ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 426

เยี่ยนจ้าวเกอไม่ได้หยุดชะงัก เขายังคงประคองชาไว้เช่นเดิม ท่าทางดูเป็นธรรมชาติยิ่ง แต่เขาแอบกระซิบกับพวกเฟิงอวิ๋นเซิงและสวีเฟยว่า “น้ำชามีปัญหา มีคนมาทักทายพวกเรา”

แก้วชาของเฟิงอวิ๋นเซิงและสวีเฟยยังวางอยู่บนโต๊ะ พวกเขายังไม่ได้ขยับเขยื้อนมัน ส่วนอาหู่กับอิงหลงถูยกแก้วชาขึ้นมาแล้ว

เมื่อได้ยินเสียงกระซิบของเยี่ยนจ้าวเกอ อิงหลงถูก็งงงันเล็กน้อย นิ่งอึ้งอยู่กับที่

หญิงรับใช้ที่ยกชาเข้ามาเห็นเด็กหนุ่มสีหน้าผิดปกติ จึงมองเขาด้วยความสงสัย

ชายหนุ่มยิ้มพลางหยิบแก้วชามาจากมือของอิงหลงถู “เป็นอะไรไป ชาร้อนเกินหรือ”

หลงเอ๋อร์กะพริบตาปริบๆ พยักหน้าอย่างงุนงง

ส่วนอาหู่มีท่าทางเหมือนปกติทุกอย่าง เพียงแต่เมื่อแก้วชาติดกับริมฝีปาก เขาก็เม้มริมฝีปากแน่น ไม่ให้น้ำชาเข้าไปในปาก แล้วเอ่ยถามว่า “คุณชาย น้ำชามีปัญหาหรือขอรับ”

เยี่ยนจ้าวเกอใช้ปลายลิ้นแตะน้ำชาเบาๆ ก่อนจะกระซิบตอบด้วยรอยยิ้ม “ถึงแม้จะมาทักทายเรา แต่เหมือนสตรีงามขยิบตาให้คนตาบอด[1] ชานี้พวกเราดื่มได้ไม่เป็นไร”

เฟิงอวิ๋นเซิงกับสวีเฟยได้ยินดังนั้นต่างยิ้มขึ้น ยกแก้วชาของตนขึ้นมาจิบเบาๆ

ครั้นเยี่ยนจ้าวเกอวางแก้วชาลง เขาก็กล่าวกับหญิงรับใช้ที่ปรนนิบัติอยู่ด้านข้างด้วยรอยยิ้มอ่อนโยน “รบกวนเตรียมกับข้าวให้พวกเราที”

หญิงรับใช้ขานรับด้วยน้ำเสียงแสดงความเคารพ แล้วเก็บถ้วยชาออกไปจากห้อง

อาหู่มองจ้าวเยี่ยนเกอ “คุณชาย เป็นสิ่งใดกัน ข้า พี่เฟย และแม่นางเฟิงตรวจสอบแล้ว ไม่พบสิ่งใดผิดปกติ”

เฟิงอวิ๋นเซิงกับสวีเฟยมองมาที่เยี่ยนจ้าวเกอด้วยเช่นกัน เขาพลันตอบด้วยรอยยิ้ม “เพราะว่าเดิมทีมันไม่ใช่สิ่งที่เตรียมให้พวกเรา…อ้อ น่าจะบอกว่า คนที่เตรียมให้พวกเราเข้าใจว่า พวกเราเป็นจอมยุทธ์เลือดปีศาจเหมือนพวกเขา หรือแม้กระทั่งเป็นสัตว์ปีศาจ”

พวกาอาหู่ได้ยินดังนั้น บนใบหน้าก็ปรากฏแววครุ่นคิดขึ้น

เนื่องจากเยี่ยนจ้าวเกอพูดภาษาของโลกลอยน้ำได้เพียงคนเดียว คนอื่นยังเรียนรู้อยู่อย่างตะกุกตะกักอยู่ ดังนั้นระหว่างที่สนทนากับพวกเกาฟ่าง เขาจึงอธิบายว่าพวกตนเป็นคนชนบท บรรพบุรุษหลบไปอยู่อย่างสันโดษเมื่อหนึ่งพันปีก่อน

ถึงแม้พวกเกาฟ่างจะไม่เชื่อ แต่ก็คิดไม่ถึงว่าพวกเยี่ยนจ้าวเกอมิใช่คนของโลกลอยน้ำ

และเนื่องจากความเคยชิน พวกเขาจึงคิดว่าพวกเยี่ยนจ้าวเกอเป็นจอมยุทธ์เลือดปีศาจเช่นพวกเขา

“การผสมหญ้าหอยทากภูเขาและต้นปีศาจหุบเขา ก่อให้เกิดอาการชาอย่างรุนแรงต่อสัตว์ปีศาจ สามารถลดทอนพลังวิญญาณของสัตว์ปีศาจ ทำให้อยู่ในสภาวะอ่อนแอ และไม่อาจกระตุ้นพละกำลังได้ชั่วระยะหนึ่ง” เยี่ยนจ้าวเกอยักไหล่เล็กน้อย “เดิมทีใช้สำหรับจับสัตว์ แต่ถ้าหากข้าทายไม่ผิด ก็น่าจะส่งผลต่อจอมยุทธ์เลือดปีศาจเช่นกัน

“แต่สำหรับพวกเราแล้ว เป็นแค่ผงปรุงชาเท่านั้น”

เฟิงอวิ๋นเซิงขมวดคิ้ว “ใช้ของแบบนี้ หมายความว่าพวกเขามองประวัติความเป็นมาของพวกเราไม่ออก”

สวีเฟยกล่าวเรียบๆ “ทำคุณบูชาโทษแท้ๆ”

“การวางยาน่าจะเป็นเพียงขั้นตอนแรก” เยี่ยนจ้าวเกอแบมือ เอ่ยขึ้นด้วยรอยยิ้ม อาหู่ที่อยู่ด้านข้างลุกขึ้นมา ก่อนจะยิ้มอย่างดุร้ายพลางหักข้อมือและขยับคอเล็กน้อย

…

“พวกเขาดื่มชาแล้วหรือ” สายตาที่เหมือนกับอินทรีของเกาฟ่างมองเหล่าหญิงรับใช้เบื้องหน้า

พวกหญิงรับใช้ตอบกลับอย่างงกๆ เงิ่นๆ “นอกจากเด็กหนุ่มผู้นั้น ทั้งชายสามหญิงหนึ่งล้วนดื่มทั้งหมด”

เกาฟ่างพยักหน้า “ประเสริฐมาก พวกเจ้าไปเถอะ”