ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 731

ฝ่ามือนภากว่างเฉิง เป็นวรยุทธ์ที่บรมครูผู้ก่อตั้งเขากว่างเฉิงสร้างขึ้นจากมรดกของบรรพบุรุษก่อนวิกฤติการณ์ครั้งใหญ่

หากพูดจากต้นตอ มันคือการกลายพันธ์ที่ค่อนข้างบกพร่องของรอยตราพลิกนภา

ถ้าหากว่ามีวรยุทธ์อื่นเกิดขึ้นเพราะรอยตราพลิกนาเช่นกัน เช่นนั้นก็อาจจะคล้ายๆ กับฝ่ามือนภากว่างเฉิงก็ได้

แต่ว่าเยี่ยนจ้าวเกอในตอนนี้กลับอดคิดมากกว่าเดิมไม่ได้

ไป๋จื่อหมิงไม่น่าจะเคยไปโลกแปดพิภพมาก่อน คนที่ใช้ฝ่ามือนภากว่างเฉิงบนโลกซ้อนโลก มีแค่เขา เยี่ยนจ้าวเกอเพียงคนเดียว

เช่นนั้นไป๋จื่อหมิงไปเห็นใครใช้ฝ่ามือนภากว่างเฉิงกัน?

เยี่ยนจ้าวเกอสายตาเคร่งขรึม มองไป๋จื่อหมิงอย่างตั้งใจ “กลับไม่ทราบว่าท่านผู้อาวุโสไป๋เห็นคนใช้วิชาฝ่ามือของข้าจากที่ใดหรือ”

ไป๋จื่อหมิงสัมผัสได้ถึงท่าทีของเยี่ยนจ้าวเกอ จึงเปลี่ยนจากการสงวนท่าทีเป็นจริงจังขึ้นมา

เขาพูดด้วยใบหน้าจริงจัง “สหายน้อยเยี่ยนน่าจะรู้แล้ว ว่าข้าไม่ใช่คนของโลกซ้อนโลก”

“โลกที่ข้าเคยอยู่ มีชื่อว่าโลกยมทะยาน หลังจากข้าหลอมจุดลมปราณเป็นเทวะ จึงลอยขึ้นจากโลกยมทะยาน ค่อยมาถึงโลกซ้อนโลก”

เยี่ยนจ้าวเกอพยักหน้าช้าๆ เป็นเพราะว่ารู้ถึงข้อนี้ เขาจึงมีการคาดการณ์ในใจ

จากนั้นก็ได้ยินไป๋จื่อหมิงเล่าว่า “ในตอนที่อยู่ในโลกยมทะยาน ข้าเคยพบเจอคนผู้หนึ่ง ใช้มือเดียวพลิกฟ้า สภาวะมือครอบคลุมสี่ทิศ ยิ่งใหญ่ทรงพลัง และไม่ธรรมดา”

เขามองเยี่ยนจ้าวเกอพลางกล่าวว่า “คนผู้นี้เรียกตัวเองว่าหยวนเจิ้งเฟิง มีแขนเดียว จู่ๆ ก็ปรากฏตัวขึ้นที่โลกยมทะยานของข้าเมื่อไม่กี่ปีก่อนหน้านี้ คนเดากันว่าเขามาจากโลกใบอื่น”

เยี่ยนจ้าวเกอได้ยิน พลันถอนใจคำหนึ่ง

เป็นหยวนเจิ้งเฟิง อาจารย์ปู่ของตน เจ้าสำนักเขากว่างเฉิงคนเก่าที่หายสาปสูญไปนาน

ในสงครามเพื่อสะกดร่องแยกของนพยมโลกที่ปฐพีพิภพในอดีต หยวนเจิ้งเฟิงสาปสูญไปในกระแสปั่นป่วนของมิติเวลา ร่องรอยของเขาหายไป ไม่ทราบว่าเป็นตายร้ายดีอย่างไร

เรื่องนี้กลายเป็นความเจ็บปวดของทุกคนทั่วทั้งเขากว่างเฉิง รวมถึงเยี่ยนจ้าวเกอด้วย

ถึงแม้ว่าทุกคนจะปลอมประโลมซึ่งกันและกัน ว่าเจ้าสำนักคนเก่าจะต้องปลอดภัย แต่เพราะไร้ข่าวคราวโดยสิ้นเชิง สุดท้ายก็ทำให้คนเป็นห่วงอยู่ดี

โดยเฉพาะยังไม่มีเบาะแส คิดจะตามหา ก็ทำอะไรไม่ได้ เยี่ยนจ้าวเกอได้แต่หวั่นวิตก

วันนี้ในที่สุดก็มีข่าวคราวแล้ว ในที่สุดความเป็นห่วงของเยี่ยนจ้าวเกอก็หายไปครึ่งหนึ่ง

เขามองไป๋จื่อหมิงพลางพูดว่า “ขอบอกให้ท่านผู้อาวุโสไป๋ทราบว่า คนที่ท่านพูดถึง ก็คือผู้อาวุโสท่านหนึ่งในสำนักของข้า ก่อนหน้านี้หายสาปสูญไป ไม่มีเบาะแสให้ตามหามาโดยตลอด”

ไป๋จื่อหมิงว่า “เป็นเช่นนี้จริงๆ ด้วย สหายน้อยเยี่ยนวางใจเถอะ ท่านหยวนแม้จะแขนขาดไปข้างหนึ่ง แต่นั่นเป็นเรื่องก่อนที่จะมาถึงโลกยมทะยานของข้า”

“ในโลกยมทะยาน เขาไม่มีปัญหาอะไร ต่อมากลายเป็นแขกของสำนักใหญ่สำนักหนึ่งบนโลกยมทะยาน อย่างน้อยก่อนที่ข้าจะลอยขึ้นมา เขาก็ใช้ชีวิตอย่างราบรื่นดี”

เยี่ยนจ้าวเกอพยักหน้าเล็กน้อย “เช่นนั้นก็ประเสริฐ”

ชายชราพูดพลางถอนใจ “จะว่าไป ท่านหยวนผู้นี้ต่อให้แขนขาดไปข้างหนึ่ง แต่ความสามารถและพลังฝึกปรือของเขาก็ไม่อาจดูแคลนได้จริงๆ”

“ข้าเคยมีวาสนาพบเขามาก่อน เพราะเคยเห็นเขาประมือกับผู้อื่น จึงรู้จักสภาวะฝ่ามือของสหายน้อยเยี่ยน”

เยี่ยนจ้าวเกอประสานมือคำนับไป๋จื่อหมิง “กลับไม่ทราบว่าท่านผู้อาวุโสไป๋มีวิธียืนยันตำแหน่งของโลกยมทะยานที่ท่านเคยอยู่หรือไม่? ข้าคิดจะไปยังโลกยมทะยาน ไม่ทราบว่าสะดวกหรือไม่?”

ไป๋จื่อหมิงตอบว่า “ลำบากอยู่บ้าง แต่สามารถลองได้”