ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 488

อิ่นหลิวหัวเพิ่งจะผ่อนคลายได้ไม่ทันไร ฟู่เอินซูก็ถอนใจกล่าวว่า “สอนตามความถนัด พูดง่ายแต่ทำยากนัก ต่อให้ข้ากับสำนักให้เวลาเจ้า แต่สตรีแห่งจันทราในสำนักอื่นไม่ให้เวลาเจ้าแน่นอน ความรับผิดชอบนี้สำหรับเจ้าแล้ว หนักหนาเกินไปจริงๆ”

“จะว่าไป ลูกศิษย์สายตรงเองก็มีสิทธิ์เลือกอาจารย์ แต่เพราะคุณสมบัติพิเศษของเจ้า จึงถูกกำหนดให้มาเป็นลูกศิษย์ข้า”

“ข้ามีนิสัยใจร้อนเกินไป บางทีหากเจ้ากราบเป็นลูกศิษย์ของคนอื่น อาจจะมีประโยชน์ต่อการเติบโตของเจ้าก็ได้”

“รับหน้าที่สำคัญในการแย่งชิงมงกุฎจันทรา หรือการกราบข้าเป็นอาจารย์ ล้วนเป็นสิ่งที่พวกข้ายัดเยียดให้เจ้า หวังเพียงว่าไม่ทำให้พรสวรรค์ของเจ้าสิ้นเปลือง แต่กลับมองข้ามปัญหาในด้านต่างๆ มองข้ามความรู้สึกของเจ้า”

ฟู่เอินซูรู้สึกเห็นใจ น้ำเสียงอ่อนโยน

อิ่นหลิวหัวได้ยินแล้ว กลับเกิดความรู้สึกตื่นตระหนก

นางรีบกล่าวว่า “ท่านอาจารย์ ศิษย์โง่เขลานัก ทำให้ท่านต้องผิดหวังเช่นนี้ หลังจากนี้ศิษย์จะตั้งใจฝึกแน่นอน”

เนื่องจากมีพลังฝึกปรือสูงกว่าอิ่นหลิวหัวมาก ฟู่เอินซูจึงรู้จักสภาพร่างกายของเด็กสาวเป็นอย่างดี ศิษย์คนนี้ตั้งแต่อดีตตั้งใจฝึกหรือไม่ นางทราบดีประดุจฝ่ามือตนเอง

หากกล่าวอย่างยุติธรรม ตอนที่เพิ่งเข้าสำนัก ถึงแม้จะเกียจคร้านไปบ้าง แต่ก็นับว่านางตั้งใจจริงๆ

แต่เมื่อเวลาผ่านไป นางก็ยิ่งรักสบายมากขึ้น

ตอนนี้จิตใจของฟู่เอินซูสงบลงมากแล้ว จึงกล่าวแค่ว่า “หากเจ้าตั้งใจจริงๆ ก็ดี หากเกียจคร้านเกินไป ไม่เพียงแต่การฝึกปรือในฐานะสตรีแห่งจันทราของเจ้าเท่านั้น แม้แต่เส้นทางของจอมยุทธ์ในวันหน้าของเจ้าก็ยากจะเดินไปยังระดับสูงสุด”

“ไม่ใช่แค่สตรีแห่งจันทราเท่านั้น สำหรับจอมยุทธ์ทุกคน ความเกียจคร้านล้วนเป็นสิ่งต้องห้าม”

ฟู่เอินซูมองอิ่นหลิวหัว พูดพร้อมกับถอนใจ “หลิวหัวเจ้ามิใช่คนโง่เขลา อีกทั้งพรสวรรค์ของเจ้าก็ไม่เลวจริงๆ ถ้าหากเจ้าบอกว่าตัวเองปัญญาทึบ เช่นนี้คนส่วนใหญ่ในใต้หล้าก็เป็นคนโง่แล้ว”

“แต่ต่อให้เป็นพรสวรรค์ของหลงเอ๋อร์ ก็ใช้ทิ้งใช้ขว้างไม่ได้”

นางมองหลิวหัว พลางพูดว่า “เจ้ามาเป็นลูกศิษย์ของข้าได้สักพักแล้ว น่าจะรู้ว่าข้ามีนิสัยตรงไปตรงมา”

“คำพูดเมื่อครู่เป็นเพราะข้ารู้สึกว่า ข้าคงสั่งสอนเจ้าได้ไม่เหมาะสมจริงๆ”

“เจ้ามีนิสัยเกียจคร้านเฉื่อยชา มิอาจจัดการความขัดแย้งซึ่งเกิดขึ้นในสถานการณ์เร่งด่วน บนการทดสอบแห่งจันทราในตอนนี้ได้”

อิ่นหลิวหัวรู้สึกตกใจ ก่อนจะสงบสติอารมณ์ รีบร้อนกล่าวว่า “ท่านอาจารย์อย่าได้กล่าวเช่นนั้นเลย เป็นก่อนหน้านี้ศิษย์เกียจคร้านเกินไป ศิษย์จะปรับปรุงตัวอย่างแน่นอน”

น้ำเสียงของนางมีความจริงใจ “ตั้งแต่เข้าสำนักมา ข้ายังจำสิ่งที่ท่านมอบให้ข้าได้ดี การได้เป็นลูกศิษย์ของท่านเป็นสิ่งที่ดีที่สุดในชีวิตข้า”

“การฝึกในยามปกติ ศิษย์มักจะเตือนสติตัวเองให้ตั้งใจฝึก แต่พอรู้สึกหมดแรง ความตั้งใจก็เปลี่ยนเป็นอ่อนแอ ทนต่อไปไม่ไหว”

“ท่านอาจารย์ได้โปรดให้โอกาสหลิวหัวอีกสักครั้งเถอะ หลิวหัวจะตั้งใจเคี่ยวกรำตัวเองแน่นอน”

ฟู่เอินซูขมวดคิ้วเล็กน้อย “หลิวหัวเจ้าอย่าได้คิดไร้สาระ ถึงเมื่อก่อนข้าจะคอยจ้ำจี้จ้ำไชเจ้า แต่คำพูดเมื่อครู่ออกมาจากใจจริงๆ มิใช่ใช้คำพูดกดดันให้เจ้าแสดงท่าที”

“ลูกศิษย์ของข้าฟู่เอินซูไม่มีคนที่ใช้ไม่ได้ ข้าเข้มงวด มีนิสัยใจร้อน เรื่องเหล่านี้ล้วนเป็นความจริง แต่ในเมื่อเร่งไฟหลอมเหล็กไม่ได้ ข้าก็มีความอดทนและเวลามากพอในการเคี่ยวกรำ ค่อยๆ ทำให้เจ้ากลายเป็นผู้มีความสามารถ”

อิ่นหลิวหัวหมอบกราบกรานต่อหน้าฟูเอินซู “ความจริงใจของท่านอาจารย์ เหตุใดศิษย์จะสัมผัสไม่ได้ ศิษย์รู้สึกเสียใจจริงๆ ท่านอาจารย์ได้โปรดให้โอกาสศิษย์อีกครั้งเถอะ”

ฟู่เอินซูถอนใจ เอ่ยว่า “การฝึกของสตรีแห่งจันทรา ใช้คำว่าแข่งกับเวลามาบรรยายความดุเดือดมิได้ด้วยซ้ำ ไม่มีเวลาเหลือไว้ให้พวกเราจริงๆ”