ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 358

เยี่ยนจ้าวเกอมองคนตรงหน้า คิ้วขมวดกันมุ่น จมอยู่ในห้วงความคิด

อาหู่ที่อยู่ด้านข้างมีสีหน้างงงวย เกือบจะกัดลิ้นตัวเอง “คุณชาย นี่คือ…”

ชายหนุ่มละสายตามามองไปรอบๆ ก่อนจะตอบว่า “ไปถามจะได้รู้”

พูดจบ เขาก็เดินไปอยู่ตรงหน้าชายหนุ่มผู้นั้น เมื่ออีกฝ่ายเห็นเยี่ยนจ้าวเกอ ในแววตาพลันปรากฏความระมัดระวัง

“สหายท่านนี้ไม่ทราบว่ามีนามว่าอะไร ขออภัยที่เสียมารยาท แต่เจ้ามีลักษณะคล้ายกับคนรู้จักของข้ามาก เพียงแต่คนผู้นั้นเป็นผู้หญิง” เยี่ยนจ้าวเกอถามตรงไปตรงมา

ชายหนุ่มที่มีหน้าตาคล้ายซือคงจิง ยากจะแยกว่าเป็นหญิงหรือชายเบื้องหน้าได้ยินดังนั้น แววตาของเขาก็เป็นประกายเล็กน้อย

เขาพิจารณาเยี่ยนจ้าวเกอตั้งแต่หัวจรดเท้า แทนที่จะตอบคำถาม เขากลับย้อนถามว่า “เป็นคุณชายแห่งกว่างเฉิง เยี่ยนจ้าวเกอกระมัง”

เยี่ยนจ้าวเกอพยักหน้าเรียบๆ “ถูกต้อง เป็นข้าเอง”

ชายหนุ่มตรงหน้ากล่าว “ข้าน้อยโอวหยางฉี แม้จะอาศัยอยู่ต่างแดน แต่ชื่อเสียงของคุณชายแห่งกว่างเฉิงเรื่องระบือไปไกล วันนี้ได้เจอกันช่างเป็นบุญวาสนาจริงๆ”

“โอวหยางฉี” เยี่ยนจ้าวเกอกล่าวทวน

บุรุษหนุ่มมองเยี่ยนจ้าวเกอ ก่อนจะกล่าว “คุณชายเยี่ยนมีคนรู้จักที่มีหน้าตาเหมือนข้าน้อยหรือ”

“บอกตามตรง ข้าน้อยมาที่นี่เพราะได้ยินมาว่ามีคนที่มีหน้าตาเหมือนข้าน้อยประมือกัน จึงเกิดความสนใจ และมาตรวจสอบโดยเฉพาะ” โอวหยางฉีพูดด้วยเสียงไพเราะ “สิ่งที่ทำให้หัวเราะไม่ออกร้องไห้ไม่ได้ ก็คือพวกนางเป็นผู้หญิงสองคน”

“น่าเสียดายมาสายไปก้าวหนึ่ง สองคนนั้นจากไปแล้ว ไม่มีวาสนาได้พบ”

เยี่ยนจ้าวเกอมองใบหน้าที่เหมือนซือคงจิงตรงหน้าอย่างเงียบงัน

นอกจากชุดของบุรุษกับลักษณะพิเศษบางอย่างแล้ว รูปลักษณ์ภายนอกของอีกฝ่ายดูเหมือนซือคงจิงไม่ผิดเพี้ยน

รูปร่างของโอวหยางฉีผู้นี้ค่อนข้างผอมบาง และเตี้ยไปสักหน่อยสำหรับผู้ชายทั่วไป

แต่ว่าด้วยเหตุนี้ แม้แต่ร่างกายของเขากับซือคงจิงยังคล้ายกัน ขนาดกระดูกสมควรคล้ายกันด้วย

แต่แม้จะมีเพศสภาพเดียวกัน ทันทีที่เขาเอ่ยปาก ก็พอจะทำให้แน่ใจแล้วว่าไม่ใช่ซือคงจิง ด้วยวิธีการพูดจา ท่าทีวางตัวของทั้งสองคนช่างแตกต่างกันโดยสิ้นเชิง

เสียงของเขาเป็นเสียงของผู้ชาย แตกต่างกับเสียงผู้หญิงอย่างชัดเจน แต่ว่าลักษณะพิเศษของเสียงกลับคล้ายกันเล็กน้อย

กระนั้น น้ำเสียง จังหวะในการพูด การเลือกใช้คำล้วนแตกต่างกันโดยสิ้นเชิง

เยี่ยนจ้าวเกอมองโอวหยางฉี ยิ้มเล็กน้อย “ช่างน่าเสียดายยิ่งนัก เจ้าเหมือนกับศิษย์น้องของข้ายิ่งนัก ตอนแรกข้ายังนึกว่าพวกเจ้าเป็นพี่น้องที่พลัดพรากเสียอีก”

แววตาของโอวหยางฉีวูบไหวเล็กน้อย ก่อนจะกล่าวด้วยรอยยิ้ม “เรื่องนี้บอกยาก บิดามารดาข้าเสียชีวิตไปนานแล้ว ทั้งยังจดจำเรื่องราวในวัยเด็กไม่ได้ จึงไม่กล้ายืนยัน”

“ไม่ทราบว่าอาจารย์ของเจ้าเป็นใคร บางทีข้าอาจจะรู้จัก” เยี่ยนจ้าวเกอถาม

โอวหยางฉีตอบ “อาจารย์เร้นกายอยู่ที่ทะเลชั้นนอก อย่าว่าแต่บนแผ่นดินเลย แม้จะเป็นในทะเลชั้นใน อาจารย์ข้าก็ไปเยือนไม่บ่อยนัก คาดว่าคุณชายเยี่ยนคงไม่เคยพบ”

เยี่ยนจ้าวเกอไม่ถามต่อ พยักหน้าเล็กน้อย “ในเมื่อเป็นเช่นนั้น หากท่านมีเวลาว่าง เชิญท่านมาเป็นแขกที่กว่างเฉิงด้วย”

โอวหยางฉีประสานมือเคารพ “เป็นเกียรตินัก”

“ข้าน้อยยังมีธุระต้องจัดการ ถ้าหากไม่มีเรื่องอื่นแล้ว ขอบอกลาเพียงเท่านี้ ขอคุณชายเยี่ยนอภัยที่เสียมารยาท”

ขณะมองเงาหลังของโอวหยางฉี เยี่ยนจ้าวเกอก็เอ่ยเสียงเรียบ “อาหู่ ตามเขาไป คนผู้นี้ไม่พูดความจริง ต้องมีปัญหาแน่”

“ขอรับคุณชาย” อาหู่ตบพ่านพ่าน ขานเสียง

เยี่ยนจ้าวเกอยังคงอยู่บนเกาะน้อย สายตาสอดส่องรอบๆ สำรวจสภาพแวดล้อมของที่นี่