ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 525

เยี่ยนจ้าวเกอสู้กับลิ่นเชียนเฉิงและฟางข่านชนิดพลิกฟ้าพลิกแผ่นดินอยู่ด้านนอก แต่ก็พยายามไม่เปิดเผยว่าตนมีความเกี่ยวข้องกับสวีเฟยและสือจวิน เพราะกลัวว่าพวกเขาจะโดนลูกหลงไปด้วย

โดยเฉพาะในสถานการณ์ที่ทราบว่าสือจวินออกไปด้านนอกตั้งนานแล้ว หลังจากมาถึงเขาหงส์วิเศษ เยี่ยนจ้าวเกอก็โล่งใจที่ตนเองระมัดระวังตัวก่อนหน้า

ข้อบกพร่องของเคล็ดวิชามารเงาลวงของลิ่นเชียนเฉิงถูกเปิดเผย ในตอนนี้เป็นเป็นเวลาที่ต้องหลบเลี่ยงมรสุม เพื่อไม่ให้ถูกผู้คนรุมสังหาร

ผู้ปกครองเกาะจิตประสานฟางข่านถูกสังหาร ถึงแม้ว่าจะมียอดฝีมือมากมาย แต่ว่าสายน้ำหยดพิรุณที่เยี่ยนจ้าวเกอเหลือไว้ ทำให้เกิดข้อถกเถียงระหว่างพวกเขากับสำนักคืนวิญญาณ ทำให้ในช่วงสั้นๆ นี้ไม่มีเวลาว่างเพราะความสับสนวุ่นวาย

แต่เยี่ยนจ้าวเกอไม่ได้ลืมว่า บนโลกผืนสมุทรยังมีขุมกำลังระดับแดนศักดิ์สิทธิ์ที่มีความแค้นกับตนอยู่ นั่นก็คือสำนักตาข่ายปีศาจซึ่งเป็นหนึ่งในหกพรรคมาร

ยอดฝีมืออันดับหนึ่งซึ่งเป็นมหาปรมาจารย์ขั้นรูปญาณแห่งสำนักตาข่ายปีศาจ ‘วิหคปีศาจ’ เจียงสยง และมหาปรมาจารย์อีกหลายคน ล้วนถูกเยี่ยนจ้าวเกอฆ่าทิ้งที่ทะเลรางเลือน

เกาะจิตประสานเผยแพร่ข่าวนี้ออกไปจนทุกคนทราบโดยทั่วกัน

ในการต่อสู้ที่ระเบียงสมุทร ครั้นสำนักตาข่ายปีศาจทราบว่าเยี่ยนจ้าวเกอปรากฏตัวขึ้นก็รีบไปทันที แต่ไม่รู้ว่าเป็นเพราะโชคดีหรือไม่ เขาจึงไปสายก้าวหนึ่ง

ครั้นเจ้าสำนักตาข่ายปีศาจไปถึง การต่อสู้ที่ระเบียงสมุทรก็ปรากฏผลลัพธ์กระจ่าง เยี่ยนจ้าวเกอต่อสู้อย่างน่าทึ่ง และจากไปด้วยความสง่างาม

เมื่อมีร่างแยกสมุทรสุดขอบโลกอยู่ด้วย เจ้าสำนักตาข่ายปีศาจจึงไม่กล้าไล่ล่าเยี่ยนจ้าวเกอคนเดียว ได้แต่ยอมปล่อยไปด้วยความคับแค้น

ก่อนหน้านี้เยี่ยนจ้าวเกอยังมีความกังวลเล็กน้อย ถ้าหากคนของสำนักตาข่ายปีศาจทราบว่าตนมีความสัมพันธ์กับสวีเฟยและสือจวิน ก็อาจจะสร้างความลำบากให้พวกเขาก็ได้

แต่เขาคาดไม่ถึงเลยว่า ข่าวที่ส่งกลับมาจะมิได้มีความเกี่ยวข้องกับสำนักตาข่ายปีศาจ กลับเป็นสือจวินลักพาตัวลูกศิษย์หญิงของสำนักมังกรโลหิตผู้หนึ่ง แล้วหายตัวไปพร้อมกัน

“เกิดอะไรขึ้นกันแน่?” เยี่ยนจ้าวเกออ้าปากตาค้าง ด้วยไม่รู้ว่าควรจะทำอย่างไรดี “มิใช่หนีตามกันหรอกกระมัง? เด็กน้อยผู้นี้ใช้ได้ทีเดียว ข้าถูกใจนัก”

ไป๋จิ่งคังที่มาแจ้งเขากลับยิ้มไม่ออก “คนที่หายตัวไปคือเฉินอิ๋ง ซึ่งเป็นธิดาเพียงคนเดียวของเจ้าสำนักมังกรโลหิต

“ข่าวที่สำนักมังกรโลหิตส่งมา…คือหลานสือจวินคิดทำมิดีมิร้ายเฉินอิ๋ง มีลูกศิษย์สำนักมังกรโลหิตคิดขัดขวาง สุดท้ายถูกสือจวินสังหารทิ้งสองคน ได้รับบาดเจ็บหนึ่งคน จากนั้นเขาก็ชิงตัวเฉินอิ๋งไป ตอนนี้ไม่ทราบว่าไปยังที่ใดแล้ว”

สวีเฟยขมวดคิ้ว “เป็นไปได้อย่างไร?”

เยี่ยนจ้าวเกอลูบคางของตัวเอง มองไปยังสวีเฟย “ตามการบรรยายของศิษย์พี่สวีในหลายวันมานี้ คิดว่าไม่เหมือนเขาจะทำเรื่องแบบนี้ออกมาได้”

ตามคำบอกเล่าของสวีเฟย การเติบโตของสือจวิน จะมากจะน้อยก็ยังได้รับอิทธิพลจากสือซงเทาที่เป็นบิดาของเขาอยู่บ้าง

นั่นไม่ได้หมายความว่านิสัยยิ่งมายิ่งเหมือนกับสือซงเทา แต่สือจวินคล้ายตั้งใจจะแบ่งแยกกับบิดา

สะท้อนให้เห็นว่า สือจวินไม่ยอมอดกลั้นต่อเรื่องเลวทราม เกลียดชังความชั่วร้าย

…เหมือนกำลังพิสูจน์ว่าตนแตกต่างกับสือซงเทา

สำหรับเยี่ยนจ้าวเกอ อิทธิพลนี้ยังอยู่ในขอบเขตที่พอรับได้ แต่ว่าจำเป็นต้องระมัดระวัง

สือจวินมีนิสัยเปราะบางและเป็นผู้ใหญ่เร็ว เรื่องราวในอดีตทำให้เขามีความปรารถนาที่จะพิสูจน์ตัวเอง

ดีที่หลายปีมานี้สวีเฟยตั้งใจสั่งสอน นอกจากจะมีนิสัยใจร้อนไปเล็กน้อย แต่ก็รักความถูกต้อง ในช่วงที่รอเยี่ยนจ้าวเกออยู่ที่เขาหงส์วิเศษ จอมยุทธ์เขาหงส์วิเศษก็ชื่นชมเขาไม่น้อย

คนที่ทราบว่าเยี่ยนจ้าวเกอเกี่ยวข้องกับสือจวินมีอยู่ไม่มากนัก ดังนั้นการวิจารณ์นี้จึงพอเชื่อถือได้

เยี่ยนจ้าวเกอมองไป๋จิ่งคัง “ตามที่ข้าทราบ สำนักมังกรโลหิตกับเขาหงส์วิเศษมิได้มีความสัมพันธ์ปรองดองมากนัก”

ในตอนที่เยี่ยนจ้าวเกอรู้จักไป๋จิ่งคังสองสามีภรรยา เขาเห็นความขัดแย้งที่เกิดขึ้นระหว่างพวกเขาและจอมยุทธ์สำนักมังกรโลหิต อีกฝ่ายคิดจะลงมือสังหาร ทั้งยังกำหนดสถานที่ตายให้พวกเขา

ไป๋จิ่งคังพยักหน้าอย่างเคร่งขนรึม “ถูกต้อง บางทีในเจ็ดกลุ่มฝ่ายธรรมะ ความสัมพันธ์ระหว่างสำนักเรากับสำนักมังกรโลหิตนับว่าย่ำแย่ที่สุด”