ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 584

ตราประทับตะวันอันบ้าคลั่งแทบจะฉีกกระชากแปดพิภพทั้งหมดในการโจมตีเพียงครั้งเดียว

ตราประทับสีทองขยายใหญ่ขึ้นเหลือประมาณ ครอบคลุมท้องฟ้า พุ่งลงเบื้องล่าง กดทับซุนฮ่าวที่เป็นจอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์ขั้นสาม

ซุนฮ่าวกระตุ้นพลังของตัวเอง แต่กลับไร้ประโยชน์

สู้ ก็สู้ไม่ได้

ป้องกัน ก็ป้องกันไม่ได้

หลบ ก็หลบไม่ได้

หนี ก็หนีไม่ได้!

เยี่ยนจ้าวเกอกล่าวด้วยรอยยิ้ม “ในตอนนี้พวกเราต้องช่วยกันประมาณตนแล้ว”

“ข้าเป็นอย่างไร ไม่ต้องพูดถึง ท่านพิจารณาตัวเองดูว่าท่านสามารถป้องกันการโจมตีของข้าได้หรือไม่?”

ซุนฮ่าวอ้าปาก แต่ส่งเสียงไม่ออก

เขาหันไปมองวังฝูงมังกรที่อยู่ด้านข้างอย่างยากลำบาก เติ้งเซินกับหลิวเฟิงเป็นความหวังเดียวของเขา

คล้ายกับได้ยินเสียงในใจของซุนฮ่าว ประตูของวังฝูงมังกรในตอนนี้เปิดออกอย่างรุนแรง

เงาคนเงาหนึ่งถลันออกมา ด้านหลังยังมีปราณแห่งความมอดม้วยหลายสายตามมาติดๆ

คนผู้นั้นเป็นจอมยุทธ์ที่แข็งแกร่งที่สุดของสำนักแสงสว่างที่ลงมายังโลกแปดพิภพในครั้งนี้ เติ้งเซิน

ทว่าในตอนนี้ ยอดฝีมือระดับจอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์ขั้นสี่ผู้นี้กลับมีสภาพน่าอนาถ ได้รับบาดเจ็บปางตาย ทั่วร่างล้วนเป็นเลือดเนื้อเลอะเลือน ไม่มีชิ้นเนื้อสมบูรณ์

อาการบาดเจ็บในปัจจุบันของเขา อย่าว่าแต่ลอยไปยังโลกซ้อนโลกเลย ต่อให้หนีออกมาจากวังฝูงมังกรได้ จะรอดได้นานเท่าไรยังเป็นปัญหา

นี่เป็นเพราะเขามีพลังแข็งแกร่ง และใช้ร่างนิภาไม่อับแสง กระบวนท่าป้องกันที่แข็งแกร่งที่สุดของสำนักแสงสว่าง ถึงได้เหลือลมหายใจรวยริน

ในคลื่นทำลายล้าง หลิวเฟิงซึ่งเป็นยอดฝีมือระดับจอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์ขั้นสามอีกคนหนึ่งไม่เหลือแม้แต่ซาก!

เติ้งเซินตะเบ็งเสียงร้อง “ศิษย์น้องซุน รีบ…”

เสียงของเขาพลันชะงักลง หางเสียงยังสะท้อนกลางอากาศ คล้ายกับถูกคนบีบคอ

เบื้องหน้าของเขาเห็นซุนฮ่าวถูกตราประทับตะวันอันน่ากลัวโจมตีแหลก ไม่เหลือแม้แต่เศษซาก!

ฟ้าดินสั่นไหวอยู่เนิ่นนานไม่ยอมสงบ

หลังจากฆ่าซุนฮ่าวเสร็จแล้ว ตราประทับตะวันที่น่าเกรงขามก็ลอยนิ่งอยู่กลางอากาศ

แสงสีทองบนผิวตราประทับสีทองค่อยๆ สลาย กลิ่นอายอันแข็งแกร่งหายไป กลายเป็นตราประทับทำจากสำริดทั่วไปลอยนิ่งอยู่ตรงนั้น

ตราประทับตะวันในตอนนี้ไม่ได้บ้าคลั่งเหมือนเมื่อครู่อีก กระนั้นกลับทำให้ทุกคนที่อยู่รอบๆ สั่นกลัวอยู่ดี

เยี่ยนจ้าวเกอเก็บตราประทับตะวันด้วยสีหน้าสงบนิ่ง หันไปมองเติ้งเซิน “ดูเหมือนคนในสำนักของใต้เท้าไม่อาจหนีรอดมาได้”

“คนตายไม่อาจคืนชีพ ท่านอย่าเศร้าไปเลย เพราะว่า…” เยี่ยนจ้าวเกอยิ้มอย่างเย็นเยือก “…อีกเดี๋ยวท่านก็จะตามเขาไปแล้ว”

กลิ่นอายของวังฝูงมังกรในตอนนี้อ่อนแอลงมาก แทบจะพังทลายลงเพราะคลื่นที่ระเบิดขึ้นด้านในเมื่อครู่

แต่ต้องขอบคุณเติ้งเซินกับหลิวเฟิง วังฝูงมังกรจึงได้รับการรักษา

แสงสว่างสายหนึ่งสว่างขึ้นด้านในประตูของวังฝูงมังกรที่เปิดออก ร่างแยกสมุทรสุดขอบโลกไล่ตามมา!

เติ้งเซินมองเยี่ยนจ้าวเกอเก็บตราประทับตะวัน จากนั้นก็มองวังฝูงมังกรและเขากว่างเฉิน

สายตาของเขาเคร่งขรึมเป็นอย่างยิ่ง คล้ายกับต้องการสลักทุกสิ่งทุกอย่างในวิญญาณ

จากนั้นยอดฝีมือสำนักแสงสว่างผู้นี้ก็หมุนกายหนีไปด้วยความรวดเร็ว

ก่อนหน้านี้เติ้งเซินไม่เคยคิดมาก่อน ว่าพวกตนที่ลงมายังแปดพิภพแล้วจะมีจุดจบเช่นนี้

คนในสำนักเสียชีวิตหมดสิ้น ตัวเขาได้รับบาดเจ็บปางตาย

อาการบาดเจ็บในตอนนี้ของเติ้งเซิน ต่อให้ไม่ลงมือกับใคร จะรอดได้นานเท่าไรยังเป็นปัญหา