อนอยู่ในมือ เบิกตาโตดุจพยัคฆ์จ้อง สะบัดมือไปทางซือหม่าฉุยฉับพลัน!

ด้ามหอกมังกรดำครึ่งท่อนแปรสภาพเป็นสายฟ้าแลบสีดำสายหนึ่ง ฟาดไปทางซือหม่าฉุย!

ซือหม่าฉุยจะหลีกหนี แต่กลับพบว่าขณะเดียวกับที่ตนเองประชันกับยันต์อักษร ‘ฟ้า’ และพายุลมงวงสีทอง ก็ถูกมันดูดเอาไว้ด้วยเช่นกัน!

ระหว่างที่หมดทางเคลื่อนกาย นัยน์ตาซือหม่าฉุยเบิกโพลงราวกับจะระเบิด ทำได้เพียงแบ่งมือข้างหนึ่งออกไปตรงหน้า ต้านทานแสงดำที่ลอยเข้ามา!

“เปรี้ยง!”

บนแสงดำระเบิดแสงอันน่าตื่นตะลึงออกมา แข็งกล้าดุจเพชร วับวามดุจฝนดาวตก

แขนของซือหม่าฉุยแหลกละเอียดโดยพลัน ต่อไปคือร่างกายของเขา!

แหลกแล้วแหลกอีก แหลกแล้วแหลกอีก ระเบิดปะทุออกมาดังลั่น!

มหาปรมาจารย์ขั้นรูปญาณระยะท้ายทั้งสาม คนสุดท้ายซือหม่าฉุย ‘ราชันมังกร’ ถูกราชสีห์โลหะสือเถี่ยฟันสังหารคาสนามรบ!

ครั้นสูญสิ้นการควบคุมของซือหม่าฉุย พายุลมงวงสีทองก็ฟื้นคืนสภาพ ส่งเสียงดังสนั่นกลับเป็นปกติ ขับเคลื่อนพลังจนถึงขีดสุด

ยันต์อักษร ‘ฟ้า’ ผสานเข้ากับค่ายกลบนฟากฟ้าเหนือยอดเขาเดี่ยวโดยสมบูรณ์ กระแสปราณไร้รูปหลายสายยื่นขยายออกไป ประสานเข้ากับมหาค่ายกลนภาของเขากว่างเฉิง!