ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 492

เยี่ยนจ้าวเกอมองหวงกวงเลี่ย มุมปากค่อยๆ โค้งขึ้น “สำหรับที่พึ่งพาที่พวกเจ้าเจอในโลกซ้อนโลก โลกแปดพิภพในสายตาของพวกเขาเหมือนกับที่อยู่ที่ค้นพบชั่วคราว สิ่งที่พวกเขาต้องการคือผู้คุมที่เชื่อฟังคำสั่งและมีความสามารถ เพื่อเป็นผู้นำสารของพวกเขา ช่วยเขาปรับปรุงโลกใบนี้”

“เนื่องจากสำนักสุริยันศักดิ์สิทธิ์ของพวกท่านได้รับการติดต่อจากพวกเขา จึงได้โอกาสก่อนใคร พวกเขามอบผลประโยชน์ให้กับพวกท่านจำนวนหนึ่งโดยไม่เสียดาย”

“แต่ถ้าพวกท่านทำไม่สำเร็จ กลายเป็นเพียงโคลนที่ฉาบกำแพงไม่ได้ อีกฝ่ายย่อมต้องเปลี่ยนผู้รักษาการณ์ที่มีความสามารถยิ่งกว่า”

“หากสืบสาวจนถึงที่สุดแล้ว ผู้รักษาการณ์จะเป็นใครล้วนไม่สำคัญ สิ่งสำคัญก็คือจะปกป้องผลประโยชน์ในโลกแปดพิภพของพวกเขาได้หรือไม่”

“แน่นอนว่าใช้คนแปลกหน้าย่อมสู้ใช้คนคุ้นเคยไม่ได้ ถ้าหากศักยภาพในการพัฒนากับพลังใกล้เคียงกัน อีกฝ่ายย่อมเอนเอียงไปทางพวกท่านมากกว่าเดิม”

“แต่พวกท่านต้องการพิสูจน์ตนเอง เพื่อให้คุ้มค่าที่อีกฝ่ายช่วยเหลือ”

ชายหนุ่มแบมือ กล่าวด้วยรอยยิ้ม “สิ่งที่ข้าเดาอาจไม่ถูกต้องทั้งหมด แต่ก็น่าจะใกล้เคียงกระมัง?”

ในตอนที่หวงกวงเลี่ยได้ยินเยี่ยนจ้าวเกอพูดถึงโลกซ้อนโลก สีหน้าของก็เปลี่ยนแปลงไปเล็กน้อย “ที่แท้พวกเจ้าก็ทราบถึงการดำรงอยู่ของโลกซ้อนโลก?”

สีหน้าของเขากลับเป็นปกติอย่างรวดเร็ว สายตากวาดมองเยี่ยนจ้าวเกอและเยี่ยนตี๋อย่างเรียบเฉย “พวกเจ้าสองพ่อลูกเป็นอัจฉริยะจริงๆ”

“ก่อนหน้านี้ข้าคิดว่าการทำสงครามกับปีศาจอัคคี และนพยมโลกในครั้งนี้เป็นโอกาสอันยอดเยี่ยม”

“แต่ก่อนที่เยียนตี๋เจ้าจะเลื่อนเป็นระดับศักดิ์สิทธิ์ ก่อนที่พวกเจ้าเขากว่างเฉิงจะแสดงค่ายกลที่แข็งแกร่งถึงเพียงนี้ จำเป็นต้องกล่าวว่า ข้าคิดไม่ถึงจริงๆ ว่าโอกาสในครั้งนี้จะเป็นโอกาสสุดท้าย”

“ถึงแม้จะไม่อยากยอมรับ แต่ถ้าหากว่าครั้งนี้ไม่ร่วมมือกับพวกเจ้าจัดการปีศาจอัคคี สำนักของข้าก็คงต้องเจอกับอันตราย”

สายตาอันเรียบเฉยของหวงกวงเลี่ยสุดท้ายจับจ้องอยู่ที่เยี่ยนจ้าวเกอ “จัดการเจ้าก่อนแล้วกัน จะได้ไม่เกิดเพทภัยมากมายตามมา เพราะมาถึงตอนนี้ ความเร็วในการเติบโตของเจ้ายังเร็วกว่าเยี่ยนตีเสียอีก”

“เบื้องหลังเหตุการณ์ที่ส่งผลเสียต่อสำนักของข้ามากมาย ล้วนมีเงาของเจ้าอยู่ ข้าเก็บเจ้าไว้ไม่ได้”

ขณะที่พูด หวงกวงเลี่ยก็ยกมือขึ้น แสงสีทองบดบังฟ้าดิน ครอบคลุมมาหาเยี่ยนจ้าวเกอ

เยี่ยนจ้าวเกอสีหน้าไม่เปลี่ยนแปลง ยังคงมีท่าสีสบายอารมณ์ “หวงกวงเลี่ย พลังฝึกปรือระดับจอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์ขั้นที่สองของท่านสูงส่งนัก ตัวท่านเองก็ค่อนข้างมีฝีมือในด้านวรยุทธ์”

“แต่ท่านนึกว่าค่ายกลไท่อีถล่มทลายของข้าทำความเข้าใจได้ง่ายถึงเพียงนั้นเชียวหรือ?”

เขาแค่นหัวเราะเสียงหนึ่ง “เหตุใดจึงคิดไม่ออกเล่า? ในเมื่อกล้ามอบกระบวนทัพส่วนหนึ่งให้ท่าน ข้าย่อมมีวิธีควบคุมท่านเช่นกัน”

เสียงเพิ่งจะขาดลง ค่ายกลไท่อีถล่มทลายก็สั่นสะเทือนเสียงดังสนั่น ร่างมายาสีทองที่มาแทนตำแหน่งของหวงกวงเลี่ยที่ใจกลางค่ายกลค่อยๆ ถูกแสงสีทองโจมตี

ร่างแสงที่เป็นสีทองในตอนแรก ยามนี้เปลี่ยนเป็นสีขาวอย่างรวดเร็ว!

ขณะมองดูเยี่ยนจ้าวเกอมีสีหน้าไม่สะทกสะท้าน ในใจของหวงกวงเลี่ยก็บังเกิดความกระสับกระส่ายอย่างรุนแรง

แต่ไม่รอให้เยี่ยนจ้าวเกอเคลื่อนไหวต่อ ก็พบว่าบนร่างของตัวเองมีแสงสีขาวห่อหุ้มอยู่ชั้นหนึ่ง

หวงกวงเลี่ยขับเคลื่อนความคิด คิดพุ่งตัวออกจากค่ายกลไท่อี่ถล่มทลาย

แต่ว่าภายใต้การสั่นไหวของแสงสีขาว ร่างของเขาเพิ่งเคลื่อนที่ ก็ถูกดึงกลับมายังตำแหน่งใจกลางค่ายกลอีกครั้งเสียแล้ว

ร่างมายาที่กลายเป็นสีขาว รวมเข้ากับร่างกายของหวงกวงเลี่ย โซ่แสงสีขาวมากมายพันบนร่างของเขา ดึงเขาลงมาที่ประตูทางเชื่อมเขตแดนที่อยู่ใจกลางทะเลเพลิงด้านล่างพร้อมกับโลกสีขาว

หวงกวงเลี่ยร้องคำรามด้วยความโมโห แสงอาทิตย์สีทองทั่วร่างส่องสว่าง แต่ว่าภายใต้ผลของค่ายกล แสงสีทองกลายเป็นแสงสีขาวจนหมด แล้วกลายเป็นส่วนหนึ่งของพลังค่ายกล