ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 566

มิติเวลาของที่นี่สับสน คนที่เข้าไปด้านในด้วยกันใช่ว่าจะเดินไปยังเส้นทางเดียวกัน’ เยี่ยนจ้าวเกอมองรอบๆ ไม่เห็นเงาร่างของพวกหลิวซั่วแห่งเกาะวิญญาณหลอน

แต่เนื่องจากความปั่นป่วนของมิติเวลา ข่ายอาคมตรงหน้านี้จึงคงความเสถียรในมิติที่สับสนขนาดนี้ด้านในสุสานมังกรได้ ไม่ไหลตามกระแส เกิดเป็นความอัศจรรย์ที่น่าตกตะลึง

ด้านในข่ายอาคม ถึงแม้จะเหลือแค่กระดูกโครงหนึ่ง แต่เมื่อดูจากอาภรณ์ที่สวมอยู่แล้ว เยี่ยนจ้าวเกอจำได้ทันทีว่าคนผู้นี้คือจอมยุทธ์วัยกลางคนอาภรณ์สีดำ ที่ตนเคยเห็นตอนสัมผัสกับคานวังเทพในโพรงหินก้นทะเลใต้ทะเลตาข่ายดาว ซึ่งจากไปในตอนท้ายนั่นเอง

จอมยุทธ์วัยกลางคนอาภรณ์ดำผู้นี้เคยมีความมั่นใจอย่างเต็มเปี่ยม คิดมาเปิดสุสานมังกร จากนั้นก็จะวกกลับไปจัดการคานวังเทพอีกครั้ง แต่ผลสุดท้ายกลับตายอยู่ที่นี่ เยี่ยนจ้าวเกออดสะท้อนใจชั่วขณะไม่ได้

ชายหนุ่มสั่งความคิด ร่างแยกสมุทรสุดขอบโลกยื่นฝ่ามืออกไปจับข่ายอาคมนั่นไว้

ข่ายอาคมที่ลอยอยู่กลางมิติเวลาที่สับสนกลับไม่ปฏิเสธพลังจากภายนอก ถูกร่างแยกสมุทรสุดขอบโลกดูดไว้กลางฝ่ามือ

เยี่ยนจ้าวเกอเห็นดังนั้นก็รู้สึกมั่นใจกว่าเดิม ‘เป็นของวิเศษที่มีไว้รับมือกับเวลาและมิติ สามารถป้องกันมิติที่สับสนเช่นนี้ได้ เช่นนั้นก็อาจจะป้องกันการทำลายจากพลังของเขตแดนได้เช่นกัน คนผู้นี้เกรงว่าจะ ‘ลงมา’ จากโลกซ้อนโลกจริงๆ’

แหล่งพลังงานของข่ายอาคมก็คือพัดกระดาษเล่มหนึ่งในมือกระดูก

ชายหนุ่มเก็บพัดกระดาษมา จิตสายหนึ่งไหลออกมาจากในพัด เขาตัดมันออกมา ฉับพลันนั้นคล้ายกับมีเสียงดังขึ้นในสมองของเขา

“ข้าหลงตัวเองมากเกินไป ประเมินแดนฝูงมังกรฝังกระดูกต่ำเกินไป วันนี้สมควรตายอยู่ที่นี่ หาเรื่องใส่ตัว หาเรื่องใส่ตัว!”

“การสละชีพของมังกรทรงอานุภาพขนาดไหน มีอานุภาพขนาดทำลายโลก กลับลากโลกผืนสมุทรแห่งนี้ให้ประสบหายนะไปด้วย”

“โลกซ้อนโลก สุดท้ายก็กลับไปไม่ได้ เกิดจากความมืดมิดก็กลับคืนสู่ความมืดมิด ข้าไม่กลัวตาย แต่เสียดายที่ไม่ได้เห็นความพินาศของพวกทรยศสำนักแสงสว่าง น่าเสียดาย น่าเสียดายนัก!”

นี่คงจะเป็นความคิดก่อนตายของจอมยุทธ์วัยกลางคนอาภรณ์ดำ เยี่ยนจ้าวเกอทำความเข้าใจ ก่อนจะพูดในใจว่า ‘เป็นอย่างที่คิด ในสุสานมังกรต้องระวังแล้วระวังอีก ไม่เช่นนั้นอาจจะพบจุดจบพินาศย่อยยับได้ทุกเวลา ทั้งอาจจะทำให้โลกผืนสมุทรสูญสิ้นไปด้วยได้’

หลังจากเยี่ยนจ้าวเกอมาถึงโลกผืนสมุทรและทำความเข้าใจสถานการณ์ของที่นี่ ในใจก็มีข้อสงสัยหนึ่งมาโดยตลอด

การไหลของเวลาในโลกผืนสมุทรเร็วกว่าโลกแปดพิภพราวๆ ห้าเท่า พููดอีกอย่างก็คือ หลังจากมหาภัยพิบัติเป็นต้นมา ประวัติศาสตร์ของโลกผืนสมุทรยาวนานกว่าโลกแปดพิภพ

ในสถานการณ์เช่นนี้ การพัฒนาอารยธรรมวรยุทธ์ของที่นี่กลับไม่เจริญเท่ากับโลกแปดพิภพ ถึงขนาดด้อยกว่าขั้นหนึ่ง

ต่อมาจึงได้พบว่า ที่นี่มีการบันทึกมรกดวรยุทธ์และการถ่ายทอดก่อนมหาภัยพิบัติไว้มากกว่าโลกแปดพิภพ

การถ่ายทอดวรยุทธ์จำนวนมากต่างเป็นพวกจอมยุทธ์ของที่นี่ศึกษากันเอง จึงเดินไปบนทางอ้อมและทางผิดมากมายอย่างไม่ต้องสงสัย ช้าไปบ้างถือว่าปกติ

แต่ว่าเรื่องเล่าโบราณของโลกผืนสมุทร นอกจากมหาภัยพิบัติในตำนานแล้ว ประวัติศาสตร์ยังมีการเกิดพายุชนิดเปลี่ยนฟ้าดินจำนวนมาก ทุกครั้งจะนำมาซึ่งการบาดเจ็บล้มตายนับไม่ถ้วน ทำให้เหลือเผ่ามนุษย์ในโลกผืนสมุทรน้อยนิด แต่เนื่องจากไม่ชัดเจนพอ จึงถูกฝังกลบในสายธารประวัติศาสตร์อันยาวนาน

ในตอนนี้เยี่ยนจ้าวเกอพอเข้าใจขึ้นแล้ว ว่าหายนะมากมายของโลกผืนสมุทรอาจเป็นเพราะโลกใบนี้กับโลกในสุสานมังกรเชื่อต่อกันแนบชิดที่สุด จึงก่อให้เกิดภัยพิบัติจำนวนมาก

เขาสำรวจโครงกระดูกนั้น พลางถอนใจเล็กน้อย

จอมยุทธ์วัยกลางคนอาภรณ์ดำผู้นี้คงจะไม่ได้เป็นคนเดียว ที่ล้มเหลวในการเข้ามาตามหาของล้ำค่าในสุสานมังกร ผู้ล้มเหลวทุกคนคงจะก่อให้เกิดหายนะกับโลกผืนสมุทรขึ้น

บางทีจอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์มังกรน้ำแข็งที่มาจากโลกแปดพิภพ ก็อาจจะเป็นหนึ่งในจำนวนนั้นก็ได้

คิดไปคิดมา สีหน้าของเยี่ยนจ้าวเกอก็ระมัดระวังยิ่งขึ้น

เขาก้มไปมองหุบเหวเหมันต์บรรพกาล เงียบงันไม่พูดจา

พวกเกาเทียนจงได้ยินเยี่ยนจ้าวเกออธิบายสถานการณ์ ต่างมองหน้ากันเอง