ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 723

มีตำนานบอกไว้ว่า เก้านพเคราะห์แห่งคุนหลุนได้บุกเบิกโลกซ้อนโลก สร้างสำนักเต๋า และก่อตั้งเขาคุนหลุนขึ้นมาอีกครั้งหลังวิกฤติการณ์ครั้งใหญ่

เขาคุนหลุนใหม่ คือดินแดนใจกลางโลกซ้อนโลก

ในปัจจุบันนี้เป็นสถานที่ที่สามกษัตริย์ห้าจักรพรรดิอยู่

สิ่งที่ควรค่าแก่การเอ่ยถึงก็คือ ในตอนที่จักรพรรดิประกายกาฬอิ่นเทียนเซี่ยยังอยู่ ก็เคยมีที่พำนักของตัวเองอยู่ในเขาคุนหลุนเช่นกัน

สำนักประกายกาฬที่อยู่ในช่วงรุ่งโรจน์เมื่อครั้งอดีต เคยเคลื่อนไหวอยู่ในเขตจวินเทียนศูนย์กลางเช่นกัน หอสักการะหลักอยู่ที่เขาจันทร์สงบซึ่งอยู่ห่างจากเขาคุนหลุนไม่ไกล

ต่อมา สำนักประกายกาฬตกอับ จึงย้ายออกจากเขตจวินเทียนศูนย์กลาง มาตั้งหลักที่เขตตะวันอาคเนย์ ในตอนที่อพยพได้มีการแบ่งเป็นสำนักแสงสว่าง และสำนักความมืดอย่างเช่นตอนนี้

อาหู่พูดด้วยความคับข้อง “คุณชาย ต่างรับสืบทอดชื่อห้าบรรพตสำนักเต๋าก่อนวิกฤติการณ์ครั้งใหญ่เหมือนกัน เขากว่างเฉิงของเรากลับไม่ได้ดีสมชื่อเหมือนเขาคุนหลุน…”

เยี่ยนจ้าวเกอยักไหล่อย่างไม่ยี่หระ “ห้าบรรพตสำนักเต๋าก่อนวิกฤติการณ์ครั้งใหญ่ เขาคุนหลุนกลางเป็นสถานที่ที่พิเศษที่สุด ยิ่งไปกว่านั้น…”

“เรื่องในอนาคต ผู้ใดจะทราบเล่า?”

ชายร่างใหญ่ยิ้มแฉ่ง ยกนิ้วโป้งขึ้น “คุณชาย คำพูดของท่านโอหังยิ่งนัก”

หลังจากเยี่ยนจ้าวเกอครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง เขาก็มองเสี่ยวอ้าย พลันถามว่า “เสี่ยวอ้าย ขอถามเจ้าสักเรื่อง”

เสี่ยวอ้ายกะพริบตา “อะไรหรือคุณชาย?”

สายตาของเยี่ยนจ้าวเกอเปลี่ยนเป็นล้ำลึก “เจ้าเคยได้ยินมารดาของข้าพูดหรือไม่ ว่าศาสนาพุทธเป็นอย่างไรหลังจากวิกฤติการณ์ครั้งใหญ่?”

เด็กสาวไตร่ตรองอย่างละเอียด ตอบว่า “มีจริงๆ!”

เยี่ยนจ้าวเกอถาม “อะไรหรือ?”

“รายละเอียดข้าไม่ทราบ แต่มีครั้งหนึ่ง พวกเราตามหาโบราณสถานที่อยู่ในมิติต่างแดนแห่งหนึ่งด้วยกัน ต่อมานายหญิงบ่นพึมพำอย่างหงุดหงิดขึ้นมา” เสี่ยวอ้ายกล่าว

ในความทรงจำของเสี่ยวอ้าย คำพูดในตอนนั้นของเสวี่ยชูฉิงคือ ‘พระภิกษุเหล่านี้กำลังทำอันใดกันแน่?’

สายตาของเยี่ยนจ้าวเกอเคร่งขรึมขึ้น “มิติต่างแดนแห่งนั้นเจ้ายังหาได้หรือไม่?”

เสี่ยวอ้ายส่ายหน้า “บางทีนายหญิงอาจจะหาได้ แต่ข้าหาไม่เจอ”

เยี่ยนจ้าวเกอพยักหน้าอย่างช้าๆ “เอาเถอะ หาไม่เจอก็ไม่เป็นไร”

เขาติดอยู่ในห้วงความคิด พวกเฟิงอวิ๋นเซิง อาหู่ และเสี่ยวอ้ายสบตากัน ต่างรู้สึกงงงัน

อาหู่ถามด้วยความสงสัย “คุณชาย เหตุใดจู่ๆ ท่านถึงสนใจศาสนาพุทธเล่า?”

ชายหนุ่มเอ่ยเสียงเรียบ “ในมหาจักรวาลก่อนวิกฤติการณ์ครั้งใหญ่ ศาสนาพุทธก็เคยรุ่งเรืองถึงขีดสุดเช่นกัน แต่หลังวิกฤติการณ์ครั้งใหญ่ ไม่ว่าจะเป็นโลกแปดพิภพ โลกผืนสมุทร โลกลอยน้ำ หรือโลกปีศาจอัคคี ต่างไม่เคยเห็นการสืบทอดของศาสนาพุทธมาก่อน”

“ที่โลกซ้อนโลกก็เหมือนกัน”

อาหู่เกาศีรษะขนาดใหญ่ของตัวเอง “เป็นเช่นนั้นจริงๆ ด้วย ก่อนหน้านี้เคยได้ยินท่านประมุขตระกูลบอกว่า ก่อนวิกฤติการณ์ครั้งใหญ่มีเรื่องเล่าว่าพระพุทธเจ้าและบรมครูสามบริสุทธิ์ต่างก็หลุดพ้นเหมือนกัน แต่ว่าศาสนาพุทธยังมีพระพุทธเจ้าอยู่หลายองค์ เหมือนจะมีบารมียิ่งใหญ่กว่าสำนักเต๋า โดยเฉพาะในโลกแปลกหน้า มีพระภิกษุมากกว่านักพรตเสียอีก”

เยี่ยนจ้าวเกออธิบาย “มีตำนานบอกว่าตอนนี้พระศากยมุณียูไลหลุดพ้นไปแล้ว ภายภาคหน้าจะมีพระพุทธเจ้าปรากฏขึ้น เพื่อสร้างวิสุทธิภูมิ รับการบูชาจากทุกสรรพสิ่ง”

“หลังวิกฤติการณ์ครั้งใหญ่เกิดอะไรขึ้นกันแน่ กลับไม่ทราบแล้ว”

เขาหรี่ตาลงเล็กน้อย พูดเหมือนไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร “ว่ากันว่าพระธรรมของพระศรีอาริย์ กับพระยูไลที่หลุดพ้นไปแล้วแตกต่างกัน ผู้ที่มีจิตเลื่อมใสในศาสนาพุทธ จะได้รับพระบารมีจากพระศรีอาริย์มากกว่า ไม่จำเป็นต้องลำบากฝึกฝนมากมาย ก็จะได้รับอภิญญา (ความรู้อันสูงส่ง)”

“สิ่งที่น่าอัศจรรย์กว่าก็คือ จะได้รับมรรคผล และได้เสวยสุขในแดนสุขวดี”

อาหู่ลืมตากว้าง “ไม่ใช่กระมัง?! คุณชาย เช่นนั้น…เช่นนั้นพวกเรายังต้องลำบากฝึกฝนไปไย ทุกคนท่องบทสวดก็พอแล้วไม่ใช่หรือ?”

เยี่ยนจ้าวเกอใช้นิ้วแตะริมฝีปาก “ตำนานก็น่าอัศจรรย์เช่นนี้เอง จะจริงหรือปลอมยังไม่อาจบอกได้”