ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 751

หลินฮั่นหัวยืนอยู่กลางที่ว่าง ยื่นสองมืออกมา ทางหนึ่งขวางคังผิง ทางหนึ่งขวางเยี่ยนจ้าวเกอ

เยี่ยนจ้าวเกอกับคังผิงสายตาต่างเคร่งขรึมลง รู้สึกเหนือความคาดหมาย

เมื่อครู่หลินฮั่นหัวนิ่งเงียบมาโดยตลอด ดูเหมือนจะตัดสินใจคอยดูเฉยๆ ไม่สอดมือในการต่อสู้ของทั้งสองฝ่าย

ตอนนี้จู่ๆ เขาก็ลงมือ ขวางทั้งสองคนไว้ ไม่ทราบว่าเป็นเพราะสาเหตุใด

คังผิงขมวดคิ้วเล็กน้อย “หลินภูผาเงา ท่านคิดทำอะไรกันแน่?”

หลินฮั่นหัวสีหน้าไม่ยี่หระ กล่าวอย่างสงบนิ่งว่า “จอมยุทธ์ขั้นรวมรูปที่สามารถหลบหนีจากเงื้อมมือของจอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์ขั้นสะพานเซียนได้ แค่ข้าเห็นคนหนุ่มที่โดดเด่นเช่นนี้ ก็อยากจะดูกว่าอนาคตของเขาจะไปถึงระดับไหน”

“อัจฉริยะเช่นนี้ ข้าคิดจะปกป้องเขา หากท่านอยากสู้ ก็มาสู้กับกระบี่ในมือข้า”

เขามองคังผิงแวบหนึ่ง “ท่านมีพลังโดดเด่นจริงๆ ถ้าหากว่าอยู่ในระดับจอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์ขั้นแปดเท่าข้า จะต้องเป็นคู่ต่อสู้ที่ประเสริฐแน่ จะชนะหรือแพ้ยังบอกไม่ได้ แต่ท่านในตอนนี้ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของข้า”

คังผิงหรี่ตาลง “แค่เพราะว่าเสียดายหรือ?”

หลินฮั่นหัวเอ่ยอย่างราบเรียบ “เราต่างฝึกฝนกระบี่เหมือนกัน ลมปราณมีความคมกล้ายิ่งกว่าจอมยุทธ์ธรรมดา”

“ข้าไม่อยากสังหารท่าน แต่ถ้าหากท่านคิดสู้จนตัวตาย เช่นนั้นข้าจะใช้กระบี่ฟันท่านเสีย ต่อจากนั้นถ้าหากข้าต้องชดใช้ชีวิตให้ท่าน ข้าก็ไม่สนใจ ข้าร่ำเรียนกระบี่มาถึงวันนี้ ในใจยังคงมีความหวาดหวั่น แต่คมกระบี่ไม่เคยลังเลเพราะเหตุนี้”

เขาพิจารณาคังผิงตั้งแต่หัวจรดเท้า “อย่าหวังว่าจะโชคดีเลย ท่านไม่มีโอกาสหรอก”

“ท่านคงไม่ได้พกกระบี่ประกายฟ้าเมฆาเคลื่อน อาวุธศักดิ์สิทธิ์ชั้นสูงที่ผู้วิเศษเซิงทิ้งไว้ให้พวกท่านมาด้วยกระมัง? ต่อให้เอามาด้วยก็ไม่มีประโยชน์”

บนตัวเขาพลันมีแสงสาดออกมา ปราณกระบี่พุ่งขึ้นสู่หมู่เมฆ สั่นสะท้านขวัญวิญญาณ

เยี่ยนจ้าวเกอกับคังผิงเห็นดังนั้นก็ทราบทันทีว่า หลินฮั่นหัวที่อยู่ตรงหน้ามีอาวุธศักดิ์สิทธิ์ชั้นสูงอยู่กับตัว!

หลินฮั่นหัวว่า “ท่านยังมีศิษย์ร่วมสำนักอยู่ด้วยกระมัง? ถ้าหากพวกท่านนำกระบี่ประกายฟ้าเมฆาเคลื่อนมาด้วย บางทีท่านอาจจะมีโอกาสก็ได้”

คังผิงใบหน้าไร้อาารมณ์ หลินฮั่นหัวพูดถึงตรงนี้ ย่อมเป็นการแสดงท่าที

เขาคิดจะปกป้องเยี่ยนจ้าวเกอ หากคังผิงไม่ถอย สถานการณ์สุดท้ายก็คือต้องสู้กันจนตายไปข้าง

จะเกิดผลอะไรตามมา หลินฮั่นหัวในตอนนี้กลับไม่คำนึงถึงแล้ว

การเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นอย่างกะทันหันนี้ ทำให้คังผิงรู้สึกสับสน ไม่ทราบว่าเป็นเพราะเหตุใดจึงทำให้หลินฮั่นหัวเปลี่ยนแปลงความคิดอย่างฉับพลันเช่นนี้

แค่ความชอบอัจฉริยะเพียงอย่างเดียวดูไม่ค่อยสมเหตุสมผลเท่าไร

“หลินภูผาเงา เป็นดั่งที่ท่านพูด พวกเราต่างเป็นคนที่ฝึกฝนกระบี่” คังผิงกล่าวอย่างเชื่องช้า

ถึงแม้จะไม่ทราบว่าเหตุใดหลินฮั่นหัวจึงเปลี่ยนความคิด แต่ปราณกระบี่ของคังผิงรุนแรงขึ้นกว่าเดิม ดูเหมือนไม่คิดถอยแม้แต่น้อย

ถูกหลินฮั่นหัวขวางทางไว้ เยี่ยนจ้าวเกอก็ไม่ได้คิดจะขัดขืน ถือโอกาสหยุดพัก สายตาเคลื่อนไปมาระหว่างหลินฮั่นหัวกับคังผิง

“เหตุใดท่านคังถึงมาอยู่ที่นี่” ครั้งนี้มีเสียงดังขึ้นด้านข้าง

ชายหนุ่มที่ดูเหมือนมีอายุราวๆ สามสิบปีผู้หนึ่ง ปรากฏขึ้นด้านหน้าพวกเยี่ยนจ้าวเกอ

ถึงแม้ว่าเขาจะไม่ได้แสดงสภาวะอะไร แต่ว่ากลิ่นอายบนร่างยังคงแข็งกล้าถึงขีดสุด ทำให้ผู้คนยืนยันระดับพลังฝึกปรือของยอดฝีมือในขั้นสะพานเซียนของเขาได้อย่างง่ายดาย

ชายหนุ่มผู้นี้คำนับหลินฮั่นหัวก่อน “ศิษย์พี่ใหญ่”

หลินฮั่นหัวเมื่อเห็นชายหนุ่มผู้นี้ก็พยักหน้าลงเล็กน้อย “ศิษย์น้องมู่”

คังผิงมองคนผู้นี้อย่างเงียบงัน

อีกฝ่ายมีชื่อว่ามู่จวิน เป็นคนที่กลับทะเลหวงเจียพร้อมกับเขาและเฉินจื้อเหลียง เป็นลูกศิษย์ของประมุขอาคเนย์เช่นกัน พลังฝึกปรือเหนือกว่าเจิ้งหมิงและเฉินจื้อเหลียง เป็นยอดฝีมือในระดับจอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์ขั้นเจ็ด ขั้นสะพานเซียนเหมือนกับเขาคังผิง

ในหมู่ลูกศิษย์ของประมุขอาคเนย์ เขาได้รับการขนานนามว่าเป็นหนึ่งในลูกศิษย์ที่โดดเด่นที่สุดเคียงคู่หลินฮั่นหัว

มู่จวินมองเยี่ยนจ้าวเกอ กล่าวด้วยรอยยิ้ม “นี่คือเยี่ยนจ้าวเกอ สหายน้อยเยี่ยนกระมัง? ก่อนหน้านี้ได้ยินศิษย์น้องเจิ้งกับศิษย์น้องเฉินพูดถึง เป็นอัจฉริยะที่อยู่เหนือความคาดหมายของผู้คนจริงๆ เสียด้วย”

เยี่ยนจ้าวเกออกมาจากวังฝูงมังกร พูดด้วยรอยยิ้ม “ท่านชมเกินไปแล้ว”

คังผิงพูดอย่างเชื่องช้า “ราชากระบี่ทุ่งเขียว ข้าไม่คิดจะขัดแย้งกับองค์ประมุขอาคเนย์และลูกศิษย์ของเขาโถงทอง แต่ว่าแค้นที่ภรรยาของข้าถูกสังหารจำต้องชำระ ข้าแม้จะไม่ได้เก่งกาจ กลับไม่ใช่คนยอมให้ใครข่มเหง”