ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 399

เยี่ยนจ้าวเกอยืนอยู่เหนือยอดเจดีย์สีแดง เงยหน้ากู่ร้อง

รอบๆ ตัวเขามีข่ายอาคมบึงน้ำแข็งครอบคลุม ด้านในข่ายอาคมมีมังกรแสงสีน้ำเงินเลื้อยอยู่บนเจดีย์สีแดง พาเจดีย์บินขึ้นสู่ท้องฟ้า

เสาสีขาวเก้าต้นตั้งขึ้นรอบข่ายอาคม เริ่มหมุนวนรอบเยี่ยนจ้าวเกอที่อยู่ตรงกลางอย่างรวดเร็ว

การหมุนของเสาทั้งเก้าต้นกวนหินหลอมเหลวกับไฟในบึงน้ำแข็งรอบๆ เหมือนกับกังหน

น้ำวนขนาดยักษ์ที่มีน้ำแข็งและไฟผสมกันขยายตัวออกรอบๆ อย่างต่อเนื่อง

เยี่ยนจ้าวเกออยู่ใจกลางน้ำวน สีหน้าเรียบเฉยและแน่วแน่ พลางเงยหน้าขึ้นมองไปด้านบน

จ้าวปีศาจอัคคีที่ไล่ตามตนลงมา ในตอนนี้มันส่งเสียงคำรามด้วยความตกใจระคนหวาดกลัว ร่างกายถูกน้ำวนไฟและน้ำแข็งม้วนเอาไว้

เยี่ยนจ้าวเกอยืนอยู่เหนือเจดีย์สีแดงฉานท่ามกลางน้ำวน แต่จิตใจกลับสงบยิ่ง

แสงมังกรสีน้ำเงินม้วนเจดีย์พุ่งขึ้นฟ้า บินไปด้านนอกบึงน้ำแข็ง

เมื่อปราศจากการสะกดของเจดีย์สีแดง ในที่สุดเหวเพลิงแห่งนี้ก็สั่นไหวอย่างบ้าคลั่ง

หลังจากนั้นเส้นทางใต้ดินมากมายซึ่งเชื่อมออกไปรอบๆ ก็สั่นสะเทือนด้วยเช่นกัน ต้นกำเนิดซึ่งอยู่ที่แกนกลางเกิดการเปลี่ยนแปลง ทะเลชั้นนอกของทะเลตะวันอกทั้งหมดเหมือนถูกกระตุ้นเพราะสาเหตุนี้

เมื่อก้มลงมองมาจากบนท้องฟ้าไร้รอบเขต ตาข่ายเพลิงยักษ์อันยิ่งใหญ่ที่ครอบคลุมทะเลชั้นนอกของทะเลตะวันออกทั้งหมด ในตอนนี้เหมือนมีแสงไฟสว่างขึ้นพร้อมกัน จากนั้นก็สลัวลง

ขณะที่เจดีย์สีแดงลอยขึ้นไปยังท้องฟ้า มังกรแสงสีน้ำเงินก็คำรามและม้วนตัวอย่างต่อเนื่อง

เยี่ยนจ้าวเกอที่อยู่บนเจเดีย์ชูหมัดขึ้น จิตวรยุทธ์ของตนหมุนวนถึงขีดสุดเช่นกัน

มังกรแสงที่วนเวียนอยู่รอบเจเดีย์ชูศีรษะกับคอออกมา เลื้อยไปอยู่เหนือร่างเยี่ยนจ้าวเกอ

ครั้นเจดีย์ถูกกระตุ้น แสงสีแดงหลายสายแผ่กระจายครอบคลุมทั่วร่างเยี่ยนจ้าวเกอ

ชายหนุ่มเปิดจุดลมปราณทั่วร่าง แสงสีแดงและแสงสีน้ำเงินหลอมเข้าในร่างเยี่ยนจ้าวเกอ

ลมปราณอันยิ่งใหญ่จำนวนมากแทบจะกลืนกินเขาเหมือนกระแสน้ำ

ด้วยรากฐานจากการฝึกฝนคัมภีร์นภาไร้จำกัดของเยี่ยนจ้าวเกอ จึงมิอาจหลอมปราณวิญญาณที่ยิ่งใหญ่แบบนี้ได้ชั่วระยะเวลาหนึ่ง ได้แต่กักเก็บและหล่อเลี้ยงพลังไว้ก่อน

มีแต่เยี่ยนจ้าวเกอเท่านั้นที่ทำเช่นนี้ได้ หากเป็นมหาปรมาจารย์ขั้นซ่อนจิตระยะท้ายคนอื่น ร่างกายคงจะพองจนระเบิดตาย

เขาลืมตาทั้งสองข้าง แสงสีน้ำเงินกับแสงสีแดงในดวงตาส่องสว่างสลับกัน

ลมปราณปริมาณมากถูกเขากักเก็บไว้ ส่วนหนึ่งที่หลอมได้ในตอนนี้ ซึมซาบเข้าสู่กลุ่มลมปราณอันโกลาหลภายในร่างกาย

ขณะเขารับรู้ว่าร่างเลือดเนื้อของซากมังกรกลายเป็นความน่าอัศจรรย์เฉกเช่นมังกรแสง รับรู้ถึงจิตพลังพิเศษในเจดีย์สีแดง หัวใจก็เต้นอย่างน่าประหลาด

ชายหนุ่มระบายลมหายใจออกเฮือกหนึ่ง เสียงคล้ายมังกรคำราม

จุดลมปราณทั่วทั้งร่างของเยี่ยนจ้าวเกอเปิดออกพร้อมกัน ปราณจิตราสีแดงน้ำเงินสลับกันมากมายพุ่งออกมาด้านนอก กลายเป็นหมู่มังกรลอยวนรอบกายของเขา

หมัดที่ชูอยู่ตอนนี้ค่อยคลายออก

เยี่ยนจ้าวเกอต่อยหมัดหนึ่งออกด้านหน้า จิตพลังที่เหมือนความโกลาหลค่อยๆ เปลี่ยนจากปลอมเป็นจริง

รากวิญญาณที่มีจิตยิ่งใหญ่ถึงขีดสุด ในที่สุดก็กลายเป็นรูปเป็นร่าง กลายเป็นรากแก้วหนา ปักลึกลงดิน เป็นไปได้ว่ากำลังจะงอกออกมา!

เหนือศีรษะของเยี่ยนจ้าวเกอปรากฏกลุ่มเมฆเลือนราง ดูสับสนวุ่นวาย เหมือนดูดซับ เปลี่ยนแปลง และทำลายได้ทุกสรรพสิ่ง

กลุ่มเมฆอันโกลาหลนี้มีเพียงแต่เยี่ยนจ้าวเกอเท่านั้น ที่สัมผัสถึงความน่าอัศจรรย์ของมันได้

สำหรับคนอื่น สิ่งเหล่านี้ดูเหมือนไม่ใช่ความจริง มันทั้งแอบซ่อนเละปรากฎในคราวเดียว ยากจะสัมผัสถึงการดำรงอยู่ของมัน

นี่คือญาณวรยุทธ์ของเยี่ยนจ้าวเกอ!

วันนี้ เยี่ยนจ้าวเกอเลื่อนเป็นมหาปรมาจารย์ขั้นกำเนิดญาณแล้ว!

กลุ่มปราณโกลาหลเพียงปรากฏเพียงแวบเดียวก็หายไป ปราณนภามากมายแผ่พุ่งออกมา เหมือนกับท้องฟ้ากว้างใหญ่ก็ไม่ปาน