ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 571

เยี่ยนจ้าวเกอเงยหน้ามองสีของท้องฟ้าเหนือมหาสมุทร ‘ถ้าคำนวณตามเวลาของโลกผืนสมุทร ทางด้านแปดพิภพน่าจะผ่านไปสองเดือนกว่าๆ แล้ว

‘แต่ว่าการไกลของเวลาในสุสานมังกรเดี๋ยวเร็วเดี๋ยวช้า สับสนจนไม่อาจแยกแยะ ตอนนี้พูดยากว่าทางด้านแปดพิภพเป็นวันที่เท่าไรแล้ว’

ฟู่เอินซูรับรู้ได้ถึงการเคลื่อนไหวของปราณวิญญาณที่คุ้นเคยของโลกฝั่งนี้ นางทอดถอนใจเช่นกัน

นางกล่าวว่า “ที่นี่น่าจะเป็นทะเลชั้นนอกของทะเลเหนือ พวกเรากลับสำนักกันก่อน ผ่านทางทะเลตะวันออกก็ได้ ที่นั่นมีคนของเมืองทะเลมรกต สำนักเราอาจจะเหลือคนไว้คอยเฝ้าผนึก จะได้ทำความเข้าใจกับสถานการณ์ของแปดพิภพในปัจจุบัน และความปลอดภัยของอวิ๋นเซิงกับหลิวหัวก่อนได้”

เยี่ยนจ้าวเกอพยักหน้า “ควรจะเป็นเช่นนั้นขอรับ”

ทั้งสองเดินทางผ่านทะเลชั้นนอกของทะเลตะวันออก ครั้นมองไกลออกไป พวกเขาเห็นยอดเขาที่เปล่งแสงสีขาวแห่งหนึ่งหล่นลงไปในมหาสมุทร กดอันก้นทะเล ยอดเขาโผล่พ้นผิวน้ำออกมา

เหนือยอดเขามีตราอาคมขนาดยักษ์ที่กว้างใหญ่ไพศาลกำลังเปล่งแสงอันอ่อนโยน

ทะเลชั้นนอกของทะเลตะวันออกในตอนนี้ไร้คลื่นลมและสุขสงบ ไม่ได้เต็มไปด้วยเปลวเพลิง และไม่มีปีศาจอัคคีอาละวาดอีกแล้ว

เทียบกับก่อนหน้านี้ บีดนี้เยี่ยนจ้าวเกอกับฟู่เอินซูรู้สึกยินดีที่ความพยายามของทุกคนไม่เสียเปล่า

‘พวกท่านพ่อน่าจะต้องใช้เวลาอีกสักพักถึงจะออกมาจากผนึกได้’

เยี่ยนจ้าวเกอพิจารณาคร่าวๆ รู้สึกมั่นใจ

ใกล้กับผนึกมีจอมยุทธ์เขากว่างเฉิงคอยเฝ้าอยู่จริงๆ ในขณะเดียวกันก็มีจอมยุทธ์ของเมืองทะเลมรกต หอคลื่นโหม และตำหนักอัสนีสวรรค์อยู่ด้วย

เมื่อทุกคนเห็นคนที่ว่ากันว่าตายไปนานแล้วอย่างเยี่ยนจ้าวเกอและฟู่เอินซู ต่างก็อดตกตะลึงไม่ได้

หลังจากตกใจ จอมยุทธ์เขากว่างเฉิงก็ดีใจเพราะความคาดไม่ถึง

ได้เจอศิษย์ร่วมสำนัก เยี่ยนจ้าวเกอกับฟู่เอินซูย่อมรู้สึกยินดี หลังจากคำนับกันเสร็จ ก็ถามไถ่สถานการณ์ในปัจจุบัน

เมื่อได้รู้ว่าในวันลงผนึก เฟิงอวิ๋นเซิงกับอิ่นหลิวหัวไร้อันตราย กลับเขากว่างเฉิงได้อย่างปลอดภัย เยี่ยนจ้าวเกอกับฟู่เอินซูก็คลายใจลง

และหลังจากที่รู้ว่าขวานจามสวรรค์ตกไปอยู่ในมือของสำนักสุริยันศักดิ์สิทธิ์ เยี่ยนจ้าวเกอก็ส่ายหน้า ทว่าหลังจากนั้นเขาก็แค่นหัวเราะ “ไม่เป็นไร ตอนนั้นกินเข้าไปอย่างไร อีกเดี๋ยวจะทำให้พวกเขาคายออกมา”

เขากวาดตามองรอบๆ “ไม่มีคนของสำนักสุริยันศักดิ์สิทธิ์ พวกเขาไม่เป็นห่วงความปลอดภัยของตาเฒ่าหวงหรืออย่างไรกัน?”

ผู้อาวุโสเขากว่างเฉิงที่คอยเฝ้าที่นี่พูดว่า “ก่อนหน้านี้ยังอยู่ เพิ่งจากไปเมื่อสองวันก่อน”

เยี่ยนจ้าวเกอขมวดคิ้ว “เกิดความผิดปกติต้องมีลับลมคมใน หลังจากกลับไปเตรียมตัวที่สำนัก ข้าจะไปยอดยอดเขาเรืองรองทันที”

“รอท่านเจ้าสำนักออกมาก่อนเถอะ” ได้ยินเยี่ยนจ้าวเกอคุยโตถึงเพียงนี้ ผู้อาวุโสเขากว่างเฉิงคนนั้นก็รู้สึกตกใจ

สีหน้าของเขากลายเป็นถมึงทึง สายตามองไปยังจอมยุทธ์ตำหนักอัสนีสวรรค์ที่ถอยไปอย่างเงียบๆ “จ้าวเกอ ก่อนหน้านี้ที่เจ้าออกมาจากในปฐพีพิภพ แล้วมุ่งหน้ามายังทะเลตะวันออก เจ้าเคยพูดไว้ว่า เจ้าตำหนักอัสนีสวรรค์เฉินลี่หนีไปกลางคัน ทำให้สถานการณ์สูญเสียการควบคุม ท่านเจ้าสำนักคนเก่าต้องเสียสละชีวิตของตัวเอง ถึงสะกดนพยมโลกไว้ได้”

“หลังจากเจ้าหายไปจากทะเลตะวันออก ก็ไม่รู้ว่าเป็นตายร้ายดีอย่างไร เฉินลี่กลับตอบโต้โดยการโทษเจ้า ว่าเจ้าไปแตะต้องของวิเศษในปฐพีพิภพ ทำให้นพยมโลกเกือบจะมาถึง จอมยุทธ์จากแต่ละสำนักที่เข้าไปในปฐพีพิภพจึงบาดเจ็บล้มตาย”

เยี่ยนจ้าวเกอได้ยินดังนั้นก็หัวเราะด้วยความเดือดดาลสุดขีด “ประเสริฐนัก เฒ่าเฉินหัวล้าน”

ผู้อาวุโสเขากว่างเฉิงกล่าวเสียงทุ้ม “วันนี้เจ้ากลับมาแล้ว สามารถไต่ถามต่อหน้าเขาได้ บอกความจริงกับใต้หล้า”

ชายหนุ่มยิ้มแยกเขี้ยว “ไต่ถาม? เหอะ เหตุใดต้องลำบากเพียงนั้น”

รอยยิ้มของเขาทำให้คนที่อยู่รอบๆ รู้สึกหวาดหวั่น

“อาจารย์ป้าฟู่ ท่านกลับสำนักก่อนเถอะ ข้าจะไปอัสนีพิภพเสียหน่อย” เยี่ยนจ้าวเกอหันไปพูดกับฟู่เอินซู

ผู้อาวุโสเขากว่างเฉิงที่อยู่ด้านข้างได้ยินพลันนึกขึ้นได้ “จริงด้วย ผู้อาวุโสฟู่ ท่านรีบกลับสำนักเถอะ ในสำนักเหมือนมีการถกเถียงเรื่องที่พวกท่านถูกสำนักสุริยันศักดิ์สิทธิ์ซุ่มโจมตีในตอนนั้นมากมายนัก”

“ได้ยินมาว่าวิหารอาญาได้ดำเนินการพิจารณาคดี เฟิงอวิ๋นเซิงและอิ่นหลิวหัวซึ่งเป็นลูกศิษย์ที่ร่วมทางกับท่านในวันนั้นมีส่วนเกี่ยวข้องด้วย”

“ข้าอยู่ที่ทะเลตะวันออก จึงไม่รู้สถานการณ์อย่างเป็นรูปธรรมนัก แต่ตอนนี้ในเมื่อท่านไม่เป็นไร ทุกอย่างน่าจะจัดการง่ายแล้ว”

เยี่ยนจ้าวเกอสบตากับฟู่เอินซูแวบหนึ่ง นางพยักหน้าพลางกล่าวว่า “ตกลง ข้าจะกลับสำนักก่อน จ้าวเกอเจ้าไปอัสนีพิภพ รีบไปรีบกลับด้วยล่ะ”

เมื่อได้ยินคำพูดของฟู่เอินซู จอมยุทธ์เขากว่างเฉิงที่อยู่รอบๆ ต่างชะงัก คิดไม่ถึงว่าไม่เพียงแต่เยี่ยนจ้าวเกอจะคุยโตเท่านั้น ฟู่เอินซูยังไว้ใจเขาถึงเพียงนี้