ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 392

เยี่ยนจ้าวเกอพุ่งมาถึงเบื้องหน้าข่ายอาคมสายฟ้าเมฆาเขียวด้วยความรวดเร็วดุจสายฟ้าแลบ ผลักเตากลืนดินในมือไปทางแสงสายฟ้าสีเขียว

หลินโจวตวาด “เยี่ยน! จ้าว! เกอ!”

ระหว่างที่ส่งเสียงตวาด หลินโจวพลันเอื้อมมืดกระชากที่ปิดตาข้างซ้ายของตนเองออก

ตาซ้ายที่ถูกเยี่ยนจ้าวเกอทำให้บอดบนที่ราบหิมะแดนเหนือพลันลืมขึ้น

ด้านในเบ้าตาเป็นสีดำ มองไม่เห็นลูกตา ไม่มีประกายแสง มีเพียงแต่ความมืดมืด

เส้นแสงรอบๆ เมื่อกระทบกับดวงตาข้างซ้ายของหลินโจว ก็หายไปทันทีเหมือนถูกกลืนกิน

ประดุจราตรีแรกเริ่มที่เงียบสงัดที่สุด

เยี่ยนจ้าวเกอรู้สึกเหมือนตนเองตกอยู่ในความมืดไร้สิ้นสุด ไร้เสียง ไร้แสง ไม่รู้สึกถึงความว่างเปล่า ไม่รู้สึกถึงการไหลของเวลา มีเพียงความน่ากลัวไร้ขอบเขต และกลิ่นอายของการทำลายล้าง

เตากลืนดินสั่นไหว ใช้แรงดูดแปลกประหลาดกลืนกินความมืดนี้

ความมืดสลายไป ประกายแสงสว่างขึ้น เป็นแสงสายฟ้าสีเงินไร้ที่สิ้นสุด ซึ่งกำลังเคลื่อนไหวและแผดคำราม!

เยี่ยนจ้าวเกอเลิกคิ้ว ‘มิน่าล่ะ ที่แท้เป็นหนึ่งในสายฟ้าเซียนทั้งเก้าที่ได้รับการขนานนามเคียงคู่สายฟ้าชั่วพริบตา สายฟ้าอนธการ’

สายฟ้าอนธการเปลี่ยนแปลงโลกให้กลายเป็นความมืดแรกเริ่ม บดบังภาพและเสียง เข้าสู่ราตรีนิรันดร์

จนกระทั่งสายฟ้าอนธการส่งเสียงดังขึ้น ก่อเกิดสายฟ้าที่บริสุทธ์ที่สุดในยุคแรกเริ่ม ทำลายความมืดมิด ประกายสายฟ้ากระจายไปทั่ว ฉีกกระชากโลกทั้งใบ!

สายฟ้ากระจัดกระจายทั่ว พาความมืดเข้าครอบคลุมทุกหนแห่ง รวมถึงควบคุมความสามารถในการรับรู้ เช่น การได้ยิน การสัมผัส การมองเห็นเป้าหมาย ทำให้เหมือนอยู่ในสภาพหลับลึก

หลินโจวแค่นหัวเราะเสียงหนึ่ง ในเบ้าตาข้างซ้ายมีเลือดสดๆ ไหลออกมา

แสงสีเงินยวงสายหนึ่งพุ่งออกจากในตาข้างซ้ายของเขา ก่อนจะหมุนวนอยู่เหนือศีรษะ เป็นกระบี่แสงที่เกิดจากสายฟ้าสีเงินยวงเล่มหนึ่ง

เมื่อถูกหลินโจวขวางไว้ เยี่ยนจ้าวเกอก็หยุดเคลื่อนไหวลงครู่หนึ่ง ทำให้จ้าวปีศาจอัคคีด้านหลังไล่ตามมาแล้ว!

มันในตอนนี้ชูแขนทั้งแปดข้างขึ้นพร้อมกัน แทงหอกเพลิงที่เต็มไปด้วยกลิ่นอายทำลายล้างใส่เยี่ยนจ้าวเกอ!

เยี่ยนจ้าวเกอสีหน้าไม่เปลี่ยนแปลง เขาเบิกตากว้างและตวาดดัง ก่อนจะเปิดถุงย่อส่วนใบที่สองขึ้น

เสาสองต้นลอยออกมาจากในถุงย่อส่วน แล้วขยายใหญ่จนมีขนาดยักษ์ใหญ่ในชั่วพริบตา

ในเสาน้ำแข็งต้นหนึ่งมีซากมังกรถูกแช่แข็งอาไว้ ส่วนเสาหินอีกต้นหนึ่งมีแสงสว่างเรืองรอง งดงามเกินบรรยาย

เยี่ยนจ้าวเกอควบคุมเสาระเบียงวังเทพ ปลดปล่อยผนึกของเสาน้ำแข็งทันที

ซากมังกรแท้ที่ถูกแช่แข็งอยู่ในเสาน้ำแข็ง ถึงแม้จะไร้ชีวิต แต่คุณสมบัติวิญญาณยังไม่สลายไป มันเคลื่อนไหวขึ้นมาทันที

จ้าวปีศาจอัคคีตัวนั้นแทงหอกเข้ามา ลมปราณทำลายล้างอันร้อนเร่าพลันกระตุ้นซากมังกรน้ำแข็งตัวนี้

ฉับพลันที่เสาน้ำแข็งสั่นไหว ก็เกิดปฏิกิริยาตอบโต้โดยอัตโนมัติ พลังมังกรกระจายออกมาจากภายใน มังกรน้ำแข็งที่ถูกแช่แข็งไว้ด้านในคล้ายกับมีชีวิตขึ้น

น้ำแข็งกับไฟปะทะใส่กัน การโจมตีของจ้าวปีศาจอัคคีตัวนั้นถูกขวางไว้ ส่วนเสาน้ำแข็งถูกกระแทกกระเด็นไปด้านหลัง

กระนั้นเยี่ยนจ้าวเกอกลับฉวยโอกาสนี้ ควบคุมเสาระเบียงวังเทพฟาดใส่จ้าวปีศาจอัคคีอย่างดุดัน!

สัญลักษณ์มากมายสว่างขึ้น ผสมสานกันกลางอากาศ กลายเป็นประกายแสงนับไม่ถ้วน ทำให้เสาระเบียงวังเทพขยายใหญ่ขึ้นมาก

ท่ามกลางเสียงระเบิดดังสนั่น จ้าวปีศาจอัคคีสี่ขาแปดแขนถูกกระแทกจนมึนงง กระเด็นออกไปด้านหลัง

เสาระเบียงวังเทพถูกชนลอยไปด้านหลังเช่นกัน เยี่ยนจ้าวเกอเอื้อมมือไปประคองมันไว้อีกครั้ง จากนั้นก็กดลง ผนึกซากมังกรน้ำแข็งที่กำลังจะขยับก่อนหน้านี้

พอถูกจ้าวปีศาจอัคคีโจมตีใส่ ซากมังกรน้ำแข็งก็สงบลงชั่วคราว พอดีกับที่ถูกเยี่ยนจ้าวเกอผนึกไว้ใหม่โดยเสาระเบียงวังเทพ

เยี่ยนจ้าวเกอเปิดถุงย่อส่วน เก็บเสาระเบียงวังเทพที่สะกดและกักเก็บซากมังกรกลับไปอีกครั้ง

แต่วิกฤติการณ์ที่ร้ายแรงกว่าได้มาถึงตรงหน้าแล้ว

น้ำวนที่ลอยขึ้นมาจากเหวลึกขยายตัวอย่างต่อเนื่อง กลืนกินบริเวณรอบๆ ขอบของมันไล่เข้ามาใกล้กับเยี่ยจ้าวเกอแล้ว