ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 682

เยี่ยนจ้าวเกอรู้สึกได้ว่ามีกลิ่นอายที่แข็งแกร่งเข้าใกล้ สายตากวาดไปทั่วสี่ทิศ

เขาเห็นก้อนเมฆบนท้องฟ้ากระจายออก แสงอัสดงเจิดจ้าส่องสว่าง สาดลงมาจากฟากฟ้า ทำให้มหาสมุทรถูกย้อมอยู่ในแสงอัสดงที่งดงาม

ด้านในแสงอัสดง ค่อยๆ ปรากฏจุดดำขนาดเล็กจุดหนึ่ง จุดดำขยายใหญ่ในชั่วอึดใจ มาถึงเบื้องหน้าพวกเยี่ยนจ้าวเกอจากที่ไกล

เรือยาวร้อยจั้งลำหนึ่ง ขี่พายุทะลุคลื่นออกมาจากในแสงอัสดง

ร่อนลมกรดบนท้องนภา ฝ่าทะเลเมฆาหมื่นลี้

ชายหนุ่มตาเป็นประกายเล็กน้อย เฟิงอวิ๋นเซิงกับอาหู่ที่อยู่ด้านข้างก็มองเรือใหญ่ที่แล่นอยู่ระหว่างท้องฟ้าลำนั้นเช่นกัน

อาหู่อ้าปากกว้าง น้ำลายเกือบย้อยลงมา “คุณชาย นี่คือเรือนภาร่อนวายุที่จอมยุทธ์สำนักความมืดเคยพูดถึงกระมัง?”

เฟิงอวิ๋นเซิงหรี่ตา “คนขององค์ประมุขตงหนานหรือ?”

เยี่ยนจ้าวเกอเอ่ย “มิผิด เป็นเรือนภาร่อนวายุ ถ้าหากไม่เหนือความคาดหมาย ก็น่าจะเป็นคนขององค์ประมุขตงหนาน แต่ถ้าจะยืนยัน ต้องเข้าใกล้พวกเขาให้ได้ก่อน”

เรือนภาร่อนวายุ เป็นของวิเศษอันมหัศจรรย์ของโลกซ้อนโลก

มันมีพลังแข็งแกร่ง ควบคุมได้ยาก มีจำนวนเพียงไม่กี่ลำ มีแค่สามกษัตริย์ห้าจักรพรรดิ และประมุขทั้งสิบเท่านั้นถึงจะครอบครองได้บ้าง

ทะเลหวงเจียอยู่ในอาณาเขตกาารปกครองของเขตหยางเทียนตะวันออกเฉียงใต้บนโลกซ้อนโลก หากคาดไว้ไม่ผิด คนที่แล่นเรือนภาร่อนวายุในดินแดนแห่งนี้ น่าจะเป็นลูกศิษย์ของประมุขตงหนาน

แต่ว่าตำแหน่งของทะเลหวงเจียอยู่ใกล้กับเขตเหยียนเทียนใต้ อยู่ในบริเวณจุดตัดของสองเขต ดังนั้นอาจจะเป็นเรือนภาร่อนวายุของลูกศิษย์แห่งประมุขหนานฟางก็ได้

เยี่ยนจ้าวเกอมองดูเรือเทพลอยได้ที่ทะยานได้หมื่นลี้ในชั่วอึดใจ เร็วชนิดติดตามดวงจันทร์และดวงอาทิตย์ได้ ด้วยสายตาสับสนเล็กน้อย

สิ่งที่เขานึกขึ้นได้ กลับเป็นเรือนภา หรือเรือธารสวรรค์ของวังเทพที่ขับไปทั่วทางช้างเผือกก่อนวิกฤตการณ์ในอดีต

นั่นเป็นพาหนะที่เหล่าเทพเซียนในวังเทพใช้สำรวจจักรวาล

แต่ว่าเพราะวิกฤตการณ์ครั้งใหญ่ พวกมันส่วนใหญ่จึงหายไปพร้อมวังเทพแล้ว

ตอนที่เยี่ยนจ้าวเกอได้ยินชื่อของเรือนภาร่อนวายุเมื่อก่อนหน้านี้ ก็คาดเดาไว้ประมาณหนึ่งแล้ว

ตอนนี้ได้เห็นของจริง เขาพลันรู้สึกมั่นใจขึ้นมา

เรือนภาร่อนวายุตรงหน้า คือผลลัพธ์ที่เหล่ามนุษย์ได้ทดลองสร้างเรือนภาขึ้นมาใหม่หลังวิกฤตการณ์

ถึงแม้จะสู้เรือนภาของวังเทพในอดีตไม่ได้ แต่ก็เป็นรูปเป็นร่างแล้ว

ขณะมองเรือนภาร่อนวายุที่อลังการเบื้องหน้า เยี่ยนจ้าวเกอรำพึงรำพันมากมาย ความรู้สึกที่ได้ผ่านกาลเวลาอันยาวนานจนท้องทะเลแห้งเหือดเป็นผืนหนา โลกเปลี่ยนแปลงไปมากมายรุนแรงกว่าเดิม

เรือยักษ์ลำนั้นพุ่งผ่านท้องฟ้า ข้ามศีรษะของพวกเยี่ยนจ้าวเกอ มาถึงด้านบนทวีปจิ่งชิง จากนั้นก็หยุดลงในทันที

จู่ๆ ก็มีแสงกระจกสาดลงมาจากบนเรือนภาร่อนวายุ ลอยอยู่กลางท้องฟ้าเหมือนกับดวงอาทิตย์กระจ่างใส

แสงกระจกรวมตัวกัน กวาดไปทั่วผิวทะเลของทวีปจิ่งชิง

เยี่ยนจ้าวเกอหนังตากระตุก ‘เหมือนกับกำลังตามหาคนหรือสิ่งของอยู่’

เขตหยางเทียนตะวันออกเฉียงใต้ ได้รับการยอมรับว่าเป็นอาณาเขตของประมุขตงหนาน ในอาณาเขตผืนนี้ พระองค์เป็นคนตัดสินใจทุกอย่าง

แต่ว่าความขัดแย้งระหว่างขุมกำลังเล็กขุมกำลังน้อยในเขต ประมุขตงหนานปกติจะไม่ไต่ถาม นอกเสียจากว่าจะเกิดความวุ่นวายมากเกินไป

ทะเลหวงเจียในปัจจุบัน ราชวงศ์ต้าเสวียนอ๋องต่อสู้กับขุมกำลังต่อต้านต้าเสวียนจนไม่อาจแก้ไข ยังไม่เห็นประมุขตงหนานแทรกแซง