ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 386

‘ผู้ใช้เหยี่ยวแห่งบรรพตเหนือ’ ฉู่เหยียน เจ้าสำนักคนปัจจุบันแห่งเขาไร้พรมแดน กับขวานจามสวรรค์มิได้มายังทะเล

ถึงอย่างไรนอกจากเขาแล้ว ยอดฝีมือด้านวรยุทธ์ที่สุดยอดที่สุดทั้งหมดของเผ่ามนุษย์ ล้วนรวมตัวกันสู้กับปีศาจอัคคีบนทะเลตะวันออก

สถานที่อื่นในตอนนี้เช่นปฐพีพิภพ หากเกิดเรื่องผิดปกติอะไรขึ้น มหาอำนาจแปดพิภพก็ยากจะรับมือได้ทัน

หลังจากผู้นำดินแดนศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลายติดต่อกัน ฉู่เหยียนจึงคอยเฝ้าอยู่บนแผ่นดิน กลายเป็นกองหนุนสุดท้าย

ถ้าหากสงครามบนทะเลเกิดการเปลี่ยนแปลงขึ้น จะสนับสนุน หรือจะรอรับมือ ฉู่เหยียนจะตัดสินใจให้ดี

ฉู่เหยียนมิได้อยู่ในระดับจอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์ ถึงแม้จะครอบครอบอาวุธศักดิ์สิทธิ์ขวานจามสวรรค์ แต่หากคิดจะทำลายค่ายกลของสำนักสุริยันศักดิ์สิทธิ์หรือตำหนักอัสนีสวรรค์ ล้วนยากเย็นยิ่ง

ด้วยเหตุนี้เอง สำนักสุริยันศักดิ์สิทธิ์กับตำหนักอัสนีสวรรค์จึงไม่จำเป็นต้องห่วงความปลอดภัยของสำนัก

เยี่ยนจ้าวเกอพิงบนกาบเรือบินเหยียบคลื่น หลังจากไตร่ตรองครู่หนึ่ง พลันถามกับอาหู่ว่า “นอกจากเจ้าตำหนักเฉินลี่แล้ว ตำหนักอัสนีสวรรค์ยังมีใครมาด้วยหรือไม่”

อาหู่ตอบ “ได้ยินว่ามีผู้อาวุโสอีกหลายคนมาทะเลตะวันออกด้วยขอรับ”

ชายหนุ่มคล้ายครุ่นคิดบางอย่าง “มีพวกหนุ่มสาวจากตำหนักอัสนีสวรรค์คนมาด้วยหรือไม่”

“ในตอนนี้ยังไม่รู้ขอรับ” อาหู่ตอบ “ต่อให้คิดเก็บเกี่ยวประสบการณ์ ก็สมควรต้องรอสถานการณ์สงบลงก่อน ค่อยปล่อยคนเข้ามากระมัง”

อาหู่มองเยี่ยนจ้าวเกอ “เสียจื่ออี้ตายไปแล้ว ส่วยเยี่ยนซ่านได้ยินว่ายังเก็บตัวฝึกกระบี่ด้วยมือซ้ายอยู่ คนหนุ่มจากตำหนักอัสนีสวรรค์ที่สามารถลงมือได้ในตอนนี้ คงจะเป็นหลินโจวนั่นกระมัง”

“จะว่าไป เขาอยู่ในระดับมหาปรมาจารย์แล้ว คำนวณโดยใช้อายุ ยังเด็กกว่าถังหย่งฮ่าวแห่งสำนักสุริยันศักดิ์สิทธิ์และพี่เฟยแห่งเขากว่างเฉิงของพวกเราเสียอีก”

บนที่ราบหิมะแดนเหนือ ตอนอาหู่ร่วมทางกับเยี่ยนจ้าวเกอ เขาเคยพบหลินโจวมาก่อน

เยี่ยนจ้าวเกอหยิบธนูนภาอลหม่านออกมา ก่อนจะดีดสายธนูเบาๆ รู้สึกได้ถึงพลังแห่งสายฟ้าที่กระเพื่อมขึ้น “จับตาดูไว้ หากเขาโผล่มาที่ทะเลตะวันออก ให้รายงานข้าทันที”

“ขอรับคุณชาย” อาหู่รับคำสั่ง มิได้คิดอะไรมาก

เมื่อครั้งหายนะกว่างเฉิง พวกหลินเทียนเฟิงวางแผนตีดหล็กตอนที่ยังร้อน ร่วมมือกับสำนักสุริยันศักดิ์สิทธิ์ ใช้ผลพลิกอาทิตย์สั่นไหวค่ายกลนภาของเขากว่างเฉิง จนเกือบจะทำให้เขากว่างเฉิงต้องเจอกับอันตราย

ต่อจากนั้นพวกหลินเจิ้งเฟิงก็บุกสำนักเขากว่างเฉิงด้วยตัวเอง แต่สุดท้ายต้องฝังร่างอยู่ที่นั่น

ระหว่างตำหนักอัสนีสวรรค์และเขากว่างเฉิงจึงผูกแค้นกันดั่งน้ำทะเลลึก

ทั้งสองฝ่ายสัประยุทธ์กันบนที่ราบหิมะแดนเหนือ คนของตำหนักอัสนีสวรรค์คิดลอบโจมตีเยี่ยนจ้าวเกอ ทว่าสุดท้ายถูกเยี่ยนจ้าวเกอใช้แกนน้ำแข็งใต้ดินล่อลวงจนเสียชีวิตไปมากกว่าครึ่ง

ต่อจากนั้นตอนที่เยี่ยนจ้าวเกอช่วยเหลือสือจวิน อิ๋งอวี้เจินสองแม่ลูก หลินโจวและเจิ้งซั่ว ทายาทของเขานิมิตทมิฬก็ลอบโจมตีพร้อมกัน ท้ายที่สุดเจิ้งซั่วถูกฆ่า หลินโจวเสียธนูนภาอลหม่านของเยี่ยนจ้าวเกอทำให้ตาบอดไปข้างหนึ่ง

ถ้าหากถามว่าใครในมหาอำนาจแปดพิภพอยากฆ่าเยี่ยนจ้าวเกอที่สุด หลินโจวย่อมถูกจัดอยู่ในรายชื่ออันดับต้นๆ

ปัจจุบันทะเลตะวันออกมีปีศาจอัคคีอาละวาด สถานการณ์ซับซ้อน อาหู่รู้สึกว่าเยี่ยนจ้าวเกอป้องกันไม่ให้ศัตรูก่อความวุ่นวายอีกครั้งก็ถือเป็นเรื่องปกติ

“แต่ว่าเทียบกับคุณชายท่านแล้ว เขายังห่างชั้นนัก” อาหู่กล่าว “กลับเป็นพวกมหาปรมาจารย์จากสำนักสุริยันศักดิ์สิทธิ์และตำหนักอัสนีสวรรค์เหล่านั้น โดยเฉพาะมหาปรมาจารย์จารย์ขั้นรูปญาณ จำเป็นต้องเฝ้าระวังนะขอรับคุณชาย

เยี่ยนจ้าวเกอหัวเราะเล็กน้อย “ไม่จำเป็นต้องบอก ข้าต้องเฝ้าระวังคนเหล่านั้นไว้อยู่แล้ว”

เขาทอดสายตามองไปไกล พึมพำว่า “อีกทั้งยังมีคนที่ไม่โดดเด่น กลับทำให้คนมองข้ามได้อย่างง่ายดาย ไม่แน่ว่าจะสั่งสมกลายเป็นปัญหาใหญ่”

อาหู่เกาศีรษะ

ชายหนุ่มละสายตา กล่าวด้วยรอยยิ้ม “สำหรับคนบางคน ข้ามิได้เป็นคนเช่นนั้นหรือ”

อาหู่ยิ้มซื่อ “ถูกของท่าน คุณชายวางใจ ข้าจะจับตาดูไว้”