ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 371

การได้ซากมังกรน้ำแข็งมา ไม่เพียงแต่เยี่ยนจ้าวเกอกับอาหู่ได้รับประโยชน์เท่านั้น แม้แต่พ่านพ่านก็ได้บารมีไปด้วย

พ่านพ่านได้รับสารจำเป็นหล่อเลี้ยงร่างกายจากเลือดมังกรผ่านเยี่ยนจ้าวเกอ บัดนี้ได้รับการผลัดขนเปลี่ยนกระดูก มิอาจเปรียบกับในอดีตได้อีกแล้ว

ร่างกายขนาดใหญ่ยักษ์ของพ่ายพ่านขยายใหญ่ขึ้นกว่าเดิมมาก เมื่อเทียบกับก่อนหน้า ส่งพลังกดดันและมีพลังโจมตีแข็งแกร่งขึ้นเช่นกัน

กระแสน้ำสีดำหลายสายหมุนวนรอบร่างกายของพ่านพ่าน กลายเป็นรูปมังกร สร้างความรู้สึกหวาดกลัวยิ่งนัก

เดิมทีพ่านพ่านเป็นผีซิว[1]หนึ่งในราชันอสูร ขณะนี้มันดูเหี้ยมหาญไร้เทียมทาน

ปีศาจออัคคีที่เหมือนเขาขนาดย่อมสกัดอยู่ด้านหน้า

พ่านพ่านก้มหน้าพุ่งเข้าชนตรงๆ!

ปีศาจอัคคีได้แต่จ้องมองพ่านพ่านพุ่งเข้ามาด้วยความตกตะลึง ก่อนที่ร่างจะแหลกสลายไป!

เยี่ยนจ้าวเกอนั่งอยู่บนตัวพ่านพ่าน เขาฟาดมือซ้ายใส่ปีศาจอัคคีตัวหนึ่งจนตาย ส่วนภายในแขนเสื้อข้างขวาเหมือนมีมังกรสีเขียวคำรามเสียงดัง ฉับพลันนั้นประกายกระบี่สว่างวาบ เสือกเข้าใส่ศีรษะปีศาจอัคคีจนตายไปอีกตัว

อาหู่นั่งหันหลังชนกับเยี่ยนจ้าวเกอ เผชิญหน้ากับปีศาจอัคคีตัวหนึ่งที่ไล่ตามมา เขากางกรงเล็บทั้งสองมือพร้อมกัน ฉีกกระชากร่างปีศาจอัคคีตัวนั้น

เยี่ยนจ้าวเกอกวาดสายตามองไปรอบบริเวณ ปีศาจอัคคีหลายตัวล้วนมีลักษณะแตกต่าง

ปีศาจออัคคีส่วนใหญ่มิได้อยู่ในรูปร่างมนุษย์

บางตัวกางปีกไฟเหมือนนกยักษ์ ข้างใต้ท้องมีขาข้างเดียว ส่วนศีรษะเป็นสัตว์ป่าประเภทเสือ

บางตัวไร้แขนไร้ขาเหมือนภูเขาขนาดย่อม มีเพียงแต่ร่างกายขนาดใหโต แต่กลับบินไปมาได้อย่างอิสระ

บางตัวเลื้อยไปมาได้เหมือนกับงู

ส่วนปีศาจอัคคีที่ร่างกายเหมือนมนุษย์มีจำนวนเพียงน้อยนิด ทุกตัวล้วนมีองคาพยพและแขนขา

แต่ไม่ว่าจะมีรูปร่างอย่างไร ปีศาจอัคคีทุกตัวล้วนมีจุดเด่นร่วมกัน นั่นก็คือผิวเต็มไปด้วยเปลวไฟ ราวกับร่างกายเกิดขึ้นจากไฟก็ไม่ปาน

ปีศาจอัคคีจำนวนมากเข้ามายังทะเลพร้อมกัน ทำให้น้ำทะเลระเหยเป็นไปในทันที

ถ้ามิใช่เพราะทะเลตะวันออกกว้างใหญ่ไพศาล เกรงว่ามวลน้ำคงจะระเหยจนหมดสิ้น ไม่เหลือสักหยดเดียว

น้ำสามารถดับไฟ แต่ว่าถ้าไฟมีอานุภาพรุนแรงอย่างยิ่ง แม้แต่มหาสมุทรก็ยังต้องยอมแพ้

ตอนนี้ภายในมหาสมุทรมีปีศาจอัคคีมายมายเต็มไปหมด

ถึงแม้จะเป็นปีศาจอัคคีที่มีพลังเทียบเท่ากับมหาปรจารย์ขั้นซ่อนจิตของเผ่ามนุษย์ ก็มิอาจเก่งกาจทัดเทียบกับเยี่ยนจ้าวเกอได้

แม้จะมีศัตรูจำนวนมหาศาล แต่เยี่ยนจ้าวเกอก็ยังคงสีหน้าเรียบเฉย เขายืนอยู่บนหลังพ่านพ่าน คอยรับมือพวกศัตรู

ชายหนุ่มกำหมัดที่มือซ้าย ใช้ไฟปะทะไฟ ใช้แข็งชนแข็ง ใช้แกร่งข่มแกร่ง บัดนี้ปราณจิตราคลุ้มคลั่งแทบจะจับตัวกันเป็นแก่นสาร กลายเป็นเปลวไฟสีม่วงน่าหวาดหวั่น กระปทกใส่ทรวงอกของปีศาจอัคคีร่างมนุษย์ตนหนึ่งจนยุบเข้าไป

กระบี่วิญญาณมังกรมรกตในมือขวากลายร่างเป็นประกายกระบี่สีเขียว พุ่งออกมาจากแขนเสื้อ ทะลุร่างของปีศาจอัคคีในร่างงูอย่างแม่นยำ!

มีปีศาจอัคคีอีกตัวหนึ่งรูปร่างเหมือนกับต้นไม้สูงเทียมฟ้า มันแผ่กิ่งก้านยิงเปลวไฟสายแล้วสายเล่าออกมาใส่ร่างของเยี่ยนจ้าวเกอ มองแล้วเหมือนเถาวัลย์ไฟไม่มีผิด

เยี่ยนจ้าวเกอไม่หลบ ปล่อยให้ไฟนั้นพันเกี่ยวร่างกายของตนเอง

แม้ร่างอักขระทองจะสูญเสียพลังไปหมดสิ้นจากการต่อสู้กับเจิ้งซั่วและหลินโจว แต่ในตอนนี้เยี่ยนจ้าวเกอฝึกฝนหมัดนอแรดและวิชากายเพชรสำเร็จแล้ว จึงมีพลังป้องกันตนเองเหนือกว่าในอดีต

ถึงจะไม่ได้ใช้เกราะภูผาวิญญาณ เยี่ยนจ้าวเกอก็ไม่ได้รับบาดเจ็บจากการถูกไฟผลาญพันไว้แม้แต่น้อย

ชายหนุ่มอาศัยแรงลากของอีกฝ่าย เพิ่มความเร็วพุ่งเข้าหาปีศาจออัคคีที่เหมือนต้นไม้โบราณตัวนั้น จากนั้นก็ใช้กระบี่ฟันเข้าใส่!

ฉับพลันนั้นมีศัตรูฉวยโอกาสพุ่งเข้ามาจากด้านหลัง คิดจะลอบโจมตี

เขาไม่หันหลังกลับไปมองสักครั้ง เพียงพลิกตัวฟันศอกใส่หัวของผู้ลอบโจมตีจนแหลก