ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 509

เยี่ยนจ้าวเกอมองดูกระแสน้ำขนาดเล็กที่กระจ่างใสสายนั้นอยู่เช่นกัน

เมื่อได้ยินคำถามของฟู่เอินซู ชายหนุ่มก็ยิ้มเล็กน้อย “ของที่ข้าได้มาจากทะเลรางเลือนต้องรีบใช้โดยเร็ว โดยใช้กับหยดน้ำพิรุณนี้”

ขณะที่พูด เขาก็เคลื่อนไหวมืออย่างต่อเนื่อง ยังคงกวนคลื่นใต้น้ำในทะเลลึก

จนถึงตอนสุดท้าย กระแสน้ำสกปรกก็ค่อยๆ สลายไป คลื่นใต้น้ำของทั้งสามทะเลที่มารวมตัวกัน ผสมกันกลายเป็นน้ำวนที่เปล่งประกายจางๆ สายหนึ่ง

หยดน้ำพิรุณที่ก้นน้ำวนกลายเป็นกระแสน้ำสายเล็กไหลซ่าๆ อยู่บริเวณก้นทะเลอย่างเงียบเชียบ ทอดยาวไปยังที่ไกลออกไป

ต่อให้เยี่ยนจ้าวเกอจะเก็บเตากลืนดิน ไม่กวนคนทะเลเอง แต่สายน้ำสายนี้ก็ยังคงอยู่

ฟู่เอินซูมองดูสายน้ำที่เกิดจากหยดน้ำพิรุณ นางรู้สึกหวั่นไหวเล็กน้อย ‘ทิศทางที่สายน้ำสายนี้ไหลไป คล้ายกับอยู่บนเส้นเขนแดนของทะเลจิตประสานและทะเลเต่าทะยาน’

นางมองจอมยุทธ์เกาะจิตประสาน จากนั้นก็มองจอมยุทธ์สำนักคืนวิญญาณที่อยู่ด้านข้าง แล้วถามเยี่ยนจ้าวเกอว่า “เด็กน้อยชั่วร้าย เจ้าวางกับดักผู้อื่นอีกแล้วเหรือ”

เยี่ยนจ้าวเกอมีสีหน้าจริงจัง “อาจารย์ป้าฟู่กล่าวอะไรกัน สายน้ำนี้ยังมีประโยชน์สำหรับข้าอยู่ แต่ใช้เสร็จเมื่อไรก็เมื่อนั้น มันเกิดจากสภาพแวดล้อมของพื้นที่บริเวณนี้ ข้านำมันไปไม่ได้ ทิ้งไว้ที่นี่ก็นับว่าเป็นผลประโยชน์ให้กับคนที่นี่ การมายังโลกผืนสมุทรจะได้ไม่เสียเปล่า”

ฟู่เอินซูเหลือบมองเขา เยี่ยนจ้าวเกอยิ้มขึ้น “ที่บอกว่าข้าเป็นผู้สืบทอดสำนักปราชญ์ปีศาจอะไรนั่น เป็นสำนักจิตประสานพูดกันไปเอง”

“สายน้ำสายนี้วางอยู่ที่นี่อย่างชัดเจน สำนักคืนวิญญาณจะให้เกาะจิตประสานหรือไม่”

ชายหนุ่มกล่าว “ตามที่ข้าทราบ วิชาสร้างอาวุธสายหลักของโลกผืนสมุทร ก็คือวิชากลั่นสำริดชุบเพลิง หยดน้ำพิรุณนี้มีประโยชน์ต่อวิชานี้มาก”

“ทว่าสายน้ำที่เกิดจากการผสมผสานระหว่างสามทะเลไม่อาจแบ่งกันได้ คิดจะแย่งน้ำไว้คนเดียว ต้องมีภาชนะพิเศษ ไม่เช่นนั้นอยากเอาไปก็เอาไปไม่ได้ ก่อนหน้านี้ข้าเคยได้ยินว่า โลกผืนสมุทรไม่มีของสิ่งนี้”

“คนของที่นี่คิดจะใช้ ได้แต่ต้องมาที่สายน้ำสายนี้”

ฟู่เอินซูขมวดคิ้วเล็กน้อย “ทั้งสองสำนักอาจจะบรรลุข้อตกลงในการใช้สายน้ำร่วมกันก็ได้”

“แต่ตามคำกล่าวของเจ้า หยดน้ำพิรุณนี้สามารถเพิ่มระดับการสร้างอาวุธของเกาะจิตประสานและเกาะคืนวิญญาณได้ นี่อาจจะทำให้พวกเขาแกร่งขึ้น กลับเป็นผลดีต่อเกาะจิตประสาน”

เยี่ยนจ้าวเกอพยักหน้า “พูดเช่นนั้นก็ถูกเช่นกัน แต่สถานการณ์ตามความเป็นจริงใช่ว่าจะสะดวกเช่นนั้น”

“หมู่บ้านสองหมู่บ้านทะเลาะเบาะแว้งกันเพราะแย่งแหล่งน้ำมีให้พบเห็นบ่อยๆ ทรัพยากรที่ติดอยู่บนเขตแดนเช่นนี้ ไม่มีใครยอมปล่อยไปโดยง่ายแน่”

“การชนะทั้งสองฝ่ายย่อมเป็นตัวเลือกที่ดีกว่า กระนั้นหากมีโอกาส ผู้คนก็คิดจะยึดเป็นของตัวเองอยู่ดี”

มุมปากของเยี่ยนจ้าวเกอยกโค้งเล็กน้อย “ยิ่งไปกว่านั้น เมื่อข้าเข้าไปในน้ำแล้ว จะทำให้สารสำคัญด้านในถูกทำลายไปมาก”

“หลังจากข้าใช้เสร็จ ส่วนที่เหลืออยู่จะค่อยๆ สลายไปเอง นอกเสียจากว่าข้าจะมาจัดการอีกครั้ง ไม่เช่นนั้นหลังจากผ่านไปสักพัก สายน้ำสะอาดจะค่อยๆ แห้งเหือด กลับเป็นสายน้ำสกปรกตามเดิม”

“แต่ว่าในตอนนั้นก็พอจะทำให้เกาะจิตประสานกับสำนักคืนวิญญาณเกิดความขัดแย้งกัน ส่วนที่เหลืออยู่ในช่วงเวลานี้ ต่อให้อยู่ในมือเกาะจิตประสานทั้งหมด ก็ไม่อาจทำให้พวกเขาเกิดการพัฒนาครั้งใหญ่ได้”

ฟู่เอินซูส่ายหน้าเผลอยิ้มขึ้นมา “ในท้องเจ้ามีแต่น้ำเน่า”

เยี่ยนจ้าวเกอกระแอม “อาจารย์ป้า ข้าเป็นฝ่ายธรรมมะนะ”

จอมยุทธ์โลกผืนสมุทรที่อยู่ใกล้ๆ มองสายน้ำสะอาดไหลซ่าๆ ต่างก็เหม่อลอยกันอยู่ชั่วขณะ

ไม่ว่าจะเป็นเจ็ดกลุ่มฝ่ายธรรมะหรือหกพรรคมาร ต่างมีเคล็ดวิชาที่ไม่ธรรมดาทั้งสิ้น สำนักใหญ่ที่มีประวัติยาวนานเหมือนกับเขากว่างเฉิง เขาไร้พรมแดน และสำนักสุริยันศักดิ์สิทธิ์ในโลกแปดพิภพ ต่างขุดค้นอารยธรรมของบรรพบุรุษก่อนมหาภัยพิบัติ จากนั้นก็ผสมผสานกับความเข้าใจของตัวเอง เปิดเป็นมิติใหม่ในตอนท้าย

สำนักและพรรคใหญ่มีความรู้ไม่ธรรมดา ต่างตั้งใจขุดค้นอารยธรรมและวิชาของบรรพบุรุษ รวบรวมเบาะแสะทุกอย่างก่อนมหาภัยพิบัติ

ถึงแม้จะไม่เคยเห็นหยดน้ำพิรุณด้วยตัวเอง แต่ว่าสำนักใหญ่ในโลกผืนสมุทรกลับเคยได้ยินถึงลักษณะเฉพาะและประโยชน์ของมันมาบ้าง