ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 367

หลังจากเวลาผ่านไป ซ่งอู๋เลี่ยง เจ้าเมืองทะเลมรกตก็ยังคงไม่ออกจากฌาน

ผู้อาวุโสเขากว่างเฉิง เฟิงฉือออกณานหลังจากปรุงโอสถแล้วเสร็จ ครั้นพบปะกับเยี่ยนจ้าวเกอ ต่างฝ่ายจึงเล่าถึงสิ่งที่ได้เห็นและได้ยินมาในช่วงหลายปีนี้

หลังจากนั้นเฟิงฉือกับเฟิงม่อสองพ่อลูกก็มุ่งหน้ากลับเขากว่างเฉิงด้วยกัน

สิ่งที่พวกเขาพกติดตัวไปด้วยคือถุงย่อส่วนที่เยี่ยนจ้าวเกอมอบให้ ด้านในผนึกโอวหยางฉีที่ถูกสะกดพลังฝึกปรือไว้

ซือคงจิงพักฟื้นอยู่ที่เมืองทะเลมรกต ภายใต้การช่วยเหลือจากโอสถของเยี่ยนจ้าวเกอ อาการบาดเจ็บของนางหายเป็นปลิดทิ้ง ไม่เหลือสิ่งตกค้างอย่างรวดเร็ว

เยี่ยนจ้าวเกอฝึกปรืออยู่ที่เมืองทะเลมรกตอย่างเงียบสงบ

การฝึกปรือวรยุทธ์ของเขาในตอนนี้เข้าสู่ช่วงคอขวด ขอแค่ทลายออกไปได้ เบื้องหน้าก็จะเป็นดินแดนแห่งใหม่

ตอนที่เดินทางไปยังที่ราบหิมะแดนเหนือ เยี่ยนจ้าวเกอให้กำเนิดเมล็ดวิญญาณได้สำเร็จ บรรลุสู่ระดับมหาปรมาจารย์ขั้นที่สอง ขั้นซ่อนจิตระยะกลาง

ขณะนี้เยี่ยนจ้าวเกอรู้สึกว่าเมล็ดวิญญาณของตนเองแตกหน่ออย่างรวดเร็ว นับว่าเป็นต้นกล้าที่โผล่พ้นมาจากดินแล้ว

ถ้าหากให้กำเนิดรากวิญญาณได้สำเร็จ นั่นก็หมายความว่ามีต้นแบบญาณวรยุทธ์อย่างเป็นทางการ

อีกทั้งเมื่อเลื่อนจากขั้นซ่อนจิตระยะกลาง กลายเป็นมหาปรมาจารย์ขั้นซ่อนจิตระยะท้าย ก็จะสามารถให้กำเนิดญาณวรยุทธ์ที่แท้จริงของตัวเอง และยังเตรียมหลอมจิตราให้กลายเป็นญาณได้

ความเร็วตอนที่เยี่ยนจ้าวเกอเลื่อนเลื่อนจากระดับมหาปรมาจารย์ขั้นซ่อนจิตระยะต้น สู่ขั้นซ่อนจิตระยะกลางก่อนหน้านี้ ทำให้อาหู่ตกตะลึงมาแล้ว

ทว่าความเร็วในการเลื่อนจากระดับซ่อนจิตระยะกลาง สู่ขั้นซ่อนจิตระยะท้ายยิ่งน่าตื่นตระหนกกว่าเดิม

และผลจากการดูดซับสารจำเป็นและปราณวิญญาณจากเลือดมังกร ยังทำให้เยี่ยนจ้าวเกอข้ามผ่านขั้นตอนการสั่งสมพลังได้อย่างรวดเร็ว จนกระทั่งอยู่ในระดับสูงสุดของขั้นซ่อนจิตระยะกลางด้วย

แต่คิดจะข้ามธรณีประตู เพื่อเลื่อนเป็นมหาปรมาจารย์ขั้นจิตระยะท้ายอย่างแท้จริง กลับมิใช่เรื่องง่าย

เหตุผลส่วนหนึ่งเป็นเพราะเยี่ยนจ้าวเกอเตรียมความพร้อมอยู่ตลอด สะสมพลังอย่างต่อเนื่อง ตอนนี้จึงเป็นเวลาเริ่มเก็บเกี่ยว

ตั้งแต่นี้เป็นต้นไป พลังฝึกปรือของเยี่ยนจ้าวเกอจะพุ่งทะยานสูงขึ้นอย่างรวมเร็วยิ่ง

แต่เพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้เตะตาเกินไป จะมากจะน้อยเขาก็ต้องจำกัดให้อยู่ในขอบเขตที่เหมาะสม

หลังจากพลังฝึกปรือของเขาล้ำลึกขึ้นทุกวัน จนผู้อื่นค่อยๆ เคยชินกับความระดับพลังอันน่าตกใจของเขา การควบคุมนี้ก็เริ่มถูกละเลย

เยี่ยนจ้าวเกอนั่งขัดสมาธิอยู่ในห้องพัก รอบๆ ตัวมีปราณบริสุทธิ์ปกคลุมอยู่ขมุกขมัว

ส่วนด้านล่างปราณบริสุทธิ์ กลับล้อมรอบไปด้วยกลุ่มปราณที่ไม่ชัดไม่จาง ไม่ดำไม่ขาว ไม่เย็นไม่ร้อน ยากจะอธิบายอยู่ชั้นหนึ่ง

เยี่ยนจ้าวเกอลืมสองตาขึ้น ลมหายใจมั่นคงยิ่ง

ขณะที่หายใจเข้าออก กลุ่มปราณขมุกขมัวที่ปกคลุมอยู่รอบตัวก็เกิดการเปลี่ยนแปลง

ทั้งเย็นยะเยือก ทั้งร้อนแผดเผา ปรากฏสายฟ้า ภาพผืนดิน และก่อเกิดพายุอย่างต่อเนื่อง

เมล็ดความโกลาหลที่อยู่ตรงจุดตันเถียนของเยี่ยนจ้าวเกอพลันขยับขึ้นลงเช่นกัน

เขาเป่าลมเบาๆ ครั้งหนึ่ง ทำเอากลุ่มปราณขุ่นมัวรอบกายเริ่มกระจัดกระจายไป

ในร่างกายของเขาคล้ายกับมีปราณกลุ่มหนึ่งกำลังพัดลงบนเมล็ดความโกลาหล จากนั้นเมล็ดเม็ดนี้ก็พลันแตกออก

ขณะนั้นคล้ายกับก่อเกิดสรรพสิ่งมากมายขึ้นจากสิ่งที่ยากจะอธิบาย

ราวกับทุกสิ่งทุกอย่างถูกกดทับจนถึงขีดสุด ทำให้สูญเสียรูปร่าง ยุบกลายเป็นจุดเดียว ก่อนจะขยายตัวขึ้นมาใหม่อีกครั้ง

เวลาคนอื่นฝึกฝน เมื่อเมล็ดวิญญาณแตกหน่อ จะก่อให้เกิดญาณวรยุทธ์ ส่วนใหญ่แล้วจะเป็นปรากฏการณ์ที่เห็นได้อย่างชัดเจน

อย่างเช่น วิชาเอกพิสุทธิ์ของเขากว่างเฉิง จะกลายเป็นท้องฟ้าไร้ขอบเขต

ครั้นมือซ้ายอยู่ในลักษณะเช่นนี้ มือขวาของเขากลับสั่นไหวเบาๆ ผลึกน้ำแข็งสีทองที่แฝงความเย็นเยียบลอยออกมา กลายเป็นลำแสงสีทองสายหนึ่งพุ่งลงบนฝ่ามือซ้ายของตนเอง

พริบตานั้น แสงสีทองปกคลุมจนทั่วห้องพัก

ไอความเย็นอันยิ่งใหญ่แผ่กระจายออกมา แทบจะเปลี่ยนให้ห้องกลายเป็นถ้ำน้ำแข็ง

เยี่ยนจ้าวเกอรู้สึกเหมือนสูญเสียแขนซ้ายของตนเองไปในชั่วขณะนั้น

ความเย็นเยียบคมกริมดังมีด แผ่กระจายตามเส้นชีพจรของมือซ้ายไปยังจุดตันเถียน เป้าหมายคือเมล็ดไฟสีแดงเม็ดนั้น คล้ายกับต้องการทำลายให้สิ้นจึงจะยอมหยุด

เขาพยักหน้าอย่างพอใจ ปราณจิตราในร่างกายเปลี่ยนแปลงสู่ความเย็นยะเยือกทั้งหมด ส่งผลให้เมล็ดไฟสีแดงหายไป

จากนั้นควาวมเย็นที่แผ่กระจายในเส้นชีพจรพลันหยุดลง เพราะถูกความเย็นในร่างกายของเยี่ยนจ้าวเกอเปลี่ยนดูดกลืนจนสิ้น

“อาคมน้ำแข็งปราบมารได้ผลไม่เลว” เยี่ยนจ้าวเกอยิ้ม ก่อนจะเก็บผลึกน้ำแข็งสีทองทั้งหลายขึ้นมา

หลังจากเก็บเสร็จแล้ว เยี่ยนจ้าวเกอเดินไปยังปากเตาหลอมผลึกหินชั้นใน ก้มหน้ามองไปด้านใน

ด้านในเตาผลึกหินชั้นใน มีน้ำแข็งย้อยที่เหมือนกับง้าวสั้นเก้าแท่งตั้งนิ่งอยู่

ชายหนุ่มงอนิ้วเคาะน้ำแข็งย้อยแท่งหนึ่งในนั้น ครั้นตรวสอบดูรอบหนึ่งแล้ว เขาก็พึมพำกับตัวเอง “ยังไม่ดีพอ”

ตอนที่กำลังครุ่นคิดอยู่นั้น อาหู่ก็เคาะประตูอยู่ข้างนอก

เยี่ยนจ้าวเกอให้อาหู่เข้ามา เขาพบว่าสีหน้าของอาหู่เคร่งขรึมอยู่หลายส่วน “คุณชาย เป็นไปตามที่ท่านคาดการณ์ไว้ ปีศาจอัคคีเคลื่อนไหวแล้ว อีกทั้งยังเคลื่อนไหวอย่างชัดเจน มีปีศาจอัคคีที่แข็งแกร่งเข้ามายังมหาอำนาจแปดพิภพมากกว่าหนึ่งตัว”

เขาได้ยินดังนั้นก็ถามว่า “ผู้คุมหอคลื่นโหมกับเมิ่งหว่านแห่งสำนักสุริยันศักดิ์สิทธิ์ น่าจะถึงนอกทะเลตะวันออกแล้วกระมัง”

……………………………..