ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 302

ไหล่เยี่ยนจ้าวเกอแบกไว้ด้วยโลงเย็น รุดเดินไปข้างหน้า

ด้านบนเหนือศีรษะ มหาค่ายกลนภาโคจรเสียงดังอื้ออึง พลังมหาศาลไร้ขอบเขตคล้อยลง เสริมหนุนบนร่างของเยี่ยนจ้าวเกอ

ชายหนุ่มรวบนิ้วทั้งห้าชิด ตั้งฝ่ามือขึ้นดุจดาบ ฟาดตามแนวขวางไปเบื้องหน้า

ขณะแสงวาวโรจน์ทอประกาย ยันต์วิญญาณแต่ละสายก็รวมตัวเข้าด้วยกันกลายเป็นค่ายกลยันต์ใหญ่ยักษ์ค่ายหนึ่ง เสมือนกับมหาค่ายกลนภาแบบย่อส่วน

มหาค่ายกลเปลี่ยนเป็นคมดาบ กวาดเป็นแนวขวางไปข้างหน้าตลอดทาง ฟันเอวจอมยุทธ์ภาคีบึงน้ำไร้ขอบเขตจำนวนมากขาดเป็นสองท่อน!

มิติต่างแดนด้านบนแตกออกเป็นรอยแยก กระแสน้ำพินาศอันน่าพรั่นพรึงไหลพุ่งออกมาจากภายใน

เยี่ยนจ้าวเกอเงยหน้าขึ้นทอดมองท้องฟ้า ยันมือซ้ายขึ้นบน กางนิ้วทั้งห้าออก กลางฝ่ามือขนานกับผืนฟ้าเหนือยอดเขากว่างเฉิงพอดี

ชั่วขณะถัดมา เยี่ยนจ้าวเกอรวบนิ้วทั้งห้ากำหมัด

มหาค่ายกลนภาบนท้องฟ้าโคจรดังกึกก้อง ตามการเคลื่อนไหวกำหมัดนี้ของเขา ลวดลายค่ายกลแต่ละสายกลายสภาพเป็นหมอกแสง ขวักไขว่อยู่ในนภาอากาศ

หมอกแสงถักทอเข้าด้วยกัน ผูกเป็นตาข่าย โอบล้อมมิติต่างแดนนั่นเอาไว้ตลอดเวลา แสงโชติช่วงค่อยๆ มอดดับ ทว่ามิติต่างแดนก็เปลี่ยนเป็นแข็งแรงมั่นคงขึ้นมาใหม่อีกครั้งเช่นกัน

ท้องฟ้าอากาศที่ก่อนหน้านี้บิดเบี้ยวแกว่งไกวอย่างรุนแรง ค่อยๆ ฟื้นคืนความสงบเงียบ เปลี่ยนเป็นโปร่งแสงไร้รูปร่างอีกครั้ง ทำให้คนยากจะสังเกตเห็น

เยี่ยนจ้าวเกอก้มหน้าลงอีกหน มองดูจอมยุทธ์ภาคีบึงน้ำไร้ขอบเขตบนเขากว่างเฉิงด้วยความเย็นชา

มือซ้ายที่ชูขึ้น ทุบลงซ้ำแล้วซ้ำเล่า

ระหว่างที่มหาค่ายกลนภาบนท้องฟ้าโคจร แสงขาวหลายสายตกลง วาดผ่านผืนฟ้า ประดุจสายฟ้าแลบ อีกทั้งประดุจสวรรค์ลงทัณฑ์!

จอมยุทธ์ภาคีบึงน้ำไร้ขอบเขตคนแล้วคนเล่าสิ้นใจไร้ที่ฝัง ภายใต้การระเบิดอันน่าหวาดผวาไม่เป็นสองรองใครของมหาค่ายกลนภานี้

เยี่ยนจ้าวเกอไม่ชะงักฝีเท้า แบกโลงเย็นด้วยกันกับสวีเฟยและอิงหลงถู ย่ำเหยียบไปบนทางสายใหญ่ที่ลวดลายค่ายกลปูเอาไว้ เดินทางตลอดทาง กระทั่งมาถึงหน้าประตูสำนัก

กลุ่มคนส่งดวงวิญญาณผู้ล่วงลับ ไปบนยอดเขานภากาศ ยอดเขาสูงสุด

เมื่อชายหนุ่มฟาดฝ่ามือหนึ่งลง มหาปรมาจารย์ภาคีบึงน้ำไร้ขอบเขตทั้งสองก็ร่างแหลกกระดูกเป็นผุยผงอีก

ครั้นวางโลงเย็นที่บรรจุศพของสือเถี่ยไว้บนพื้นดินเหนือยอดเขาแล้ว เยี่ยนจ้าวเกอก็มองดวงหน้าของสือเถี่ย สูดลมหายใจลึกคำหนึ่ง แล้วโผนกายทะยานขึ้นไป

ด้วยการเสริมหนุนจากพลังมหาค่ายกลนภา เยี่ยนจ้าวเกอทลายการขวางกั้นมิติ เข้าไปภายในมิติต่างแดนได้สำเร็จ

ภายในมิติต่างแดน ทั้งสามคนเยี่ยนตี๋ หยวนเทียน และซินตงผิง ผ่านการต่อสู้สุดชีวิตมาคราวหนึ่ง บัดนี้สีหน้าล้วนย่ำแย่อยู่บ้างเช่นกัน บนร่างของทั้งสามล้วนเกลื่อนด้วยบาดแผลทั้งสิ้น

เยี่ยนจ้าวเกอมองอดีตผู้อาวุโสร่วมสำนักท่านนั้นตาเขม็ง “ซิน! ตง! ผิง!”

ชายหนุ่มเหยียดมือข้างหนึ่งไปข้างหน้า ฟาดกระบวนท่าฝ่ามือนภากว่างเฉิงหนึ่งลงไป

บนพื้นดินทั้งสี่ด้านในมิติต่างแดน ปรากฏลวดลายค่ายกลจำนวนมากที่เปล่งแสงสุกสว่าง จากนั้นก็แปรสภาพเป็นฝ่ามือยักษ์

การเคลื่อนไหวของฝ่ามือข้างนี้ สอดประสานเป็นจังหวะเดียวกับเยี่ยนจ้าวเกอโดยสมบูรณ์ มือมหึมาค้ำฟ้า อัดลงมาทางซินตงผิงดังกึกก้องกัมปนาท!

ฟ้าดินภายในมิติต่างแดนแห่งนี้ ราวกับพลิกหมุนกลับในชั่วขณะนี้อย่างแท้จริง

ครั้นร่างเยี่ยนจ้าวเกอปรากฎอยู่ในมิติต่างแดน ซินตงผิงพลันเงยหน้าถอนใจยาวครั้งหนึ่ง

เส้นสายตาของเขาตกไปบนนัยน์ตาซ้ายของเยี่ยนจ้าวเกอ ก่อนจะเห็นว่าในลูกตาดำซ้ายเยี่ยนจ้าวเกอสาดแสงขาวออกมา และมีจุดแสงสีทองวับวามอยู่ในนั้น

ซินตงผิงเอ่ย “เป็นวิชาพิเศษนี้น่ะหรือ ที่ทำให้พวกเจ้าชิงมหาค่ายกลนภากลับมาได้?”

เขาเองก็เลื่อนฝ่ามือขึ้น สำแดงฝ่ามือนภากว่างเฉิงกระบวนท่าหนึ่งเช่นเดียวกัน

สองฝ่ามือสอดประสาน นภาอากาศสั่นไหว เส้นแบ่งเขตฟ้าและดินเลือนราง คล้ายกับกำลังคว่ำลงตลอดเวลา

ขณะเดียวกันที่เยี่ยนจ้าวเกอฟาดฝ่ามือหนึ่งไปทางซินตงผิง มืออีกข้างหนึ่ง ก็ต่อยหมัดออกไปเบื้องหน้า เป้าหมายคือเยี่ยนตี๋ บิดาของตน

มหาค่ายกลนภาหยิบยืมพลังมหาศาลไร้ที่สิ้นสุดจากโลกหล้า ทะลักเข้าสู่ภายในร่างกายเยี่ยนตี๋จำนวนมาก ตามหมัดนี้ของเยี่ยนจ้าวเกอ

ดวงตาทั้งสองของเยี่ยนตี๋ยิงแสงรัศมีไปทั้งสี่ด้าน ชุดคลุมนภาบนเรือนกาย พลังที่แผ่ออกมาก็พุ่งพรวดขึ้นมาเช่นกัน

ปราณสะอาดหลายสายแพร่กระจายไปรอบๆ ทั้งสี่ด้าน ค่อยๆ สร้างการเชื่อมต่อกับการก่อสร้างมิติต่างแดนขึ้นอีกครั้ง

เยี่ยนตี๋สะบัดดาบ เจตจำนงดาบอันแข็งแกร่งหาที่เปรียบได้ไม่ม้วนไปทางจอมมารศักดิ์สิทธิ์หยวนเทียน!

บุตรบิดาทั้งสองร่วมกันปล่อยพลัง เยี่ยนจ้าวเกอเบิกตามองซินตงผิง พลางแผดคำรามเดือด ประหนึ่งพยัคฆ์ร้องมังกรคำรามอย่างไรอย่างนั้น

ภูเขาไฟอันน่าหวาดหวั่น ปะทุขึ้นโดยสมบูรณ์ในชั่วขณะนี้!

ท่ามกลางเสียงแผดร้องยาวของเยี่ยนจ้าวเกอ ท่าฝ่ามือนภากว่างเฉิงแปรผันฉับพลัน

ซินตงผิงที่ประมืออยู่กับเขา สัมผัสได้โดยตรง