ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 637

ยอดฝีมือระดับสุดยอดแห่งราชวงศ์ต้าเสวียนอ๋องมาบุก สำนักความมืดมียอดฝีมืออย่างอู๋จื่อซิว และเนี่ยนเซิ่งอยู่ที่นี่

สองฝ่ายสู้กันเป็นพัลวัน สถานการณ์สับสนวุ่นวาย ปะทะกันที่เขตแดนของเกาะเซิ่งเหอชนิดฟ้าพลิกแผ่นดินกลับ

เพียงแต่เป็นอย่างที่เยี่ยนจ้าวเกอคาดไว้ ค่ายกลของสำนักความมืดที่คุ้มครองดินแดนแห่งนี้ ยามนี้ไม่อาจแสดงผลได้อย่างปกติ

ในสถานการณ์เช่นนี้ พวกอู๋จื่อซิวและเนี่ยเซิ่งยิ่งสู้ยิ่งเสียเปรียบ

เมื่อต้องรับหอกของเจิ้งกั๋วกงแห่งราชวงศ์ต้าเสวียนอ๋อง ร่ายกายอันชราภาพของอู๋จื่อซิวก็พลันงองุ้มลงหลายส่วน

จอมยุทธ์สำนักความมืดที่อยู่ด้านข้างเขาพลันพบว่า มุมปากของอู๋จื่อซิวมีเลือดซึมออกมา

เนี่ยเซิ่งครางหนักๆ คำหนึ่ง กดดันคู่ต่อสู้ บนแขนขวากลับปรากฏรอยกระบี่สายหนึ่ง เขาถอยมาถึงข้างกายอู๋จื่อซิว ส่งกระแสเสียงว่า “เป็นเช่นนี้ต่อไปป้องกันไม่ไหวแน่”

อู๋จื่อซิวเช็ดมุมปาก ไอหลายครั้ง “ข่าวที่สำนักเราต้องการใช้พิธีอาทิตย์มืดจันทร์ยะเยือกหลุดออกไปแล้ว ราชวงศ์ต้าเสวียนอ๋องคิดใช้โอกาสนี้ สืบเสาะที่อยู่ของหอสักการะหลักของสำนัก”

“เกาทัณฑ์พาดบนสายไม่ปล่อยไม่ได้ ถึงพวกเราจะไม่ดำเนินพิธีกรรมต่อ ราชวงศ์ต้าเสวียนอ๋องก็หาเบาะแสเจออยู่ดี” เนี่ยเชิ่งเอ่ย

“ในเมื่อเป็นเช่นนี้ก็สู้ให้ถึงที่สุดเถอะ!”

ครั้นอู๋จื่อซิวได้ยิน เขาก็จมลงสู่ห้วงความคิด

เขาเงยหน้ามองไป เห็นลำเพลิงหลายสายซัดโหมบนท้องฟ้า ม้วนคลื่นอัคคีขึ้นมาหลายกลุ่ม ลายแสงขนาดมหึมากลางทะเลเพลิงลายหนึ่งจับตัวกลายเป็นรูปร่าง สาดลงด้านล่างราวกระจกใส

หลังจากหอสักการะย่อยของสำนักความมืดถูกกระจกแสงใบนี้ครอบคลุม ก็มีควันสีดำหลายสายลอยขึ้น

ควันสีดำไม่ได้ลอยขึ้นเป็นเส้นตรง แต่ลอยเฉียงขึ้น ปลายด้านหนึ่งเชื่อมกับหอสักการะย่อยสำนักความมืด อีกด้านหนึ่งยืดออกไปยังสถานที่ที่เป็นปริศนาเหมือนกับเส้นเชือก

ถ้าหากสายตาไม่ได้จำกัดอยู่แค่เกาะเซิ่งเหอ แต่มองทะลุหวงเจียงทั้งผืน จะพบว่าหอสักการะย่อยสำนักความมืดแต่ละแห่ง ถูกโจมตีอย่างรุนแรงแทบจะพร้อมกัน

บนหอสักการะย่อยของสำนักความมืดทุกแห่ง ต่างมีแสงกระจกที่ทั้งพิสดารและสว่างสาดส่อง

ควันสีดำหลายสายยื่นออกไปหาความว่างเปล่าจากแต่ละทิศทาง ค่อยๆ รวมตัวกัน ชี้ไปยังสถานที่แห่งหนึ่ง

ขณะมองควันดำเหนือเกาะเซิ่งเหอ อู๋จือซิวถอนใจคำหนึ่ง “มีการเตรียมตัวมาแล้วจริงๆ”

ใบหน้าของชายชราฉายแววเด็ดเดี่ยว “เวลาเช่นนี้ ได้แต่ลงมือเต็มที่แล้ว”

ครั้นพูดจบ เขาก็ยกฝ่ามือขึ้นต้านทานคมหอกที่น่ากลัวของเจิ้งกั๋วกงแห่งราชวงศ์ต้าเสวียนอ๋อง ในขณะเดียวกัน อีกมือหนึ่งก็ฟาดฝ่ามือลงด้านล่างตัวเอง

ด้านใต้เขา แสงสลัวหลายสายตัดสลับกัน แสงที่ไม่สว่างและไม่มืดส่องขึ้นมา กลายเป็นหน้าตาในตอนแรกของค่ายกลขนาดยักษ์

ค่ายกลนี้ทำงานอย่างรุนแรง กลางค่ายกลพลันมีแสงเจิดจ้าปรากฏขึ้น ถึงกับขับไล่ความมืดได้ในชั่วพริบตา

แต่แสงเจิดจ้านี้โผล่มาแวบเดียวก็หายไป ถูกความมืดกลืนกินอีกครั้ง ‘ความมืด’ ในขณะนี้ ลึกล้ำกว่าเดิม สงบนิ่งกว่าเดิม แต่กลับทำให้ผู้คนรู้สึกหวาดกลัวกว่าเดิม

ทันทีที่ได้รับคำสั่งของอู๋จื่อซิว พวกเฉินเค่อที่เป็นจอมยุทธ์สำนักความมืดไม่ได้ร่วมการต่อสู้เพื่อสนับสนุนสหายในสำนัก แต่โยนเครื่องเซ่นในพิธีกรรมแต่ละอย่างที่เตรียมไว้นานแล้วไปกลางค่ายกล

ความมืดที่ล้ำลึกประดุจกระแสน้ำ ประดุจทะเล ทุกสิ่งเมื่อเข้าไปด้านใน ก่อให้เกิดคลื่นกระเพื่อมขึ้นมา แต่ไม่ทันไรก็กลับคืนสู่สภาพเดิม

‘ถ้าหากรออีกสักพักได้คงจะดี’ อู๋จื่อซิวส่ายหน้า ก่อนจะยกมือขึ้นวาดลวดลายอาคมสีดำอันลี้ลับกลางอากาศ จากนั้นก็ใช้นิ้วจิ้มใส่ พาให้ลวดลายอาคมนั้นจมลงไปในความมืดที่เกิดขึ้นจากค่ายกลด้านล่าง

จอมยุทธ์ราชวงศ์ต้าเสวียนอ๋องด้านบนรู้สึกได้ถึงการเปลี่ยนแปลง การโจมตีเร่งร้อนมากขึ้น

พวกอู๋จื่อซิวและเนี่ยเซิ่งต้านทานสุดกำลัง

ความมืดที่ล้ำลึกเริ่มขยายออกอย่างต่อเนื่อง โลกที่อยู่รอบๆ มืดมิดลงไปพร้อมกัน ประกายแสงทั้งหมดที่อยู่ใกล้ๆ ถูกความมืดนี้กลืนกินหมดสิ้น

แม้ว่าจะเป็นจอมยุทธ์ราชวงศ์ต้าเสวียนอ๋องที่อยู่บนท้องฟ้า ก็ยังรู้สึกว่าแสงในบริเวณรอบๆ ริบหรี่ลงไป