ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 344

เมื่อลงไปในทะเลสาบน้ำแข็ง เยี่ยนจ้าวเกอรู้สึกได้ถึงความเย็นเยียบเสียดกระดูกไปทั่วร่างกายอย่างแจ่มชัด

ทว่าเทียบกับความน่าหวาดผวาในตอนที่เผชิญหน้ากับแกนน้ำแข็งใยดินก่อนหน้านี้แล้ว กลับด้อยกว่ามาก

เยี่ยนจ้าวเกอกับอาหู่ลงไปเคลื่อนไหวอยู่ใต้ทะเลสาบน้ำแข็ง ขณะที่ปราณจิตราทั่วร่างเยี่ยนจ้าวเกอผันแปร เขตต้องห้ามภายในทะเลสาบก็บังเกิดการตอบสนองร่วมอย่างไม่ชัดเจนนัก

วงแหวนแสงสีขาวหลายวงแผ่กระจายออกไปในทะเลสาบน้ำแข็ง ขณะเดียวกันกระเพื่อมอยู่ตลอดเวลา

ภายในธารแสงสีขาวผุดไอเย็นหลายสายออกมา เย็นจนน้ำทะเลสาบส่วนลึกแข็งตัว ทำให้แสงขาวค่อยๆ กลายเป็นวัตถุจริง

ระหว่างที่คลื่นใต้น้ำก้นทะเลสาบโหดซัด วังน้ำแข็งที่มีท่วงทำนองโบราณและเรียบง่าย และมีพลังปราณมหาศาลปรากฏขึ้นโดยไม่มีที่มาที่ไป เป็นปรากฏการณ์อันโออ่าสง่างามทีเดียว

เยี่ยนจ้าวเกอกับอาหู่สองคนเห็นสถานการณ์ ก็อดที่จะพร่ำชมไม่ได้

ด้านหลังมีเสียงน้ำดังขึ้น จอมยุทธ์ตำหนักอัสนีสวรรค์ไล่ตามมาทันแล้ว

มหาปรมาจารย์ขั้นรูปญาณที่ก่อนหน้านั้นถูกเสาทางเดินวังเทพขัดขวางไว้ผู้นั้น บัดนี้มีสีหน้าซีดเซียว เป็นคนนำหน้าพรรคพวกของตน

คนยังไม่ทันได้ลงน้ำ การรุกโจมตีอย่างบ้าคลั่งก็ไล่ตามเยี่ยนจ้าวเกอกับอาหู่มาแล้วก่อนที่จะคิดเสียอีก

มังกรสายฟ้าที่น่าหวาดหวั่นตัวหนึ่งลงมาภายในน้ำ ขณะร้องคำราม สายฟ้านับไม่ถ้วนก็แผ่กระจายอยู่ภายในน้ำทะเลสาบ ประดุจกับตาข่าย กระจายไปทั่วสารทิศ

งูสายฟ้านับร้อยล้านโลดแล่น ขวักไขว่อยู่ในน้ำอย่างรวดเร็ว ไล่ตามมาทางเยี่ยนจ้าวเกอกับอาหู่

แสงอัสนีบ้าระห่ำระเบิดกระจายอยู่ในน้ำไม่หยุด ถึงขั้นทำให้อุณหภูมิน้ำเพิ่มสูงขึ้น ขณะเดียวกันไอเย็นภายในทะเลสาบน้ำแข็งก็ไม่เข้มข้นขนาดนั้นอีกต่อไป

มหาปรมาจารย์ขั้นรูปญาณคนนี้ก็กระโดดตามลงน้ำตามมาติดๆ ระหว่างที่ชักดาบเล่มหนึ่ง อันเป็นอาวุธวิญญาณระดับกลางออกมา สายฟ้าบ้าคลั่งก็ผ่าไปทางพวกเยี่ยนจ้าวเกอทั้งสองคนซ้ำแล้วซ้ำอีก ราวกับห่าฝนก็ไม่ปาน

แสงสายฟ้าทำลายล้างตามอำเภอใจ ทำให้จอมยุทธ์ตำหนักอัสนีสวรรค์ที่ไล่ตามเข้ามาในน้ำ รู้สึกชาตามร่างกาย

เยี่ยนจ้าวเกอไม่แม้แต่จะหันหลังกลับ ปีกเซียนกระเรียนช่างมหัศจรรย์นัก สามารถพัดกระพืออยู่ภายในน้ำได้อย่างรวดเร็วเช่นกัน พุ่งออกไปทางวังน้ำแข็งก้นทะเลสาบด้วยความเร็วสูงสุด

ตอนที่เขากับอาหู่เข้าใกล้วังน้ำแข็งแล้ว บนวังน้ำแข็งก็มีแสงสีขาวหลายสายเปล่งประกายขึ้นเป็นริ้ว ก่อตัวกลายเป็นฉากกั้น พลันตัดขาดแสงสายฟ้าที่ไล่ตามมาทันที

เยี่ยนจ้าวเกอมาถึงประตูใหญ่ของวังน้ำแข็ง ก่อนจะกดฝ่ามือลงไปบนประตูใหญ่ กรอกปราณจิตราเข้าไปภายใน

ตำแหน่งฝ่ามือของเยี่ยนจ้าวเกอที่กดอยู่บนประตูใหญ่ พลันปรากฏลวดลายนูนสี่มุมขนาดรัศมีวงกลมขนาดหนึ่งหมี่โดยประมาณ

ระหว่างที่ลวดลายเปล่งประกายวามวาว ทั้งกายเยี่ยนจ้าวเกอประหนึ่งหลอมรวมเข้าสู่ภายในน้ำแข็ง ค่อยๆ เริ่มหายไป

จอมยุทธ์ตำหนักอัสนีสวรรค์ที่ไล่ตามลงน้ำไปล้วนร้อนรน มหาปรมาจารย์ขั้นรูปญาณคนนั้นฟันดาบหนึ่งไปทางเยี่ยนจ้าวเกอเต็มกำลัง

ทว่าริ้วแสงสีขาวรอบๆ วังน้ำแข็งสั่นสะเทือนดังกึกก้อง ราวกับสัตว์ใหญ่ที่ถูกยั่วให้โกรธขณะอยู่ในระหว่างจำศีล หลังจากปัดป้องประกายดาบสายฟ้าแล้ว ก็พัดกระพือคลื่นความเย็นโหมกระหน่ำไล่หลัง โจมตีโต้กลับไป

ผู้อาวุโสตำหนักอัสนีสวรรค์ผู้นี้รู้สึกทันทีว่าตนเองไม่อาจต้านทานไหว ทำได้เพียงล่าถอยด้วยความจำใจ

ทว่าภายใต้การม้วนขึ้นของคลื่นความเย็น น้ำทะเลสาบทั่วทั้งผืนราวกับล้วนมีแนวโน้มที่จะกลายเป็นน้ำแข็งทั้งสิ้น

ระหว่างที่หิมะและน้ำแข็งยื่นขยายออกไป ผู้อาวุโสตำหนักอัสนีสวรรค์ไม่กล้าลังเลแม้แต่น้อย ขณะที่เบิกตากว้างร้องตะโกน ก็ปล่อยดาบวิเศษ อาวุธวิญญาณระดับกลางของตนร่วงลง อาศัยพลังปะทุชั่วพริบตา ผละออกจากการผูกมัดของหิมะและน้ำแข็ง เช่นนี้ถึงจะฉวยโอกาสพุ่งออกมาบนผิวน้ำ ไม่ได้ถูกแช่แข็งปิดผนึกอยู่ภายในทะเลสาบ

ส่วนจอมยุทธ์ตำหนักอัสนีสวรรค์คนอื่นๆ เวลานี้กำลังช่วงชิงกันหนีออกมาจากทะเลสาบน้ำแข็ง ในใจบ่นเพียงว่าไฉนบิดามารดาถึงให้ขามาเพียงสองข้างเช่นนี้ ด้วยกลัวว่าจะวิ่งได้ช้าเกินไป

เยี่ยนจ้าวเกอกับอาหู่ยืนอยู่ก้นทะเลสาบ กลับไม่ได้รับผลกระทบใดๆ ฝ่ามือเยี่ยนจ้าวเกอกดอยู่บนประตูใหญ่วังน้ำแข็ง ร่างกายค่อยๆ หลอมสู่ภายใน

อาหู่ถูกเขาพาเข้าไปภายในวังน้ำแข็งพร้อมกัน

เมื่อเข้าไปภายในวังน้ำแข็งแล้ว เยี่ยนจ้าวเกอไม่ได้รุดหน้าเข้าไปในทันที หากแต่หยุดนิ่งอยู่กับที่ สังเกตสภาพแวดล้อมโดยรอบอย่างละเอียดสักครู่หนึ่งก่อน