ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 469

พวกเยี่ยนจ้าวเกอมองไปยังเบื้องล่าง เห็นแสงสีทองระเบิดออก แล้วพุ่งขึ้นข้างบนด้วยความรวดเร็ว

และข้างใต้แสงสีทอง เห็นหมอกสีดำหนาหนักกำลังเคลื่อนไหว คล้ายกับมีชีวิต

เมื่อแสงสีทองเข้าใกล้ ทุกคนก็สัมผัสถึงพลังอันยิ่งใหญ่ที่อยู่ด้านในได้อย่างชัดเจน

แต่หลังจากหมอกสีดำเข้าใกล้ ทุกคนก็รู้สึกได้ถึงกลิ่นอายจากนพยมโลกอันน่ากลัวได้ชัดเจนกว่าเดิม

ทว่ายอดฝีมือระดับสูงสุดของโลกแปดพิภพที่อยู่รอบๆ กลับรู้สึกวิตก มีความรู้สึกบ้าคลั่งทะลักขึ้นมาจากก้นบึ้งของจิตใจอย่างควบคุมไม่ได้

นี่ไม่ใช่การปั่นป่วนความคิดด้านลบที่อยู่ส่วนลึกในจิตใจของตัวจอมยุทธ์ แต่เหมือนมีคนทะลวงเข้าไปในก้นบึ้งของจิตใจ แล้วขุดเอามุมที่มืดมนที่สุดในใจขึ้นมา จากนั้นก็ขยายมุมนั้นอย่างบ้าคลั่ง ก่อนจะเผยออกมาในที่โล่งแจ้ง

หยวนเจิ้งเฟิง หวงกวงเลี่ย เฉินลี่ อันชิงหลิน จอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์ทั้งสี่ ตะโกนขึ้นพร้อมกัน

ทั้งสี่ลงมือพร้อมกัน ธารแสงหลายสายแผ่กระจายในความมืด กดดันวิญญาณร้ายจากนพยมโลกด้านล่างด้วยกัน

เมื่อมีพวกเขารับแรงกดดันหลักแล้ว สถานการณ์ของคนอื่นก็ดีขึ้นมาก หลังจากสงบจิตใจ ต่างก็ช่วยกันสะกดมันไว้

พอสภาวะในการพุ่งขึ้นของหมอกสีดำลดลง ก็มีอารมณ์โกรธแค้นสายหนึ่งพุ่งออกมาจากก้นเหวทันที มันสั่นสะท้านจิตใจของทุกคนอย่างยิ่ง

เยี่ยนจ้าวเกอสูดลมหายใจลึกเฮือกหนึ่ง ‘แตกต่างกับความรู้สึกตอนที่การมาของประตูนพยมโลกก่อนหน้าล้มเหลว เพราะถูกบีบให้ปิด!’

การทำลายค่ายกลแดนปีศาจครั้งแล้วครั้งเล่าเพื่อหยุดการเปิดของประตูแห่งนพยมโลก ก็มีอารมณ์โกรธแค้นส่งออกมาจากในประตูเช่นกัน

แต่ว่าในขณะที่อารมณ์นั้นยิ่งใหญ่เหลือประมาณ กลับเป็นภาพมายา เหมือนกับตัวยมโลกเกิดความรู้สึกโกรธแค้นเนื่องจากถูกขัดขวาง

อารมณ์โกรธแค้นที่ก้นเหวเบื้องล่างในตอนนี้ไม่ได้ยิ่งใหญ่ขนาดนั้น แต่กลับเหมือนจริงมากกว่า

สภาวะในการพุ่งลอยขึ้นมาของแสงสีทองและหมอกดำลดลงพร้อมกัน จากนั้นก็ชะงักอยู่ในเหวลึก

พอพวกมันหยุดลง ก็ปรากฏเค้าโครงที่ชัดเจนขึ้น

เยี่ยนจ้าวเกอเพ่งตามองไป เหมือนเห็นดวงอาทิตย์ของจริงดวงหนึ่งปรากฏขึ้นตรงหน้าของตน สุกสะกาวและร้อนเร่าเกินบรรยาย

ลวดลายอาคมสีทองหลายสายก่อตัวกันกลายเป็นธารแสงเหมือนโซ่ ตัดสลับกับเชือกผ้าต่วน และลอยวนอยู่กลางอากาศ

ด้านล่างเป็นการปะทะกันระหว่างความมืดไร้สิ้นสุด กับดวงอาทิตย์สีทองชนิดตาต่อตาฟันต่อฟัน

ด้านในความมืดมีโซ่สีดำนับไม่ถ้วนเหยียดออกมา แล้วพันกับโซ่สีทองที่อยู่ด้านบน ยุดยื้อกันไปมาอย่างต่อเนื่อง

ผิวของโซ่สีดำหลายสายเต็มไปด้วยธารแสงสีแดงก่ำมากมาย เหมือนกับริ้วเลือด ไหลเวียนไม่หยุด

พลังอันมหาศาลชนและต่อต้านกันอย่างต่อเนื่อง มิติตรงจุดที่ดวงอาทิตย์สีทองกับหมอกหนาสีดำสัมผัสกันบิดเบี้ยวโดยสิ้นเชิง ทั้งยังสับสนวุ่นวาย

เยี่ยนจ้าวเกอรู้สึกได้อย่างเลือนรางว่า ดวงอาทิตย์สีทองมีขนาดมากกว่าที่เห็นมากนัก

แต่เนื่องจากการบิดเบี้ยวของมิติ จึงมีสภาพเหมือนตอนนี้

อาณาเขตอันน่ากลัวที่ทั้งสองฝ่ายสัมผัสกัน ขนาดหยวนเจิ้งเฟิงและหวงกวงเลี่ยเห็น ในดวงตาก็ยังปรากฏความกริ่งเกรงที่ชัดเจน

ธารแสงสีทองหลายสาย กับโซ่สีดำมากมาย พันตูกันขณะแผ่ขยายไปรอบสี่ทิศแปดทางไม่หยุด

หลังจากทั้งสองฝ่ายลอยขึ้นด้านบนเหวลึกพร้อมกัน ก็ค่อยๆ ส่องสว่างปฐพีพิภพทั้งผืน!

ในตอนนี้ หากยืนอยู่บนท้องฟ้าด้านนอกเหวลึก แล้วก้มลงมองลงมา จะสามารถเห็นปฐพีพิภพที่มีขนาดเท่านภาพิภพสว่างขึ้นได้

เส้นสีทองและเส้นสีดำมากมาย แผ่กระจายไปทั่วแผ่นดินเหมือนกับใยแมงมุม ดูละลานตาและน่าทึ่งนัก!

“ลงมือเถอะ!” หยวนเจิ้งเฟิงกล่าว “หากให้นพยมโลกเชื่อมโยงกับโลกแปดพิภพได้จริงๆ พวกเราย่อมประสบคราเคราะห์แน่ ที่นี่ไม่ใช่สิ่งที่โลกปีศาจอัคคีจะเทียบได้”