ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 568

เยี่ยนจ้าวเกอเหาะลงไปอีกทางหนึ่ง พาให้ทุกคนต่างรู้สึกงุนงงเล็กน้อย

การกระทำผิดธรรมดาเช่นนี้ ทุกคนล้วนรู้สึกไม่ถูกต้องโดยสัญชาตญาณ จ้าวจ้งคิดจะมา แต่ถูกร่างแยกสมุทรสุดขอบโลกพัวพันไว้

ราชันวังผลึกวารีหลินซื่อและผู้ปกครองเกาะหลิวซั่วลังเลอยู่ครู่หนึ่ง สุดท้ายก็ไม่ได้ลงมือ

ครั้งนี้ถ้าใครลงมือ ก็อาจจะเจอกับอาวุธศักดิ์สิทธิ์นิ้วมังกรทั้งเก้า ทำให้คนอื่นได้ประโยชน์เปล่าๆ

หลังจากพวกเขาลังเลครู่หนึ่ง ก็ไม่ได้สนใจเยี่ยนจ้วเกออีก เพียงหยิบศพมังกรจากก้นเหวตัวแล้วตัวเล่า

เยี่ยนจ้าวเกอลงไปถึงก้นเหว เคลื่อนไหวอย่างต่อเนื่อง สุดท้ายมาถึงตำแหน่งที่อยู่มุมหนึ่งของเหวลึก หลังจากตามหาอยู่รอบหนึ่ง ก็ลอยขึ้นข้างบนอีกครั้ง คล้ายกับจะผละจากเหวลึก

ร่างแยกสมุทรสุดขอบโลกยังคงสู้กับจ้าวจ้งอยู่ที่เดิม แต่ร่างกายค่อยๆ ลอยขึ้นด้านบน ทำให้แต่ละคนประหลาดใจเป็นอย่างยิ่ง

ชายหนุ่มไม่ใส่ใจสายตาของคนอื่น พุ่งขึ้นด้านบนในคราวเดียว

‘…อยู่ที่นี่เอง!’

เขาตาเป็นประกาย ก่อนจะยื่นมือซ้ายเข้าไปในที่ว่างบริเวณหนึ่ง คล้ายกับกำลังคลำอะไรสักอย่างอยู่

มือขวาของเขาวาดเป็นรอยตราลวดลายอาคมหลายสายไม่หยุด สุดท้ายลวดลายเหล่านั้นจับตัวกันกลายเป็นรูปค่ายกลแปลกประหลาดมากมาย ทั้งลี้ลับและงดงามในคราวเดียว

รูปค่ายกลเหล่านี้ทั้งหมดนี้ เยี่ยนจ้าวเกอล้วนเคยเห็นมาจากที่อยู่เดิมของจอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์มังกรน้ำแข็งในตอนที่เขาอยู่บนโลกแปดพิภพ ถึงแม้ตอนนั้นจะไม่ได้ทำความเข้าใจอย่างละเอียด แต่ก็จำไว้ได้มากมาย

ญาณจริงแท้เหล่านี้กลายเป็นเกล็ดน้ำแข็งจำนวนาก หลอมเรวมเข้าไปในที่ว่าง จากนั้นก็ส่องสว่างขึ้นมา

วินาทีถัดมา เจตจำนงอันแข็งแกร่งก็ปรากฏขึ้นในหุบเหวเหมันต์บรรพกาล คล้ายกับตื่นขึ้นจากการหลับไหล

ใบหน้าของพวกจ้าวจ้ง หลินซื่อ และหลิวซั่วเกิดการเปลี่ยนแปลงพร้อมกัน ครั้นเงยหน้ามองดู พวกเขาเห็นที่ว่างด้านหน้าเยี่ยนจ้าวเกอแหวกออก คล้ายกับมีประปูบานใหญ่เปิดในสถานที่ซึ่งเป็นปริศนา

ร่างร่างหนึ่งปรากฏขึ้นจากด้านใน กลับเป็นศพแห้งศพหนึ่ง ด้านบนศพแห้งสวมเกราะอ่อนที่กำลังเปล่งแสงสีน้ำเงิน

กลิ่นอายอันแข็งแกร่งส่งมาจากเกราะอ่อนนั่นเอง!

เป็นอาวุธศักดิ์สิทธิ์ชิ้นหนึ่ง!

พวกจ้าวจ้งเกือบจะกระอักเลือดออกมา ‘อาวุธศักดิ์สิทธิ์ชิ้นนี้โผล่มาจากที่ไหนกัน? ก่อนหน้านี้ไม่เห็นรู้สึกได้ เยี่ยนจ้าวเกอนั่นรู้ว่าของอยู่ที่ไหนได้อย่างไร?’

เยี่ยนจ้าวเกอมองศพแห้งกรังศพนั้น พลางทอดถอนใจ ‘เดือนปีเคลื่อนคล้อย ในที่สุดฝุ่นก็กลับสู่ฝุ่น ดินก็กลับสู่ดิน วันนี้ข้าขอรับมรดกของผู้อาวุโส ขอให้ผู้อาวุโสอย่าถือโทษ’

จอมยุทธ์โลกผืนสมุทรไม่มีใครรู้จักศพแห้งกรัง หรืออาวุธศักดิ์สิทธิ์บนร่างศพเลย

แต่ว่าฟู่เอินซูมองเบื้องหลังออก ‘จอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์มังกรน้ำแข็ง? เกราะเหมันต์ทระนง?”

ศพแห้งกรังคือจอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์มังกรน้ำแข็งที่มาที่นี่เพราะสุสานมังกร แต่กลับเสียชีวิตลงที่นี่

ในอดีตถึงแม้เขาจะเป็นยอดฝีมือจอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์ขั้นสอง มีพลังฝึกปรือเหนือกว่าจอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์สุดขอบโลกจวงคุน แต่เนื่องจากเสียชีวิตนานเกินไป และไม่ได้ฝึกฝนวรยุทธ์ที่ทำให้มีลักษณะร่างกายเหมือนจวงคุน ดังนั้นถึงตอนนี้ร่างกายของเขาจึงเสื่อมโทรมลง

มาตรว่ายอดฝีมือจอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์จะมีร่างกายและลมปราณแกร่งขนาดไหน แต่หลังจากผ่านเวลาอันแสนยาวน ในที่สุดฝุ่นก็กลับสู่ฝุ่น ดินก็กลับสู่ดิน

แต่ว่าเป็นเพราะลมปราณของจอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์มังกรน้ำแข็งยังไม่สลายไป กลับบำรุงเกราะเหมันต์ทระนงที่เป็นอาวุธศักดิ์สิทธิ์อย่างต่อเนื่อง มาถึงตอนนี้มันจึงยังคงงดงามจนน่าตกตะลึง!

ท่ามกลางเสียงหัวเราะ เยี่ยนจ้าวเกอกวักมือ ร่างแยกสมุทรสุดขอบโลกทำลายศพมังกรในมือ สลัดหลุดจากจ้าวจ้ง กลับมาถึงข้างกายเขา

จ้าวจ้งหวั่นวิตก คิดไล่ตามมา แม้แต่หลินซื่อและหลิวซั่วที่อยู่ด้านล่างต่างขมวดคิ้ว หยุดเก็บศพมังกร ต้องการพุ่งขึ้นมาเช่นกัน

เยี่ยนจ้าวเกอหัวเราะร่า “ทุกท่าน ข้าไม่เกรงใจแล้ว”

เขาเปิดถุงย่อส่วน วังมายาลอยออกมาจากด้านใน

ใจกลางวังมีเพียงเสาต้นหนึ่ง และคานขนาดใหญ่อีกอันหนึ่ง ทว่ามังกรแสงเก้าตัวเหมือนกับกลายเป็นเสามังกรขดพัน คอยค้ำยันวังไว้