ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 387

เนื่องจากสนามรบอยู่ที่ชายขอบทะเลชั้นนอก พวกลูกศิษย์ที่เข้าร่วมการต่อสู้ส่วนใหญ่จึงมาจากเมืองทะเลมรกต ตำหนักอัสนีสวรรค์ และหอคลื่นโหม

เหล่าลูกศิษย์จากเขากว่างเฉิง สำนักสุริยันศักดิ์สิทธิ์ และเขาไร้พรมแดนที่อยู่บนแผ่นดิน ส่วนใหญ่แล้วบังเอิญมาเฉกเช่นเยี่ยนจ้าวเกอกับซือคงจิงมากกว่า

พวกลูกศิษย์อายุน้อยส่วนใหญ่เคลื่อนไหวอยู่ที่ทะเลชั้นใน กำจัดปีศาจอัคคีที่เหลือรอด ไม่ได้ไปยังทะเลชั้นนอกที่เป็นสนามรบหลัก

แต่ก็มีข้อยกเว้น

แสงสายฟ้าสว่างวาบ ปีศาจอัคคีตัวหนึ่งถูกฆ่า

ร่างกายขอมันแยกออก ทันใดนั้นคล้ายกับท้องฟ้าสาดฝนอัคคีลงมา

ท่ามกลางฝนอัคคีร้อนแรง ร่างหนึ่งปรากฏขึ้น กลับเป็นชายหนุ่มตาเดียว ปล่อยลมปราณเย็นเยียบกระจายออกมารอบตัว

ลูกศิษย์ตำหนักอัสนีสวรรค์ คุณชายฟ้าคำรน หลินโจว

ด้านข้างเขามีจอมยุทธ์ตำหนักอัสนีสวรรค์คนอื่นอยู่ด้วย ทุกคนล้วนมีใบหน้าถมึงทึง

หลินโจวมัดผ้าอยู่ในแนวขวางบนใบหน้า ปิดบังตาซ้ายเอาไว้

ตาข้างขวาที่ยังเหลือตอนนี้ กำลังมองน่านน้ำที่อยู่ไกลออกไป

ครู่ต่อมา หลินโจวละสายตา หันไปมองจอมยุทธ์ตำหนักอัสนีสวรรค์คนอื่นๆ แล้วกล่าวอย่างเชื่องช้า “ขอบคุณที่ทุกท่านที่นึกถึงมิตรภาพระหว่างท่านพ่อ ยอมเสี่ยงอันตรายกับข้า”

“ศิษย์น้องหลินอย่าพูดเช่นนั้น การแก้แค้นให้อาจารย์เป็นหน้าที่ของลูกศิษย์อย่างพวกเราอยู่แล้ว แต่ก่อนหน้านี้เจ้าบอกว่ามีวิธีรับมือกับคนของเขากว่างเฉิง…” ชายฉกรรจ์วัยกลางคนที่อยู่ด้านข้างหลินโจวกล่าวเสียงทุ้ม “เจ้าเลือกเยี่ยนจ้าวเกอเป็นเป้าหมาย พวกเราย่อมเห็นด้วย แต่ว่าตอนนี้ยังหาไม่พบแม้แต่เงาคน”

หลินโจวเอ่ยเสียงเรียบ “ไม่จำเป็นต้องตามหาเขา หากพวกเราตั้งใจตามหาเขา รังแต่จะทำให้เขาระวังตัวยิ่งขึ้น”

“ถึงแม้จะยังไม่เข้าใจเหตุผลบางอย่างนัก แต่มีคนอื่นช่วยพวกเราตามหาเขาได้”

ชายฉกรรจ์วัยกลางคนผู้นั้นถามต่อ “ผู้ใดหรือ”

ตาข้างขวาของหลินโจพลันเปล่งประกายอันเย็นเยียบ “ปีศาจอัคคี”

ทุกคนที่อยู่รอบตัวได้ยินดังนั้นก็เผยสีหน้าครุ่นคิด

“เยี่ยนจ้าวเกอ…” หลินโจวพึมพำกับตัวเอง ในใจมีความคิดมากมาย ความทรงจำในอดีตทับซ้อนกับสภาพในปัจจุบัน ทำให้จิตใจยากจะสงบลง

ตอนที่ได้รับเบาะแสว่าปีศาจอัคคีบุกรุกมา ทั้งยังทราบว่าเจ้าเมืองทะเลมรกตซ่งอู๋เลี่ยงเข้าฌาน มิได้มายังทะเลชั้นนอกของทะเลตะวันออกในทันที หลินโจวก็รู้สึกได้ทันทีว่าเรื่องเหล่านี้ไม่ถูกต้อง

ต่อมาราชันปีศาจอัคคีเคลื่อนไหวอย่างลับๆ โจมตีเมือทะเลมรกต กลับเหมือนที่เขาคาดการณ์ไว้

ซ่งอู๋เลี่ยงถึงแม้จะอยู่ในเมืองทะเลมรกต แต่กลับไม่ปรากฏตัว คล้ายกับอยู่ในสภาวะปิดตาย ปล่อยให้ราชันปีศาจอัคคีสองตัวอาละวาด เกือบจะทำลายเมืองทะเลมรกตลงได้

นี่ทำให้หลินโจวรู้สึกสบายใจอยู่บ้าง ดูเหมือนเรื่องจะกลับสู่ความคาดหมายของเขาแล้ว

แต่ว่าการเปลี่ยนแปลงหลังจากนั้นกลับเหนือความคาดคิด

ถึงแม้จะไม่ได้เห็นด้วยตาตัวเอง แต่ตอนนี้ที่ทะเลตะวันออกมีข่าวลือว่า เยี่ยนจ้าวเกอแห่งเขากว่างเฉิงฝ่าวงล้อม ล่อราชันปีศาจอัคคีไปได้ตัวหนึ่ง ทำให้สถานการณ์อันตรายของเมืองทะเลมรกตผ่อนคลายลง

สิ่งที่น่าตกใจยิ่งกว่าก็คือ เยี่ยนจ้าวเกอมิได้เสียสละตัวเอง แต่กลับรับมือกับราชันปีศาจอัคคีด้วยพลังฝึกปรือระดับมหาปรมาจารย์ซ่อนจิต สุดท้ายถอยหนีไปได้โดยปลอดภัย

แม้จะเป็นเพราะว่าราชันปีศาจอัคคีที่มีพลังฝึกปรือเทียบเท่ากับจอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์ขั้นที่สองจิ่งจงมาถึง ทำให้ราชันปีศาจอัคคีเฉิงฮวงถูกเยี่ยนจ้าวเกอล่อกลับไปเมืองทะเลมรกต แต่เรื่องน่าอัศจรรย์ที่เขาทำได้ก็ทำให้คนทั้งหมดต้องตกตะลึงอยู่ดี

มาถึงตรงนี้ เหตุการณ์ไม่อยู่ในความคาดหมายของหลินโจวแม้แต่น้อย

สุดท้าย กระบี่สัตยาทะเลมรกตถือกำเนิดขึ้น หลินโจวก็รู้สึกด้านชาขึ้นมาบ้าง

‘อาวุธศักดิ์สิทธิ์ของเมืองทะเลมรกตสมควรขาดวัตถุดิบส่วนหนึ่ง ไม่มีทางเปิดเตาหลอมได้จึงจะถูก’ หลินโจวไตร่ตรองในใจ ‘แต่ไม่รู้ว่าเป็นวัตถุดิบอันใด หรือว่าการเปลี่ยนแปลงเมื่อก่อนหน้าทำให้ได้วัตถุดิบมาครบ’

เขาส่ายหน้า ตอนนี้อาวุธศักดิ์สิทธิ์ของเมืองทะเลมรกตไม่มีความหมายอีกแล้ว

สิ่งที่หลินโจวสนใจกว่าก็คือ เยี่ยนจ้าวเกอล่อราชันปีศาจเฉิงฮวงได้อย่างไร

‘เย่จิงที่ตายไปแล้วผู้นั้น ถ้าหากมีชีวิตอยู่ถึงตอนนี้ เมื่อพบปีศาจอัคคีบนทะเลตะวันออก จะต้องสร้างเรื่องราวใหญ่โต และดึงดูดความสนใจของปีศาจอัคคีแน่’ ดวงตาข้างขวาของหลินโจวตาเป็นประกาย ‘ว่ากันว่าเย่จิงถูกเยี่ยนจ้าวเกอสังหาร สิ่งของของเขาจะตกไปอยู่ในเมือของเยี่ยนจ้าวเกอหรือไม่’