ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 400

เมื่อสูญเสียความได้เปรียบด้านสถานที่ไป การตอบโต้ครั้งสุดท้ายของเหล่ายอดฝีมือด้านวรยุทธ์แห่งมหาอำนาจแปดพิภพ ก็บีบปีศาจอัคคีจนต้องถอย

การต่อสู้ในในครั้งนี้ ท้ายที่สุดก็มาอยู่ในช่วงตัดสิน

ถึงแม้ปีศาจอัคคีจะถอยร่น แต่ว่าราชันปีศาจเช่นพวกจิ่งจง ยังคงต่อสู้กับพวกหยวนเจิ้งเฟิงด้วยพลังอันโดดเด่น ก่อให้เกิดการสูญเสียมากมาย

แต่ว่ายอดฝีมือเผ่ามนุษย์ยังคงกัดฟันไล่ตาม สร้างผลการรบให้ได้มากที่สุด ในขณะเดียวกันก็ขับไล่ปีศาจอัคคีออกจากมหาอำนาจแปดพิภพ

เยี่ยนจ้าวเกอไม่ได้เข้าร่วม บัดนี้เขายืนอยู่เหนือเจดีย์สีแดง

‘ปีศาจอัคคีแทบจะไม่สร้างอาวุธ เจดีย์องค์นี้ไม่เหมือนเป็นฝีมือของปีศาจอัคคีเช่นกัน’ เยี่ยนจ้าวเกอครุ่นคิดในใจ

กระนั้นหลังจากไตร่ตรองอยู่ครู่หนึ่ง เยี่ยนจ้าวเกอก็ยังไม่เข้าใจ

แต่เยี่ยนจ้าวเกอรู้สึกว่าเจดีย์เล็กสีแดงองค์นี้ มิใช่สิ่งที่ปีศาจอัคคีสร้างขึ้นมาเองอย่างแน่นอน

มันเหมือนกับเกิดขึ้นในมหาอำนาจแปดพิภพมากกว่า

เขาเลิกคิ้วเล็กน้อย ‘ได้มาโดยบังเอิญ หรือมีคนมอบให้ปีศาจอัคคีกันแน่’

ชั่วขณะนั้น ในใจของเยี่ยนจ้าวเกอเกิดความคิดมากมายแวบขึ้นมา จินตนาการพรั่งรู จากนั้นทุกอย่างก็หยุดลง

ชายหนุ่มลองเชื่อมต่อกับเจดีย์สีแดงองค์นี้ด้วยจิตของตัวเอง แต่ว่ากลับเหมือนหินจมลงมหาสมทุร เจดีย์สีแดงยังคงเงียบงัน คล้ายกับอยู่ในสภาวะหลับลึก ไม่มีปฏิกิริยากับการกระตุ้นจากโลกภายนอก

เยี่ยนจ้าวเกอใส่ญาณจริงแท้ของตัวเองในเจเดีย์ มันสั่นไหวขึ้นเล็กน้อย ลวดลายมักรสีน้ำเงินที่วนเวียนอยู่บนผิวพลันเปล่งแสงออกมา

มีกระแสปราณเย็นความร้อนผสมผสานกันสะท้อนสู่ตัวเยี่ยนจ้าวเกอ

ปราณวิญญาณมหาศาลที่หลอมไม่หมดเต็มเปี่ยวอยู่ในร่างกาย เยี่ยนจ้าวเกอจึงมิได้ดูดปราณวิญญาณต่อ

แต่ว่าในตอนที่ปราณวิญญาณเชื่อมต่อกัน ตรงหน้าเยี่ยนจ้าวเกอก็ปรากฏภาพหนึ่งขึ้น

ในโลกที่เป็นสีแดงฉานทั้งใบ เปลวไฟที่เดิมควรจะบ้าคลั่ง กลับอยู่ในสภาวะที่ผิดไปจากปกติ

เพราะเปลวไฟในโลกนั้นสงบและราบเรียบ เหมือนกับกระแสน้ำก็ไม่ปาน

ในโลกเปลวเพลิงสีแดงนี้ เมฆสีน้ำเงินกลุ่มหนึ่งเดี๋ยวรวมตัวเดี๋ยวกระจัดกระจาย ไม่มั่นคงเหมือน้ำแข็งทั่วไป แต่กลับอยู่ในสภาวะเคลื่อนไหวตลอดเวลา

น้ำแข็งกับไฟดูผิดปกติ แต่ดูไปกลับเข้ากันอย่างน่าประหลาด

ทำให้รู้สึกว่า เดิมทีมันควรจะเป็นเช่นนี้ มิเช่นนั้นถือว่าผิดปรกติ

น่าอัศจรรย์และน่าประหลาดนัก

เยี่ยนจ้าวเกอมองภาพนี้ ในใจคล้ายมีแสงประหลาดสว่างขึ้น เหมือนจะพวยพุ่งออกมา

‘อืม การใคร่ครวญความลี้ลับของภาพนี้มีประโยชน์ต่อพลังฝึกปรือไม่น้อย’ เยี่ยนจ้าวเกอลองเก็บเจดีย์สีแดงด้วยถุงย่อส่วน

เป็นดังคาด ไม่เหมือนซากมังกรก่อนหน้า ที่ต้องใช้เสาระเบียงวังเทพมาสะกดการเคลื่อนไหว เพียงเตรียมพื้นที่ในถุงย่อส่วนให้มากพอ ก็ใส่เจดีย์สีแดงได้พอดิบพอดี

ชายหนุ่มเก็บเจดีย์สีแดง ก่อนจะกวาดสายตามองไปรอบๆ

เขาเห็นคนจำนวนมากที่อยู่รอบๆ ในตอนนี้มีสีหน้าซับซ้อน สายตาจับอยู่บนร่างของตน

คนที่พักฟื้นและไม่ได้ไล่ตามปีศาจอัคคี ส่วนใหญ่แล้วได้รับบาดเจ็บสาหัส สูญเสียพลังปราณไปมาก จึงใกล้จะหมดแรงเต็มที

แต่เยี่ยนจ้าวเกอกวาดมองไป กลับเห็นคนที่มีสภาพค่อนข้างดีอยู่ด้วย

นั่นเป็นชายชราใบหน้ากว้าง สีหน้าน่าเกรงขาม ในตอนนี้เขากำลังมองตนด้วยสายตาเคร่งขรึม

ถึงจะพบกันเป็นครั้งแรก แต่เยี่ยนจ้าวเกอเคยเห็นภาพเหมือนใบหน้าของอีกฝ่ายมาก่อนแล้ว