ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 626

คมหอกที่น่ากลัว ถึงแม้ว่าจะไม่ได้รุนแรงรวดเร็วเหมือนหอกเทพสมุทรสุดขอบโลก แต่ว่าภายใต้การกระตุ้นของเปลวเพลิงสีเขียวมากมาย ก็ยังมีพลังทำลายเต็มเปี่ยม

เหมือนกับห่านขาวกระพือปีก รวดเร็วปราดเปรียว แฝงการเปลี่ยนแปลงอย่างยิ่งยวด

แสงไฟกับคมหอกผสมผสานกัน กระจัดกระจายไปทั่วท้องฟ้าทั้งใบ ครอบคลุมเยี่ยนจ้าวเกอไว้ด้านใน

ถึงแม้จะขยายออก แต่ว่าพลังอันน่าสะพรึงที่แฝงอยู่ด้านในกลับจับตัวกันไม่ยอมสลายตั้งแต่ต้นจนจบ ไม่ว่าจะเป็นที่ใด ขอแค่โดนตัวของเยี่ยนจ้าวเกอ ก็จะกลายเป็นคลื่นคลั่งเข่นฆ่าทำลายล้างทันที

เยี่ยนจ้าวเกอแสยะยิ้ม กล่าวในใจ ‘วรยุทธ์แท้เบญจอัคคี หอกเจ็ดสมบัติ…เหมือนกับของวิเศษในเรื่องเล่าก่อนวิกฤตการณ์ มรรคาจิตของห้าอัคคีเจ็ดวิหคกระพือวิวัฒนาการสำเร็จ แต่ยังไม่ได้รับความจริงแท้อันสมบุณณ์’

‘เหอะๆ จะว่าไปก็นับว่าถือกำเนิดจากสายเลือดหยกกระจ่างได้อยู่…’

ชายหนุ่มยกฝ่ามือขึ้นอีกครั้ง

เหนือศีรษะของเขามีเงาแสงเคลื่อนไหว คนร่างยักษ์ปรากฏออกมา ยกฝ่ามือขึ้นเช่นกัน

เมื่อมองเห็นคนร่างมหึมานี้ ทุกคนที่อยู่บริเวณรอบๆ ต่างนิ่งอึ้งเล็กน้อย “รูปญาณวรยุทธ์! มหาปรมาจารย์ขั้นบรรลุธรรม!”

มหาปรมาจารย์ขั้นบรรลุธรรมที่อายุน้อยถึงเพียงนี้ ต่อให้เป็นพวกเขาที่อาศัยอยู่ในโลกซ้อนโลก ก็ยังไม่เคยได้ยินมาก่อน!

หยางจ้าวหงที่ใช้เคล็ดวิชาเพลิงในศิลากระตุ้นหอกห่านขาว คิดจะสับเยี่ยนจ้าวเกอเป็นชิ้นๆ ในคราวเดียว เห็นดังนั้นก็ตกใจเล็กน้อย

เขามองเยี่ยนจ้าวเกออย่างถี่ถ้วน จิตใจพลันตื่นตระหนก ‘อายุจริงกับอายุภายนอกแทบจะเท่ากัน?! มหาปรมาจารย์ขั้นบรรลุธรรมอายุไม่ถึงสามสิบปี?! เป็นได้อย่างอย่างไร?’

ครั้นคิดถึงตรงนี้ เพลิงโทสะในใจของหยางจ้าวหงพลันหายไปมากกว่าครึ่ง ใจเย็นลงหลายส่วน ‘เด็กน้อยผู้นี้โผล่มาจากที่ใด?’

แต่ไม่รอเขาเปลี่ยนกระบวนท่า ฝ่ามือของเยี่ยนจ้าวเกอกับรูปญาณวรยุทธ์ข้างหลังก็ยกฝ่ามือขึ้นพร้อมกัน

ระหว่างที่ฝ่ามือนี้ยกขึ้น ท้องฟ้าพลันสั่นสะเทือน ฟ้าดินพลิกกลับ หยินหยางสลับด้าน เอกภพเปลี่ยนพลิก ทวิลักษณ์กลับบนลงล่าง

ยังไม่พูดถึงว่าวรยุทธ์นี้ของท่านยังไม่ใช่ห้าอัคคีเจ็ดวิหคกระพืออย่างสมบูรณ์ ต่อให้เป็นวรยุทธ์ที่เกิดจากจิตพลังสมบูรณ์ ห้าอัคคีเจ็ดวิหคกระพือของท่าน จะสู้รอยตราพลิกนภาของข้าได้หรือ?

รูปญาณวรยุทธ์ของเยี่ยนจ้าวเกอพลิกตัวระหว่างร่างนภากว่างเฉิงและร่างพลิกนภาในชั่วพริบตาเดียว

ฝ่ามือหนึ่งลดต่ำลง ฝ่ามือนภากว่างเฉิงเปลี่ยนแปลงเปลี่ยนเป็นรอยตราพลิกนภาอย่างเงียบเชียบ ดับแสงขาวเพลิงเขียวระหว่างฟ้าดินในฝ่ามือเดียว!

อานุภาพอันยิ่งใหญ่ของการพลิกเอกภพหระเบิดออกมา ปะทะกับหอกเจ็ดสมบัติของหยางจ้าวหง!

ฟ้าดินพลันส่งเสียงดังกังวาน

เสียงระเบิดที่เกิดขึ้นติดต่อกันอย่างต่อเนื่องขยายออกไปสี่ทิศแปดทาง คล้ายกับมีพลังไร้รูปร่างแทงทะลุอากาศในรัศมีหมื่นลี้

จากนั้น ท่ามกลางสายตาของทุกคน เงาคนเงาหนึ่งก็ถูกกระแทกกระเด็นขึ้นด้านบน

กระเด็นขึ้นด้านบน…

เยี่ยนจ้าวเกอยืนอยู่นพื้น หยางจ้าวหงโจมตีจากบนลงล่าง ถ้ามีคนถูกกระแทกขึ้นด้านบน คนผู้นั้นก็คือ…

ทุกคนอ้าปากค้าง มองเหตุการณ์ตรงหน้าอย่างตกตะลึง ต่างไม่ได้สติ

สองฝ่ายประมือ คนที่ถูกฟาดกระเด็นออกมา กลับเป็นหยางจ้าวหงที่เป็นถึงจอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์!

ส่วนเยี่ยนจ้าวเกอยืนอยู่ที่เดิม สีหน้าสงบนิ่ง ไม่มีการเปลี่ยนแปลงแม้แต่น้อย

เมืองเหลาเฟิงเงียบงันราวกับความตาย ทุกคนซึ่งเห็นทุกสิ่งทุกอย่างซึ่งเกิดขึ้นเมื่อครู่ต่างรู้สึกเหลือเชื่อเหมือนอยู่ในฝัน

คนหนุ่มตรงหน้านี้ ไม่เพียงแต่เลื่อนเป็นขั้นบรรลุธรรมของมหาปรมาจารย์ปลายขั้นสิบได้ตั้งแต่อายุยังน้อยเท่านั้น ยังใช้พลังเอาชนะยอดฝีมือระดับจอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์ได้ด้วย!

ถึงแม้ว่าหยางจ้าวหงจะเป็นจอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์ขั้นหนึ่ง เป็นระยะต้นเหมือนกัน แต่ว่านั่นก็เป็นยอดฝีมือขั้นจอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์ตัวจริงเสียงจริง!

ในฐานะแม่ทัพของราชวงศ์ต้าเสวียนอ๋องที่รักษาเกาะหลวนเซียง ไม่เพียงแต่ต้องมีพลังฝึกปรือสูงเท่านั้น ย่อมต้องมีพลังไม่ธรรมดาในจอมยุทธ์ระดับเดียวกันด้วย

เลื่อนจากบรรลุธรรมเป็นศักดิ์สิทธิ์ และเลื่อนเป็นระดับศักดิ์สิทธิ์แล้ว สำหรับจอมยุทธ์มหาปรมาจารย์ เป็นความหมายสองความหมายโดยสิ้นเชิง

แต่ตอนนี้ เยี่ยนจ้าวเกอที่อยู่ในระดับมหาปรมาจารย์ กลับกดดันจอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์อย่างหยางจ้าวหงอย่างเหี้ยมหาญ!

จอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์ผู้หนึ่ง ใช้อาวุธศักดิ์สิทธิ์ชั้นหนึ่ง มีอานุภาพถึงขนาดไหน แม้จะเป็นความแข็งแกร่งในด้านกายเนื้อของเยี่ยนจ้าวเกอ หากฝืนรับหอกนี้ก็ต้องถูกเจาะเป็นรูโปร่งใส

เพียงแต่สำหรับหยางจ้าวหงแล้ว การใช้อาวุธศักดิ์สิทธิ์รับมือกับจอมยุทธ์มหาปรมาจารย์คนหนึ่งเพราะไม่ใช่สู้ไม่ได้ ถือเป็นเรื่องเสื่อมเสียเรื่องหนึ่งอย่างแท้จริง

กระนั้นในตอนนี้เขาไม่สนใจอีกแล้ว ขอแค่ฆ่าเยี่ยนจ้าวเกอได้เป็นพอ!

ขอแค่สังหารยอดฝีมืออายุน้อยแปลกประหลาดตรงหน้าได้ ทุกสิ่งนอกจากนี้ล้วนไม่สำคัญแล้ว

จางเชียนซงไม่อาจทนอยู่ในห้องได้อีกต่อไป ยามนี้พอเห็นภาพอันน่ากลัว กลับอดร้องอุทานไม่ได้

เยี่ยนจ้าวเกอกลับยิ้มขึ้นมา เงยหน้าส่งเสียงกู่ร้อง เหมือนกับมังกรคำราม!

แสงสว่างสีน้ำเงินเปล่งประกาย เกราะอ่อนชิ้นหนึ่งปรากฏบนร่างเยี่ยนจ้าวเกอ ทะเลน้ำแข็งไร้สิ้นสุดกระจายออกมารอบๆ

มังกรน้ำแข็งมากมายพุ่งออกมาจากทะเลน้ำแข็ง ก่อนจะรวมตัวกันขัดขวางคมหอกของของหยางจ้าวหง

คนของราชวงศ์ต้าเสวียนอ๋องเบิกตาค้าง “มีอาวุธศักดิ์สิทธิ์ติดตัวหรือ?!”

มังกรน้ำแข็งร้องคำราม สะท้อนไปทั่วฟ้า

เยี่ยนจ้าวเกอกับรูปญาณวรยุทธ์เหนือศีรษะเคลื่อนไหวเหมือนกัน ต่างยื่นฝ่ามืออกมาพลิกอีกครั้ง!

หยางจ้าวหงกัดฟัน คิดใช้พลังทั้งหมดต้านทาน

แต่ท่ามกลางเสียงระเบิด หยางจ้าวหง แม่ทัพหลวนเซียงของราชวงศ์ต้าเสวียนอ๋องที่ยิ่งใหญ่ และยอดฝีมือระดับจอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์ ถูกฟาดกระเด็นออกไปอีกครั้ง!

ทุกสิ่งทุกอย่างก่อนหน้านี้ต่างไร้ประโยชน์ สุดท้ายยังคงถูกฝ่ามือตบกระเด็นออกไป

หยางจ้าวหงจิตใจหม่นหมอง ไม่อาจสะกดการหลั่งไหลของอาการบาดเจ็บได้อีกต่อไป กระอักเลือดออกมา สาดกระจายทั่วท้องฟ้า

………………..