ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 453

เมื่อยืนยันเส้นทางกลับไปได้แล้ว ต่อจากนี้ถ้าหากมีเวลาเหลือ ก็ไม่ต้องกังวลว่าจะช้าอีก

หลังจากที่เยี่ยนจ้าวเกอทราบถึงตำแหน่งของกระจกครึ่งบานที่เหลืออยู่แล้ว เขาก็มุ่งหน้าไปที่เขาอรุณมรกตทันที พวกเฟิงอวิ๋นเซิงร่วมทางไปด้วย

ทุกคนมุ่งหน้าไปทางตะวันออก เทืองเขาเสียงฉินฉับพลันอยู่ทางตะวันออกของโลกลอยน้ำ อันเป็นถิ่นของสำนักอัสนีคำรน

ก่อนหน้านี้ เทืองเขาเสียงฉินฉับพลันเป็นเขตแดนที่อยู่ระหว่างอาณาเขตของสำนักอัสนีคำรนและปีศาจอัสนี

แต่ว่าหลังจากปีศาจอัสนีถูกเยี่ยนจ้าวเกอสังหาร เทือกเขาเสียงฉินฉับพลันก็ถูกรวมเข้าไปอยู่ในการควบคุมของสำนักอัสนีคำรน

เยี่ยนจ้าวเกอออกจากอาณาจักรตะวันตกเข้าสู่เทือกเขาเสียงฉินฉับพลัน สำนักอัสนีคำรนย่อมมาต้อนรับ แต่ชายหนุ่มไม่ให้พวกเขาร่วมทางมากเกินไป โดยทางสำนักก็ไม่กล้าสอดมือ ได้แต่กวาดล้างบริเวณตีนเขาทิศเหนือของเทือกเขาตามคำสั่งของเขา

ก่อนหน้านี้ยอดฝีมือทุกคนในสำนักล้วนถูกเยี่ยนจ้าวเกอเล่นงานจนได้รับบาดเจ็บ จารึกซ่อนอัสนีถูกทำลายทิ้ง พลังของสำนักอัสนีคำรนเดิมทีก็มีแนวโน้มจะลดลงอย่างรุนแรงอยู่แล้ว ถึงแม้จะไม่มีปีศาจอัสนี แต่ก็ยังมีราชสีห์วิเศษซวนหนีคอยจ้องตาเป็นมันอยู่

แต่ว่าหลังจากเยี่ยนจ้าวเกอมาถึง ราชสีห์วิเศษซวนหนีเลือดผสมย่อมไม่กล้าเข้าใกล้อาณาเขตของสำนักอัสนีคำรน

“ที่นั่นน่าจะเป็นที่ตั้งของเขาอรุณมรกตอยู่” เยี่ยนจ้าวเกอลอยอยู่กลางอากาศ ใช้มือป้องหน้าผากมองไป แยกแยะตำแหน่งทางภูมิศาสตร์

ทุกคนลอยตัวลงมาถึงตำแหน่งของสันเขาใกล้ๆ เขาอรุณมรกต

หูของเยี่ยนจ้าวเกอกระดิกเล็กน้อย ได้ยินเสียงน้ำที่ดังมาแต่ไกล

เมื่อไปตามเสียงน้ำ น้ำตกที่ลอยอยู่กลางอากาศสายหนึ่งก็ปรากฏขึ้นเบื้องหน้าอย่างรวดเร็ว

เยี่ยนจ้าวเกอหยิบกระจกครึ่งบานที่ตนมีอยู่ออกมา เห็นแสงของกระจกยังคงขมุกขมัว แสดงให้เห็นว่าก่อนหน้านี้พลังวิญญาณในกระจกได้หมดลงไปค่อนข้างมาก ตอนนี้ยังอยู่ในช่วงฟื้นพลัง

แต่ว่าหลังจากเข้าใกล้เขาอรุณมรกตแล้ว เยี่ยนจ้าวเกอก็รู้สึกได้ถึงการสั่นไหวและความผิดปกติของกระจกครึ่งบานที่ตนครอบครองอยู่อย่างชัดเจน

เขากับพวกเฟิงอวิ๋นเซิงมองหน้ากันและกัน ก่อนจะพยักหน้าเล็กน้อย “มาถูกที่แล้ว”

ขณะที่ใส่ญาณจริงแท้เข้าไปในกระจกครึ่งบาน เยี่ยนจ้าวเกอก็สำรวจน้ำตกลอยฟ้าที่อยู่เบื้องหน้าไปด้วย

ลำแสงหลายสายสว่างวาบขึ้น ค่อยๆ จับตัวกันกลายเป็นเงาแสงมายา จากนั้นก็เติมเต็มกระจกที่ไม่สมบูรณ์อีกครั้ง

บนผิวกระจกครึ่งปลอมครึ่งจริงยิงแสงสว่างสายหนึ่งออกมา พลันสั่นไหวบริเวณรอบๆ

ครู่ต่อมา แสงของกระจกที่กระจัดกระจายก็เริ่มรวมตัวกันตรงกลางกลายเป็นเส้นเดียว พุ่งไปบนภูเขาที่น้ำตกลอยฟ้าตกลงมา

ภูเขาสั่นไหวเล็กน้อย เยี่ยนจ้าวเกอเห็นดังนั้นพลันยิ้มขึ้นมา

แสงที่สาดออกมาจากกลางกระจก เชื่อมต่อตำแหน่งหนึ่งบนภูเขาคล้ายกับเส้นด้าย

ชายหนุ่มดีดนิ้วเบาๆ ประกายประบี่สว่างวาบ ภูเขาลูกน้อยพลันพังทลาย

ด้านในภูเขาที่พังทลายมีแสงพุ่งขึ้นท้องฟ้าโดยพลัน เยี่ยนจ้าวเกอยื่นมือคว้าใส่อากาศ ก่อนจะมีเงาดำกลุ่มหนึ่งลอยขึ้น แล้วตกลงบนมือของเขา

นั่นคือกระจกครึ่งบานที่เหลือ

ลักษณะการสร้างและลักษณะของปราณวิญญาณที่แฝงอยู่ด้านใน เหมือนกับกระจกครึ่งบานที่เยี่ยนจ้าวเกอมีอยู่ในมือ

กระจกทั้งสองใบยึดพื้นที่ครึ่งหนึ่งของใครของมัน ขอบกระจกเสมอกัน แสดงให้เห็นว่าก่อนหน้านี้เป็นกระจกสมบูรณ์ เพียงแต่ในตอนนี้แตกเป็นสองส่วน

เยี่ยนจ้าวเกอที่ถือกระจกไว้ในมือซ้ายและมือขวาข้างละอัน นำกระจกทั้งสองใบมาประกบกัน

ฉันพลันนั้น ก็มีลำแสงหลายสายพุ่งออกมาจากบนผิวกระจกที่สมบูรณ์ ส่องสว่างไปทั่วทั้งฟ้าดิน

มิติที่ถูกแสงกระจกกระทบใส่ถึงกับเกิดการบิดเบี้ยวเล็กน้อย

ลำแสงกระจายกลางอากาศอย่างรุนแรง กลายเป็นแสงสีที่เหมือนกับดาวตกหลากหลายขนาด พุ่งไปทั่วบริเวณ

พวกเยี่ยนจ้าวเกอตั้งใจมองดูทิศทางที่ลำแสงเคลื่อนไป จับเส้นทางที่ชัดเจนที่สุดได้สายหนึ่ง

“ไปทางเหนือ ระยะทางประมาณสี่พันหกร้อยลี้” เยี่ยนจ้าวเกอจับตามองทิศทางที่ลำแสงพุ่งออกไปพลาง ศึกษาแบบแผนการเคลื่อนไหวของปราณวิญญาณในโลกลอยน้ำไปพลาง

หลังจากสวีเฟยครุ่นคิดในใจครู่หนึ่ง ก็พยักหน้าเล็กน้อย “น่าจะเป็นระยะห่างที่ประตูทางเชื่อมเขตแดนมิติ ซึ่งเชื่อมไปยังมหาอำนาจแปดพิภพอยู่”

“ทว่า ประตูทางเชื่อมเป็นสิ่งที่เปลี่ยนแปลงตลอดเวลา เมื่อพวกเราไปถึง ตำแหน่งอาจจะเปลี่ยนแปลงอีกก็ได้”

เยี่ยนจ้าวเกอดีดนิ้ว “ไม่เป็นไร ข้าพอจะมองแบบแผนออกหลายส่วนแล้ว ค่อยหาต่อหลังจากไปถึงที่นั่นง่ายกว่ามาก ยิ่งไปกว่านั้นยังมีการช่วยเหลือจากกระจกยังสูงส่งด้วย”

“แต่ว่า…” เยี่ยนจ้าวเกอขมวดคิ้วเล็กน้อย เงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้าต่อ เห็นที่นั่นมีลำแสงรวมตัวกัน แต่ไม่ได้กระจายออกไปรอบๆ

คนอื่นพบสถานการณ์ผิดปกติเช่นกัน ต่างพากันเงยหน้าขึ้นไปมอง

มิติตรงหน้ากระเพื่อมอย่างต่อเนื่อง ก่อนจะค่อยๆ แตกออก

พลังแห่งเขตแดนอันน่ากลัวบิดเบี้ยวอย่างต่อเนื่อง ฉีกกระชากท้องนภาให้กลายเป็นร่องขยายใหญ่ยักษ์

ประกายแสงในรอยสว่างวาบขึ้น เนิ่นนานให้หลังค่อยสลายไป

ประกายแสงหายไปจนหมด ช่องว่างนั้นเกิดความผันผวน ก่อตัวกลายเป็นทางเชื่อมมิติทางหนึ่งเบื้องหน้าพวกเยี่ยนจ้าวเกอ

“ไม่ได้เชื่อมไปที่โลกแปดพิภพ แต่เชื่อมไปยังสถานที่อื่น” ม่านตาของเยี่ยนจ้าวเกอหดตัวลง “พลังแห่งดินแดนตรงข้ามโลกลอยน้ำ ในตอนนี้อาจจะเบาบางลงแล้ว อีกฝั่งมีคนบิดพิภพมิติเช่นกัน พลังของทั้งสองฝ่ายรวมตัวกันเป็นจุดเดียว เปิดเป็นทางเชื่อมชั่วคราวหรือ?”

เมื่อมองให้ละเอียด ในทางเชื่อมสายนั้นมีเงาคนวูบไหว อีกฝั่งหนึ่งมีคนเหาะมาอย่างรวดเร็ว