ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 418

มิติบริเวณจุดตัดของสายรุ้งกางเขนสองสายแนวนอนและแนวตั้งกลางท้องฟ้าถูกบิดอย่างรุนแรง

ณ ที่แห่งนั้น แสงของรุ้งเจ็ดสีได้หายไป ที่เหลืออยู่มีเพียงความมืดมิด

จุดตัดสีดำขยายใหญ่อย่างต่อเนื่อง กลืนกินแสงสายรุ้งบริเวณรอบๆ รวมถึงทุกสิ่งทุกอย่าง

หลังจากจุดดำขยายได้ถึงระดับหนึ่ง มันก็คล้ายกับหยุดลง

หากมองอยู่ไกลๆ นอกจากการบิดเบี้ยวบริเวณจุดตัดจะรุนแรงขึ้น และแสงสีดำที่คล้ายกันไม่ขยายตัวขึ้นอีก สายรุ้งกางเขนก็ดูไม่แตกต่างกับปกติ

มีเพียงแต่เงาร่างของกระเรียนหิมะตัวหนึ่งเท่านั้นที่พุ่งขึ้นฟ้า กระพือปีกบินไปยังใจกลางสายรุ้งกางเขน

ภายในเงาแสงของกระเรียนหิมะ พวกเยี่ยนจ้าวเกอถูกพลังอันแปลกประหลาดม้วนขึ้น แล้วพุ่งไปที่หลุมดำใจกลางสายรุ้งกางเขน

‘นี่เหนือความคาดหมายไปหน่อย…’ เยี่ยนจ้าวเกอเคร่งขรึมขึ้น เขาแบมือขวาของตนเอง ปิ่นทำจากหยกที่กลางฝ่ามือมีลวดลายเป็นกระเรียนหิมะอยู่ตรงปลาย

นี่คือสิ่งที่มารดาของตน เสวี่ยชูฉิงทิ้งไว้ในมหาอำนาจแปดพิภพ ก่อนหน้านี้บิดาของเขา เยี่ยนตี๋เป็นผู้ดูแลมาโดยตลอด

มันดูปกติ ไม่มีอะไรแปลกเป็นพิเศษ เหมือนเครื่องประดับทั่วไป

แต่ใครจะรู้ว่าเมื่อครู่นี้เอง พริบตาที่หลุมดำกลางสายรุ้งกางเขนปรากฏขึ้น ปิ่นหยกชิ้นนี้พลันเคลื่อนไหว ลำแสงหลายสายเกิดขึ้นจากภายใน ก่อนจะกลายเป็นกระเรียนหิมะ พุ่งออกมาจากถุงย่อส่วนของเยี่ยนจ้าวเกอ

เยี่ยนจ้าวเกอเอื้อมมือคว้าปิ่นหยกที่ลอยออกมาได้ทัน ทว่ากระเรียนหิมะยังคงกระพือปีกม้วนทุกคนที่อยู่ในอาณาเขตซึ่งสายรุ้งกางเขนครอบคลุม แล้วบินไปยังข้างบน

‘เป็นพิธีกรรมส่งต่อความสามารถ’ เยี่ยนจ้าวเกอวิเคราะห์อย่างรวดเร็ว ‘ต้องมีตัวโน้มนำ จึงจะถูกปลุกจากสภาวะหลับลึก’

ชายหนุ่มเงยหน้ามองไป เห็นหลุมดำตรงใจกลางสายรุ้งกางเขนค่อยๆ เสถียรขึ้น คล้ายกับประตูทางเชื่อม

ใจกลางหลุมดำมิได้ปรากฏสีดำขลับอีกต่อไป กลับเต็มไปด้วยสีสันมากมาย

ด้านในคล้ายกับเกิดปรากฎการณ์หลากหลาย บิดเบี้ยวแหลกสลาย และหลังจากถูกรบกวน ก็ผสมผสานกันอีกครั้ง

‘มิติปั่นป่วน…’ เยี่ยนจ้าวเกอมองออกแล้ว ‘เป็นทางเชื่อมไปยังโลกอื่นจริงๆ ด้วย แต่ว่ายังไม่เสถียรนัก’

‘อีกด้านเป็นโลกอีกใบจริงๆ รากฐานของพิธีกรรมสมควรอยู่ที่นั่น ปิ่นหยกคล้ายเป็นของยืนยัน ตอนที่โลกทั้งสองใบเชื่อมโยงกัน คนที่ถือของยืนยันนี้อยู่ในมือจึงถูกพิธีกรรมรับไปโดยอัตโนมัติ’

เยี่ยนจ้าวเกอในตอนนี้ใจเย็นเป็นอย่างยิ่ง

ทว่าเมื่อมองเฟิงอวิ๋นเซิง อาหู่ สวีเฟย อิงหลงถู ไปจนถึงพ่านพ่านที่เฟิงอวิ๋นเซิงกอดไว้ในอ้อมอกแล้ว เยี่ยนจ้าวเกอพลันยิ้มเฝื่่อน

‘พาทุกคนที่อยู่ในอาณาเขตที่รุ้งกางเขนครอบคลุมส่งไป พิธีกรรมนี้ยอดเยี่ยมและแข็งแกร่งยิ่ง แต่ก็บ้ามากเช่นกัน!’

ครั้งนี้จะต้องหายสาปสูญไปอย่างไร้ข่าวคราว

ถึงแม้เยี่ยนจ้าวเกอจะสนใจไปดูโลกอีกใบยิ่ง แต่บิดาที่น่าสงสารของตนยังรอข่าวอยู่ ตอนนี้กลับไม่มีแม้แต่คนรายงานข่าว

หากเป็นแบบนี้ รอจนเยี่ยนตี๋ได้ข่าว ก็ไม่รู้ว่าจะเป็นเมื่อใด

กำลังหลักรุ่นเยาว์ของสำนักเขากว่างเฉิงหายไปจากมหาอำนาจแปดพิภพทั้งหมดภายในคืนเดียว

หากข่าวนี้เผยแพร่ออกไป สำนักสุริยันศักดิ์สิทธิ์และตำหนักอัสนีคงจะยิ้มแม้กระทั่งยามหลับแน่

เมื่อพวกเยี่ยนตี๋มาถึง หากทางเชื่อพิภพยังอยู่ก็ดีไป แต่ถ้าหายไปแล้ว ก็ยากจะแก้ไขสถานการณ์

เยี่ยนจ้าวเกอถูกเงากระเรียนหิมะม้วนไว้ เขาสั่นศีรษะพลางตะโกนเรียก “ศิษย์พี่สวี!”