ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 391

เยี่ยนจ้าวเกอมองหลินโจว พลางเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย ‘แสงสายฟ้าสีเงินยวงเมื่อครู่…’

สายตาของหลินโจวจับอยู่ที่เหนือศีรษะของเยี่ยนจ้าวเกอ เนื่องจากพลังสายฟ้าชั่วพริบตาสลายไปแล้ว จึงทำให้เศษดวงตาราชันสายฟ้าริบหรี่ลง

‘เป็นแค่เศษอาวุธศักดิ์สิทธิ์สองชิ้นมารวมกันแท้ๆ กลับส่งการโจมตีที่มีพลังเช่นนี้ออกมาได้แล้วหรือ’

ทุกครั้งที่ได้ยินข่าวการแสดงอานุภาพจากเศษดวงตาราชันสายฟ้าของเยี่ยนจ้าวเกอ หลินโจวจะรู้สึกคับข้องจนอยากกระอักเลือก

อย่าว่าแต่การได้เห็นตรงๆ เลย ถ้าหากเขาไม่ได้เตรียมตัวไว้แต่แรก เมื่อครู่เยี่ยนจ้าวเกอคงจะฝ่าวงล้อมออกไปได้แล้ว

ข่ายอาคมสายฟ้าเมฆาเขียวของหลินโจวปิดทางหนีของเยี่ยนจ้าวเกอไว้อีกครั้ง ไม่รอให้เขาลองใช้วิธีการทำลาย คลื่นความร้อนด้านหลังก็พุ่งมาอีกหน

จ้าวปีศาจอัคคีที่มีสี่ขาแปดแขน เห็นพลังของเศษดวงตาราชันสายฟ้าก็เริ่มอ่อนแรงลง แต่ยังโจมตีมาอีกครั้งหนึ่ง

ข่ายอาคมสายฟ้าเมฆาเขียวผนึกอยู่เหนือศีรษะ เยี่ยนจ้าวเกอจึงพาพ่านพ่านกับอาหู่พุ่งลงด้านล่าง หลบการโจมตีของจ้าวปีศาจอัคคี

แนวเขาก้นทะเลด้านล่างพังทลายเป็นบริเวณกว้าง เนื่องจากการโจตีโดยสายฟ้าชั่วพริบตาเมื่อครู่ เศษก้อนหินสั่นไหว ไฟใต้พิภพพวยพุ่ง สภาพวุ่นวายสับสน

พวกเยี่ยนจ้าวเกอหลบไฟที่พุ่งขึ้นมาด้างบน และเศษหินดินเลนที่กระจัดกระจายไปทั่ว ก่อนจะดำลงด้านล่าง

จ้าวปีศาจตัวนั้นตามติดอยู่ด้านหลัง ใช้เปลวไฟอันคลุ้มคลั่งทำลายทุกสิ่งที่ขวางหน้า

หลินโจวมองลงไป แต่เห็นอะไรไม่ค่อยชัดนัก เขามิได้ส่งเสียงอันใด ‘นอกจากบริเวณจุดเชื่อมแล้ว ชั้นใต้ดินที่อื่นล้วนเป็นแกนไฟใต้ดินซึ่งกำลังพวยพุ่ง ของวิเศษที่เอาไว้ใช้หนีของเจ้ายากจะผ่านไปได้’

‘คิดจะเคลื่อนไหวจากใต้ดินไปตามแนวเขาก้นทะเลที่สงบอยู่ เป็นแค่ฝันกลางวันเท่านั้น!’

เยี่ยนจ้าวเกอที่ลงไปถึงส่วนลึกของแนวเทือกเขาถล่ม ก็ค้นพบอย่างรวดเร็วว่า ข่ายอาคมสายฟ้าเมฆาเขียวมิได้ครอบคลุมแค่บริเวณรอบๆ และด้านบนเขาก้นทะเลเท่านั้น

ภูเขาที่เพิ่งถล่มเมื่อครู ถูกแสงสายฟ้าสีเขียวขวางทางเอาไว้ในทันที

ข่ายอาคมสายฟ้าเมฆาเขียวครอบคลุมไว้แม้แต่ภูเขาด้านหลัง เวลาปกติดูเหมือนไม่มีปัญหา แต่ว่าหากมีคนเข้าใกล้จะถูกกระตุ้นทันที

สายฟ้าสีเขียวหลายสายพุ่งขึ้นมา เยี่ยนจ้าวเกอลองใช้หลอดเลือดปีศาจของตนเองทำลายดู กลับพบว่าในข่ายอาคมนี้ได้หลอมรวมส่วนที่ยอดเยี่ยมที่สุด ของค่ายอาคมกลุ่มหยินหยางกลับด้านของหลินโจว จึงเกิดความต่อเนื่องไม่สิ้นสุด

แม้หลอดเลือดปีศาจที่ใช้ทำลายข่ายอาคมโดยเฉพาะจะทำลายได้ แต่จำเป็นต้องใช้เวลาพักหนึ่ง

น่าเสียดาย จ้าวปีศาจอัคคีที่กำลังไล่ตามอยู่ด้านหลังไม่ให้เวลาเยี่ยนจ้าวเกอมากพอ

มันเคลื่อนขาทั้งสี่อย่างรวดเร็ว ตามมาถึงด้านหลังเยี่ยนจ้าวเกอีกครั้ง ก่อนจะกางแขนทั้งแปดข้างออก เรียกไฟรุนแรงขึ้นมาครอบคลุมเยี่ยนจ้าวเกอเหมือนกับตาข่ายเพลิง

ปีศาจอัคคีตัวอื่นก็พุ่งเข้ามาเช่นกัน

ถึงแม้ปัจจุบันพวกหลินโจวจะเป็นจอมยุทธ์เผ่ามนุษย์เหมือนกัน แต่เมื่อเทียบกันแล้ว เยี่ยนจ้าวเกอที่ครอบครองแหวนที่จักรพรรดิปีศาจอัคคีทิ้งไว้ ย่อมดึงดูดความสนใจของปีศาจอัคคีทั้งหมดมากกว่า

ถึงแม้ราชันปีศาจอัคคีเฉิงฮวงจะตายไปแล้ว แต่พวกมันก็จดจำรูปร่างและกลิ่นอายจิตวรยุทธ์ของเยี่ยนจ้าวเกอเอาไว้อยู่ดี

แต่ในตอนนี้เอง ในเหวลึกเพลิงโหมที่อยู่ระหว่างภูเขาก้นทะเลแถบนี้อีกทิศทางหนึ่ง พลันมีเสียงคำรามที่น่าตกใจและเดือดดาลดังมา

จ้าวปีศาจอัคคีที่มีรูปร่างเหมือนนกพุ่งเข้าไปในเหวลึก กำลังแผดเสียร้อง

ในเสียงร้องนั้น นอกจากความโมโหและความตกใจแล้ว ยังมีความหวาดกลัวอยู่ด้วย

พวกเยี่ยนจ้าวเกอถึงแม้จะไม่เข้าใจภาษาของปีศาจอัคคี แต่ว่าปีศาจอัคคีตัวอื่นที่อยู่ด้านนอกเหวลึกเข้าใจความหมายของเสียงคำรามจากจ้าวปีศาจอัคคีตัวนั้นได้อย่างชัดเจน

ทันใดนั้น ปีศาจอัคคีทุกตัวล้วนเปลี่ยนสีหน้า

วินาทีถัดมา เหวลึกเพลิงโหมพลันเกิดการสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง

ภูเขาก้นทะเลแถบนี้เดิมทีสงบมาโดยตลอด แต่ตอนนี้แกนไฟใต้ดินที่ซ่อนอยู่ด้านในกลับเหมือนจะปะทุขึ้นมาเช่นกัน!

หลินโจวเบิกตาขวากว้าง มองลงไป คิดจะหาร่างของเยี่ยนจ้าวเกอ

ร่างของเยี่ยนจ้าวเกอผลุบโผล่ท่ามกลางแสงไฟและน้ำ ทว่าร่องรอยของจ้าวปีศาจอัคคีด้านหลังชัดเจนกว่าเดิม

จอมยุทธ์ตำนักอัสนีสวรรค์แซ่ลั่วที่ยืนอยู่ใต้ธงใหญ่อีกคันหนึ่งตะโกน “ศิษย์น้องหลิน พวกเราถอยเถอะ น้ำวนนั่นน่ากลัวเกินไป หากไม่ทันกาลพวกเราจะถูกพัดเข้าไปด้วย!”

หลินโจวตวาดเสียงทุ้ม “อยู่นิ่งๆ! ข่ายอาคมสายฟ้าเมฆาเขียวนี้ช่วยซื้อเวลาให้พวกเราได้มากพอ!”

บนภูเขาที่เกือบจะพังทลายลง มีร่างผอมแห้งร่างหนึ่งปีนขึ้นมาพร้อมธงสีเขียวคันหนึ่ง เป็นมหาปรมาจารย์ตำหนักอัสนีสวรรค์แซ่จาง ที่โดนลูกหลงจากสายฟ้าชั่วพริบตาของเยี่ยนจ้าวเกอนั่นเอง

“ศิษย์พี่ลั่ว ศิษย์น้องหลิน นั่นคืออะไรกันแน่” เขาถามเสียงดัง

ศิษย์พี่ลั่วรีบเรียกเขาเข้ามา “เจ้าเป็นไรหรือไม่”

ศิษย์พี่จางมีใบหน้าขื่นขม “ไม่โดนสายฟ้าฟาดใส่ ธงถึงแม้จะถูกทำลาย แต่ก็ปกป้องข้าไว้”

เขามองน้ำวนที่ลอยขึ้นมาจากในเหวลึกด้วยความหวาดผวา “พวกเราถอยเถอะ!”

หลินโจวกัดฟันกรอด “รออีกเดี๋ยวเถอะ! ขอแค่สกัดทางหนีของเยี่ยนจ้าวเกอนั่นไว้ได้ จ้าวปีศาจอัคคีจะสังหารมันได้เอง!

“ต่อให้จ้าวปีศาจอัคคีสังหารมันไม่ได้ มันก็ต้องถูกดูดเข้าไปในน้ำวนนั่นแน่นอน!”

เขามองอย่างถี่ถ้วน เห็นจ้าวปีศาจอัคคีสี่ขาแปดแขนกำลังลอยขึ้นอย่างต่อเนื่อง

เหนือจ้าวปีศาจอัคคี เยี่ยนจ้าวเกออุ้มพ่านพ่านที่หดตัวเป็นร่างเล็กไว้ในอ้อมกอด พุ่งขึ้นข้างบน

แววตาที่กำลังเปล่งกระกายของเยี่ยนจ้าวเกอ สบเข้ากับสายตากับหลินโจวเข้าพอดี!

ที่ด้านหลังของเยี่ยนจ้าวเกอ จ้าวปีศาจอัคคีกำลังตามมาติดๆ เมื่อมองถัดไปอีกหน่อย น้ำวนยักษ์นั้นขยายตัวอย่างต่อเนื่อง ม้วนเข้ามาหาแล้ว!