ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 412

อิ่นหลิวหัวมองอาวุธวิญญาณ กระบี่วิญญาณมังกรมรกตที่อยู่บนมืออิงหลงถู รู้สึกอิจฉาจนมิอาจบรรยาย

นางสลัดความคิดของตนเองทิ้ง แล้วมองอิงหลงถู จากนั้นก็มองเฟิงอวิ๋นเซิงด้วยหน้าตาปกติ สายตาซับซ้อนเล็กน้อย

‘ได้ยินมาว่าคนผู้นี้…ศิษย์พี่อิงผู้นี้เป็นคนที่ศิษย์พี่เยี่ยนเจอด้านนอก แล้วชักนำเข้าสำนักเช่นกัน’

‘ศิษย์พี่เฟิงเองก็เป็นเช่นนั้น…มิน่าล่ะพวกเขาถึงได้สนิทกับศิษย์พี่เยี่ยนมาก’

อิ่นหลิวหัวเบะปาก นิ่งเงียบไม่พูดจา

สายตาของเยี่ยนจ้าวเกอจับอยู่บนดาบยาวสีดำในมือเฟิงอวิ๋นเซิง

นั่นเป็นอาวุธวิเศษชิ้นหนึ่ง ในตอนที่เยี่ยนจ้าวเกอเจอเฟิงอวิ๋นเซิงเป็นครั้งแรก ดาบยาวสีดำเล่มนี้ก็อยู่กับตัวนางอยู่แล้ว เป็นอาวุธติดตัวที่นางได้รับมาตอนยังอยู่ที่สำนักสุริยันศักดิ์สิทธิ์

ในตอนนั้นมันเป็นอาวุธวิเศษระดับล่างชิ้นหนึ่ง

สำหรับจอมยุทธ์ระดับหลอมกาย หรือจอมยุทธ์ระดับปรมาจารย์ระยะต้น ย่อมเป็นอาวุธที่ยอดเยี่ยม

แต่ว่าหลังจากพลังฝึกปรือของเฟิงอวิ๋นเซิงเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง ตามเหตุผลก็ควรจะเลิกใช้มันได้แล้ว

กระนั้นดาบยาวสีดำเล่มนี้ก็ยังเป็นอาวุธติดตัวของเฟิงอวิ๋นเซิง

เยี่ยนจ้าวเกอสังเกตเห็นความพิเศษของดาบเล่มนี้มานานแล้ว เนื่องจากดาบสีดำเล่มนี้เลื่อนระดับพร้อมกับเฟิงอวิ๋นเซิง ปัจจุบันมันกลายเป็นอาวุธวิเศษระดับกลางแล้วเช่นกัน

เยี่ยนจ้าวเกอเชื่อว่า หากเฟิงอวิ๋นเซิงเลื่อนเป็นปรมาจารย์ขั้นเคียงนภา ดาบเล่มนี้อย่างมากจะต้องเลื่อนเป็นอาวุธวิเศษชั้นยอดแน่

การค้นพบนี้ทำให้เยี่ยนจ้าวเกอเกิดความสนใจ อาวุธที่อยู่ในมหาอำนาจแปดพิภพในปัจจุบัน ของที่มีลักษณะพิเศษคล้ายกันกับมัน ตามที่เยี่ยนจ้าวเกอทราบมีเพียงชิ้นเดียว

ซึ่งก็คือกระบอกไม้ไผ่สีเขียวขี้ม้าที่เยี่ยนจ้าวเกอสร้างขึ้นด้วยตัวเอง แต่ว่าของวิเศษชิ้นนี้มิอาจใช้ระดับของอาวุธวิญญาณ หรืออาวุธวิเศษไปวัดได้

เฟิงอวิ๋นเซิงไม่เข้าใจเช่นกัน ดาบเล่มนี้นางเป็นคนเลือกจากคลังอาวุธของสำนักสุริยันศักดิ์สิทธิ์ด้วยตัวเอง ตอนนั้นนางเพียงรู้สึกว่าจับถนัดมือ มีอานุภาพโดดเด่นท่ามกลางอาวุธวิเศษชั้นล่างด้วยกัน แต่คาดไม่ถึงเลยว่าจะมีความพิเศษเช่นนี้

แต่ว่าอาวุธถนัดมือสามารถร่วมทางกับตนเอง และเติบโตไปพร้อมกันได้ เฟิงอวิ๋นเซิงย่อมดีใจ จึงชื่นชอบดาบสีดำเล่มนี้มากกว่าเดิม

นางมองกระบี่วิญญาณมังกรมรกตที่อยู่ในมืออิงหลงถู รู้สึกใจลอยเล็กน้อย ครู่ต่อมานางก็พลันเก็บดาบ

อิงหลงถูกับอิ่นหลิวหัวต่างคาดไม่ถึง ทุกครั้งที่เฟิงอวิ่นเซิงยืนประคองดาบ ล้วนใช้เวลานานแสนนาน ไม่ว่าจะเป็นเรื่องใดล้วนขัดขวางการฝึกของนางไม่ได้

เยี่ยนจ้าวเกอมองมา “เป็นอะไรไปหรือ”

เฟิงอวิ๋นเซิงกล่าว “ไม่มีอะไรเจ้าค่ะ ข้ามีความคิดบางอย่างต่อวิเคราะห์ด้วยตนเองสักหน่อย”

ชายหนุ่มเอ่ยด้วยรอยยิ้ม “เพราะข้ามอบอาวุธวิญญาณ กระบี่วิญญาณมังกรมรกตให้หลงเอ๋อร์หรือ หรือว่าเจ้าก็อยากได้อาวุธวิญญาณเช่นกัน แต่บอกไว้ก่อนนะว่าข้าไม่มีดาบระดับอาวุธวิญญาณเลย”

“ไม่ใช่เจ้าค่ะ” เฟิงอวิ๋นเซิงส่านยศีรษะ “เพียงแต่ที่ท่านพูดถึงกระบี่วิญญาณมังกรมรกตเมื่อครู่ กระทบจิตใจข้าอยู่บ้าง”

เขาค่อยๆ เข้าใจนาง สายตาจริงจังขึ้น “เจ้าอยากจะออกไปเก็บเกี่ยวประสบการณ์ด้านนอก เพื่อใช้การต่อสู้บ่มเพาะดาบเหมือนศิษย์น้องซือคงหรือ”

เฟิงอวิ๋นเซิงกล่าวอย่างเรียบเฉย “ข้าทราบดีว่าในฐานะสตรีจันทรา ทุกคนล้วนจับตามองข้า ถ้าหากเดินทางอยู่ด้านนอกโดยไม่มีการคุ้มกันที่มากพอ ย่อมต้องเจอกับการเล่นงานของสำนักสุริยันศักดิ์สิทธิ์และตำหนักอัสนีสวรรค์”

“หากพลาดพลั้งขึ้นมา ไม่ใช่แค่ปัญหาเรื่องความเป็นความตายเท่านั้น ยังกระทบถึงสถานการณ์ใหญ่ของสำนักด้วย”

สายตาของเฟิงอวิ๋นเซิงมองออกไปไกล “แต่ว่าวิธีการฝึกฝนเช่นการฝึกในสำนักไม่เหมาะกับข้าจริงๆ ข้ารู้สึกได้ว่าตั้งแต่การทดสอบแห่งจันทราเมื่อครั้งที่แล้วเป็นต้นมา การพัฒนาของข้าช้าลง การฝึกฝนยิ่งมายิ่งเจอคอขวดได้ง่าย”