ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 504

หลังจากสังหารพวกฟางจ้าวหงแล้ว เยี่ยนจ้าวเกอก็ครุ่นคิดด้วยสีหน้าเรียบเฉย ‘สำนักปราชญ์ปีศาจ? น่าประหลาดนัก…’

รูปสลักหินถูกเก็บแล้ว หลังจากพบว่าในมิติต่างแดนไม่มีของวิเศษอย่างอื่นอีก เยี่ยนจ้าวเกอก็เก็บอาวุธของพวกฟางจ้าวหง แล้วออกจากมิติต่างแดนอย่างไม่รีบไม่ร้อน

เมื่อมาถึงบนมหาสมุทรด้านนอก ชายหนุ่มก็เลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย ครั้นเงยหน้ามองไป เขาถึงรู้สึกว่าข่ายอาคมของน่านน้ำแห่งนี้กำลังค่อยๆ สลาย

เยี่ยนจ้าวเกอพยักหน้าเล็กน้อย ‘แหล่งพลังงานที่สร้างข่ายอาคมแห่งนี้ และรักษามันให้คงสภาพมาโดยตลอด ก็คือรูปสลักหินรูปนั่นเอง’

ที่ประตูมิติต่างแดนไม่มีจอมยุทธ์เกาะจิตประสานคนอื่นอีก

ชายหนุ่มมั่นใจว่า นอกจากพวกหยางฉู่ฟานที่มีพลังฝึกปรือค่อนข้างแข็งแกร่ง โดยมีฟางจ้าวหงเป็นหัวโจกนั้น จอมยุทธ์เกาะจิตประสานที่มีพลังฝึกปรือค่อนข้างต่ำที่เหลือดูเหมือนจะออกไปก่อนแล้ว

หมายความว่า อีกฝ่ายคิดจะรุมโจมตีตนตั้งแต่ต้น

การฝึกฝนของลูกศิษย์รุ่นหลังถูกยกเลิก เพื่อไม่ให้โดนลูกหลง จึงต้องออกไปก่อน

เมื่อไม่ทิ้งพวกเขาไว้คอยสนับสนุนที่นี่ เช่นนั้นก็สมควรไปติดต่อกับยอดฝีมือเกาะจิตประสานคนอื่น

คนของสำนักตาข่ายปีศาจถูกตนฆ่าหมดสิ้น ไม่มีเบาะแสะหลุดรอดออกไป เมื่อทางด้านเกาะจิตประสานติดต่อพวกฟางจ้าวหงไม่ได้ ก็น่าจะเดาออกว่าเกิดอะไรขึ้น

ด้วยเหตุนี้ถึงแม้ว่า ธรรมมะกับมารจะไม่ได้เป็นฝ่ายเดียวกัน แต่พวกเขาก็อาจจะปล่อยข่าวให้สำนักตาข่ายปีศาจรู้

คนอยู่ในสถานที่ที่ไม่คุ้นเคย เมื่อเคลื่อนไหวอยู่ในสภาพแวดล้อมที่แปลกหน้าเช่นนี้ ย่อมจำเป็นต้องระวังตัวอย่างเต็มที่ หลังจากฆ่าคนของสำนักตาข่ายปีศาจไปแล้ว แน่นอนว่าต้องมีข่าวแพร่งพรายออกไป แต่ว่าเรื่องฆ่าปิดปากโดยไม่มีเหตุผล เยี่ยนจ้าวเกอยังยากจะทำได้ลง

ทว่าพวกฟางจ้าวหงและหยางฉู่ฟานคิดสร้างความลำบากให้ตนเอง เช่นนั้นก็เป็นอีกเรื่องหนึ่ง

เยี่ยนจ้าวเกอไม่กังวลในการส่งพวกเขาลงนรกแม้แต่น้อย

ส่วนผลร้ายที่จะตามมา…

เขาคิดถึงถุงย่อส่วนที่บรรจุรูปสลักหิน คล้ายมีความคิดใด ‘เหอะ ขอสิ่งนี้น่าสนใจจริง…

‘ข้าพอทราบสถานการณ์ทั้งหมดของโลกผืนสมุทรในปัจจุบันแล้ว แต่ยังไม่แน่ใจในรายละเอียดต่างๆ’

ทะเลรางเลือนเป็นดินแดนอันตรายแห่งหนึ่งบนโลกผืนสมุทร มีสภาพแวดล้อมคล้ายกับบึงทะเลมายาของโลกแปดพิภพ

ความแตกต่างอยู่ที่ถึงแม้ชื่อบึงทะเลมายาจะมีคำว่า ‘ทะเล’ อยู่ด้วย แต่ความจริงแล้วเป็นบึงบนทวีป ส่วนทะเลรางเลือนเป็นน่านน้ำที่กว้างใหญ่ไพศาล ด้านในมีโลกมายา ยากจะจำแนกทิศทาง ทำให้คนหลงอยู่ด้านในได้โดยง่าย

แต่ในทะเลรางเลือนยังมีของล้ำค่าหลากหลายชนิด ที่ดึงดูดให้จอมยุทธ์โลกผืนน้ำที่อยู่ด้านหน้าเข้าไปหา

เยี่ยนจ้าวเกอพบเจอนักเดินทางและจอมยุทธ์อยู่ในนั้นจำนวนหนึ่ง ทั้งยังถามทางพวกเขาทุกครั้ง

เขาอ้อมไปอ้อมมาอยู่ด้านในหลายรอบ สุดท้ายก็ออกจากทะเลรางเลือนได้

ในช่วงนี้เอง ถึงแม้อาการบาดเจ็บของฟู่เอินซูจะไม่ได้รับการรักษา แต่ก็ฟื้นขึ้นมาแล้ว

หลังจากอธิบายเหตุผลที่คนทั้งสองมาถึงที่นี่ รวมถึงเล่าสภาพแวดล้อมในปัจจุบันเสร็จ เยี่ยนจ้าวเกอก็ถามคำถามที่ค้างคาใจมาโดยตลอด “อาจารย์ป้าฟู่ ตอนนั้นเกิดอะไรขึ้นกันแน่หรือขอรับ สถานการณ์ของพวกศิษย์น้องเฟิงเป็นอย่างไร”

อาการบาดเจ็บของฟู่เอินซูยังยังไม่ดีขึ้น แต่ก็เดินทางบนอากาศได้แล้ว ย่อมไม่จำเป็นต้องอยู่ในถุงย่อส่วนของเยี่ยนจ้าวเกอตลอดเวลา

“ผู้อาวุโสสูงสุดของสำนักสุริยันศักดิ์สิทธิ์ เหมิงเฟิง โจมตีพวกเรา ข้า อวิ๋นเซิง และหลิวหัวพลัดลงกัน” ฟู่เอินซูนึกย้อนไปแล้วก็รู้สึกคับแค้นอยู่บ้าง “ตอนที่กำลังประมือกัน ข้าเป็นฝ่ายเสียเปรียบ จึงถูกม้วนเข้าไปในคลื่นซึ่งเกิดจากค่ายกลไท่อีถล่มทลายผนึกปีศาจอัคคี ครั้นถูกคลื่นซัดใส่ ก็ได้รับบาดเจ็บสาหัส”