ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 551

ลิ่นเชียนเฉิงรู้สึกว่าตนรักษาชีวิตไม่ได้เพราะผลกระทบจากเยี่ยนจ้าวเกอ ถูกเก้ามังกรกลืนกินอย่างต่อเนื่อง

เขามองไปยังเยี่ยนจ้าวเกอ กลับพบว่าปรากฏการณ์ที่พลังชีวิตของเยี่ยนจ้าวเกอไหลไปได้รับการควบคุมแล้ว

จากนั้นเขาก็พบว่า สถานการณ์ในตอนนี้อยู่เหนือการควบคุมของเขาโดยสิ้นเชิง

การกลืนกินเครื่องบูชายัญของเก้ามังกรดำเนินไปอย่างต่อเนื่อง ประตูมังกรด้านล่างเปิดออกอย่างช้าๆ อย่างที่คาดไว้

แต่ว่าส่วนหลักของการบูชายัญกลับเป็นเขา ไม่ใช่ร่างแยกสมุทรสุดขอบโลกของเยี่ยนจ้าวเกออีกต่อไป!

ผลลัพธ์สุดท้ายของการพิธีกรรม กลับบูชายัญปราณชีวิตของเขา ส่วนเยี่ยนจ้าวเกอกับร่างแยกสมุทรสุดขอบโลก ล้วนเก็บเกี่ยวความสำเร็จของผู้อื่น

ในดวงตาของลิ่นเชียนเฉิงเปล่งประกายดุร้าย ลบการเปลี่ยนแปลงมายาของตนเอง เริ่มสั่งสมพลัง เล็งไปที่เยี่ยนจ้าวเกอ

ชายหนุ่มเห็นลิ่นเชียงเฉิงเตรียมตัวเสี่ยงชีวิต ทว่าเขากลับไม่รีบร้อน ค่อยๆ สู้กับอีกฝ่ายเสียด้วยซ้ำไป

เมื่อศัตรูเข้าบุกก็ถอย เมื่อศัตรูถอยเขาก็บุก ทำให้ลิ่นเชียนเฉิงโมโหควันออกหู

เยี่ยนจ้าวเกอกับร่างแยกสมุทรสุดขอบโลกคิดสังหารลิ่นเชียนเฉิงทิ้งที่นี่

ในเมื่อลิ่นเชียนเฉิงเตรียมพิธีกรรมเก้ามังกรกลืนฟ้า เยี่ยนจ้าวเกอย่อมยินดีและสบายใจ

เขาย่อมไม่อยากเป็นหินรองเท้าสำหรับเปิดทางให้ลิ่นเชียนเฉิง กระนั้นการให้ลิ่นเชียนเฉิงเป็นหินรองเท้าเพื่อเปิดทางให้ตน นี่เป็นสิ่งที่เขาน้อมรับด้วยรอยยิ้มได้มากกว่า ทั้งยังยินดีช่วยเหลือลิ่นเชียนเฉิงทำหน้าที่อันทรงเกียรตินี้สำเร็จ

ลิ่นเชียนเฉิงมองเยี่ยนจ้าวเกอที่ก่อนหน้านี้ยังแข็งกร้าว ยามนี้พลันเปลี่ยนเป็นลื่นไหลจับไม่อยู่ ชั่วขณะนั้นเขาไม่รู้สึกขบขันแม้แต่น้อย รู้สึกเพียงความเย็นเยียบที่ชำแรกขึ้นมาจากขั้วหัวใจ

พิธีกรรมเก้ามังกรกลืนฟ้าได้กลืนกินพลังชีวิตของลิ่นเชียนเฉิงอย่างไม่หยุดยั้งตามเวลาที่ผ่านไป

เยี่ยนจ้าวเกอมองลิ่นเชียนเฉิง พลางกล่าวอย่างเรียบเฉย “มีคนคิดว่าตัวเองฉลาดจริงๆ ลิ่นเชียนเฉิงท่านไม่ได้ตายด้วยน้ำมือของข้า แต่ตายเพราะแผนการของตัวท่านเอง”

อีกฝ่ายส่งเสียงคำรามสุดท้าย และหลังจากเสียงคำรามของเขา ในที่สุดประตูมังกรด้านล่างก็ถูกมังกรสีดำเก้าตัวเปิดออกอย่างสะเทือนเลือนลั่น!

ปราชญ์ปีศาจที่เป็นหนึ่งในยอดฝีมือจอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์ระดับสูงสุดของโลกผืนสมุทร บัดนี้ร่างกายของเขาค่อยๆ ผุกร่อน จมลงในร่องลึกของทะเลรางเลือนอย่างช้าๆ

จอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์แห่งยุคถูกเยี่ยนจ้าวเกออาศัยสภาพแวดล้อมพิเศษของร่องลึกประตูมังกร เคี่ยวกรำจนตายทั้งเป็น

ตายอย่างอัปยศถึงขีดสุด

เยี่ยนจ้าวเกอรวมตัวกับร่างแยกสมุทรสุดขอบโลก จากนั้นก็เห็นมังกรสีดำตาเดียวเก้าตัวนั้นส่งเสียงคำรามอย่างทรงพลัง ร่างไม่ได้วนเวียนอยู่ในร่องลึกอีกต่อไป แต่คิดจะพุ่งไปบนท้องฟ้า

ประตูมังกรด้านล่างค่อยๆ เปิดออก ก่อนจะมีลำแสงนับไม่ถ้วนพุ่งออกมาา

‘หือ? ยังมีการเปลี่ยนแปลงเช่นนี้อีกหรือ?’ เยี่ยนจ้าวเกอหัวใจเต้นระรัว ร่างแยกสมุทรสุดขอบโลกพาเขาหลบไปด้านข้าง

มังกรดำตาเดียวเก้าตัวแหวกน้ำทะเลขึ้นไปบนฟ้า หางมังกรซึ่งเชื่อมต่อกับลำแสงมากมายพุ่งออกจากร่องลึก ทะเลน้ำทะเล มุ่งสู่ท้องฟ้าตามติดไป!

เยี่ยนจ้าวเกอมองเหตุการณ์นี้ด้วยความรู้สึกหวั่นใจเล็กน้อย ร่องลึกกำลังพังทลายลงอย่างต่อเนื่อง จากนั้นประตูมังกรก็สั่นไหวอย่างรุนแรง ก่อนจะปิดลงอีกครั้ง จากนั้นก็ออกไปจากที่นั่น

มังกรดำทะยานฟ้าเก้าตัวคล้ายกับกลายเป็นศีรษะมังกร ประตูมังกรที่ลากอยุ่ปลายสุดกลายเป็นหางมังกร

ลำแสงขนาดใหญ่ที่พุ่งทะลุฟ้าดินเหมือนกับลำตัวของมังกร

ในตอนนี้เหมือนกับมีมังกรแสงขนาดมหึมาเหนือจินตนาการบินออกมาจากในทะเลรางเลือน มันมีศีรษะเหมือนกับแนวเขา ร่างกายเหมือนกับแม่น้ำ

มังกรแสงแหวกนภา แต่ไม่มีจุดหมาย หลังจากบินวนกลางอากาศรอบหนึ่ง มันก็โฉบลงไปยังที่ไกล

เยี่ยนจ้าวเกอไล่ตามออกมาจากก้นทะเล เห็นส่วนหางของมังกรขนาดมหึมายังอยู่ในทะเลรางเลือน กระนั้นศีรษะของมังกรก็พุ่งลงไปยังน่านน้ำอีกแห่งหนึ่ง!