ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 350

ด้ามไม้ไผ่สีเขียวเข้มในมือเยี่ยนจ้าวเกอเปล่งแสงสีม่วง เขาชูมันขึ้นอย่างสบายๆ ก่อนจะฟาดลง

ทว่าขณะที่เงาสีเขียวเข้มสว่างวาบขึ้น เจิ้งซั่วกลับถูกฟาดจนเห็นดาว

เยี่ยนจ้าวเกอพลันหยิบอาวุธวิญญาณระดับสูงชิ้นหนึ่งออกมา เจิ้งซั่วถูกเล่นงงานจนรับมือไม่ทัน

เมื่อมองด้ามไม้ไผ่สีเขียวเข้มนั้นให้ถี่ถ้วน นอกจากผิวของมันจะมีแสงสีม่วงจางๆ ปกคลุมอยู่แล้ว ที่เหลือล้วนไม่มีจุดใดน่าประหลาด

ตอนที่มันแสดงอานุภาพ ฟาดดาบเทพมารทมิฬจนแตก ทำลายอาวุธวิญญาณระดับล่างของเจิ้งซั่วทิ้ง มันก็ยังคงมีลักษณะเป็นปกติไร้พิษสง เขาไม่รู้สึกถึงพลังน่าตกใจใดๆ เลย

เหมือนกับว่าเยี่ยนจ้าวเกอใช้ไม้ไผ่ธรรมดาเท่านั้น

ครั้นเจิ้งซั่วฝืนยกดาบขึ้นป้องกัน ไม้ไผ่สีเขียวเข้มก็ฟาดใส่ดาบเทพมารทมิฬอีกครั้ง

คมดาบของดาบเทพมารทมิฬที่เป็นอาวุธวิญญาณระดับกลางเกิดรอยบิ่นอีกครา

เยี่ยนจ้าวเกอไม่ได้สนใจหลินโจวที่หนีไป สายตาจ้องมองน้ำพุข้ามชั่วยามที่กำลังได้รับผลกระทบจนโหมซัดอย่างรุนแรงอยู่เบื้องล่าง จากนั้นก็มองเจิ้งซั่วที่อยู่ตรงหน้าอีกครั้ง

ชายหนุ่มควงด้ามไม้ไผ่สีเขียวเข้มเป็นรัศมีวงกลม ทำให้เจิ้งซั่วได้แต่ฝืนยกดาบขึ้นป้องกัน

เจิ้งซั่วถูกเล่นงานอย่างทนทุกข์ คิดจะเสี่ยงชีวิตเพื่อโจมตีเยี่ยนจ้าวเกอกลับบ้าง แต่อีกฝ่ายพลันยกเตากลืนดินในมือซ้ายขึ้นป้องกัน

ขณะเดียวกัน เยี่ยนจ้าวเกอก็กระหน่ำฟาดไม้ไผ่ในมือดั่งห่าฝน

ครู่ต่อมา เจิ้งซั่วพลันรู้สึกว่าดาบเทพมารทมิฬในมือของตนเองสั่นไหวอย่างรุนแรง อึดใจต่อมา คมดาบที่เต็มไปด้วยรอยบิ่น ในที่สุดก็ทนทานไม่ไหว แตกร้าวเป็นชิ้นๆ!

อาวุธวิญญาณระดับกลางถูกเยี่ยนจ้าวเกอใช้ไม้ไผ่สีเขียวขี้ม้าฟาดจนแหลก!

ขณะมองภาพนี้ เจิ้งซั่วรู้สึกใบหน้าแข็งทื่อ ตกตะลึงจนขยับไม่ได้

ที่ทำให้เขาเป็นห่วงก็คือ ตนเองบาดเจ็บสาหัส ทั้งยังเสียดาบเทพมารทมิฬ บัดนี้เขามิใช่คู่ต่อสู้ของเยี่ยนจ้าวเกออีกต่อไป

เป็นอย่างที่คาด เยี่ยนจ้าวเกอฟาดไม้ไผ่สีเขียวเข้มลงมาอีกครั้ง ส่งผลให้เจิ้งซั่วตกลงสู่ด้านล่าง จมลงในน้ำพุข้ามชั่วยามที่อยู่ข้างใต้

อาหู่เห็นดังนั้นคิดขัดขวาง แต่เยี่ยนจ้าวเกอส่งส่ายตา เขาจึงไม่ได้เคลื่อนไหว ยังคงนั่งอยู่เหนือแสงตะเกียงสีทองเงียบๆ

เยี่ยนจ้าวเกอไล่จู่โจมต่อ ประกายดาบอันยิ่งใหญ่สว่างขึ้น พุ่งผ่านน้ำพุ แทงทะลุร่างของเจิ้งซั่ว

มหาปรมาจารย์ขั้นกำเนิดญาณถูกเยี่ยนจ้าวเกอสังหารทิ้งในน้ำพุข้ามชั่วยาม

ในวินาทีที่เจิ้งซั่วพบกับความตาย ร่างของเจิ้งซั่วได้ตายลง พิธีกรรมที่เยี่ยนจ้าวเกอทำในน้ำพุข้ามชั่วยามก็เกิดการเปลี่ยนแปลงถึงขีดสุด เปลี่ยนปราณความตายปริมาณมากเป็นพลังชีวิต

พลังชีวิตเหล่านี้ไม่ส่งผลต่อเจิ้งซั่ว แต่กลับช่วยค้ำจุนอิ๋งอวี่เจินและสือจวินสองแม่ลูก ภายใต้การกระตุ้นจากพิธีกรรม

เจิ้งซั่วเบิกตาค้าง ตายตาไม่หลับ จ้องมองเยี่ยนจ้าวเกอที่บัดนี้อยู่ในน้ำพุข้ามกาลเวลาเช่นกัน

ทว่าเยี่ยนจ้าวเกอไม่ได้สนใจเขาอีกแล้ว เพียงแต่ตั้งใจทำพิธีกรรม ขณะเดียวกันก็สังเกตสองแม่ลูกไปด้วย

เลือดของเจิ้งซั่วไหลเข้าไปในน้ำพุ ร่างกายของปรมาจารย์ขั้นกำเนิดญาณจะแข็งแกร่งสักเพียงใดเชียว

น้ำพุที่กระเพื่อมขึ้นลงอยู่แล้ว พลันเดือดพล่านขึ้นในวินาทีนี้

เลือดของเจิ้งซั่วสลายไปในน้ำพุข้ามชั่วยาม ก่อให้เกิดแสงสีน้ำเงินส่องสว่างอีกหนหนึ่ง ก่อนจะกลายเป็นสีแดงเลือดอย่างรวดเร็ว

พลังชีวิตถูกส่งไปในร่างของสองแม่ลูกไม่ขาดสาย

ถึงแม้คนทั้งสองจะยังไม่รู้สึกตัว เหมือนหลับสนิท แต่ใบหน้าซีดขาว ค่อยๆ ปรากฏสีแดงระเรื่อมากขึ้นเรื่อยๆ

สือจวินดูดีกว่าเดิมมาก เค้าความอิดโรยบนใบหน้าหายไปโดยสิ้นเชิง ดูไปเหมือนรูปสลักหยกที่คล้ายกำลังหลับอยู่จริงๆ

ทว่าอิ๋งอวี่เจินผู้เป็นมารดาของเขา ยังไม่ได้ดีขึ้นถึงเพียงนั้น แต่ก็มีความเปลี่ยนแปลงไปมากจากก่อนหน้านี้

ตอนที่เยี่ยนจ้าวเกอเห็นนางนอนในโลงศพน้ำแข็งเป็นครั้งแรก ก็ยากจะเรียกว่าเป็นคนที่ยังมีชีวิตอยู่แล้ว