ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 768

เมื่อเยี่ยนตี๋พูดจบ เขาก็พลิกมือหยิบยันต์หยกชิ้นหนึ่งออกมาส่งให้เยี่ยนจ้าวเกอ

เยี่ยนจ้าวเกอรับยันต์หยก หลังจากพินิจอย่างละเอียด ชายหนุ่มก็กล่าวด้วยความสงสัย “เป็นของโบราณ เช่นนั้นหมายความว่า…”

“อืม นี่คือยันต์ที่ท่านอาจารย์ได้มาจากโลกยมทะยาน ไม่ใช่สิ่งที่เขาสร้างขึ้นภายหลัง” เยี่ยนตี๋ทราบว่าสิ่งที่เยี่ยนจ้าวเกอประหลาดใจคืออะไร จึงกล่าวอธิบาย

ยันต์หยกชิ้นนี้ เป็นยันต์หยกที่ใช้เก็บคัมภีร์นภารังสรรค์ชีวิต ซึ่งหยวนเจิ้งเฟิงได้มาจากโลกยมทะยานเพราะโชควาสนา โดยที่ไม่รู้ว่าใครเป็นคนทิ้งเอาไว้

มันเป็นของดั้งเดิม คัมภีร์นภารังสรรค์ชีวิตที่บันทึกอยู่ด้านในก็อยู่ในลักษณะเดิมเช่นกัน ไม่ได้มีการเพิ่มความเข้าใจส่วนตัวของหยวนเจิ้งเฟิงเข้าไป

ตอนหยวนเจิ้งเฟิงได้มาเป็นอย่างไร ตอนนี้ก็ยังคงเป็นเช่นนั้น

เพียงแต่ของสิ่งนี้ถ้าหากให้จอมยุทธ์แต่ละคนมาศึกษา อาจจะทำให้ร่องรอยที่อยู่ด้านในยิ่งมายิ่งตื้น จนกระทั่งหายไป สาเหตุก็เป็นเพราะว่าญาณจริงแท้ของแต่ละคนไม่เหมือนกัน รูปญาณวรยุทธ์เองก็แตกต่างกัน

ในอีกมุมหนึ่ง สิ่งที่บันทึกอยู่ในยันต์หยกได้ทำให้การศึกษาของแต่ละคนมีข้อจำกัดมากมาย

หยวนเจิ้งเฟิงหากทิ้งคัมภีร์นภารังสรรค์ชีวิตไว้ที่เขากว่างเฉิง ย่อมสร้างยันต์หยกเป็นของตัวเอง

เพียงแต่ว่าเพราะสาเหตุนี้ เนื้อหาของคัมภีร์นภาที่อยู่ในยันต์หยกนี้ จึงไม่อาจหลีกเลี่ยงไม่ผสมการถอดความของหยวนเจิ้งเฟิงเข้าไปได้

แต่ในตอนนี้เขากลับให้เยี่ยนตี๋นำยันต์หยกดั้งเดิมมาให้เยี่ยนจ้าวเกอที่โลกซ้อนโลก

ด้านหนึ่งคือความรักใคร่เอ็นดู อีกด้านหนึ่งคือความคาดหวัง

เยี่ยนจ้าวเกอในใจปรากฏความอบอุ่น เขามองเยี่ยนตี๋ “แล้วท่านเล่า?”

เยี่ยนตี๋ว่า “เหมือนกับเจ้า ใช้ยันต์หยกดั้งเดิมชิ้นนี้ นอกจากนี้แล้ว ยังมีศิษย์พี่สองอีกคน ดังนั้นจำนวนที่ยันต์หยกนี้จะใช้ได้จึงเหลืออยู่น้อยนิดแล้ว ท่านอาจารย์เหลือไว้ให้เจ้าเป็นการเฉพาะ อาจารย์อาเหอกับอาจารย์อาจางต่างใช้ยันต์หยกที่อาจารย์พิมพ์ออกมาเอง”

ชายหนุ่มหัวเราะ “อาจารย์ลุงรองคงไม่เป็นไรแล้ว”

บนใบหน้าของเยี่ยนตี๋ปรากฏรอยยิ้ม “มิผิด ไร้อันตรายแล้ว”

หลังจากรู้ว่าวรยุทธ์ที่หยวนเจิ้งเฟิงได้รับคือคัมภีร์นภารังสรรค์ชีวิต เยี่ยนจ้าวเกอก็ทราบว่าฟางจุ่นปลอดภัยแล้ว

ตอนที่ตนออกจากโลกแปดพิภพมาก่อนหน้านี้ ฟางจุ่นยังไม่ทันฟื้น แต่ว่าก็ไม่เป็นอันตรายถึงชีวิต

กระนั้นอาการบาดเจ็บของเขาสาหัสฉกรรจ์เกินไป ร้ายแรงยิ่งกว่าบาดแผลเก่าในอดีตของหยวนเจิ้งเฟิงเสียอีก

แม้ว่าจะมีโอสถเซียนกลับสวรรค์อยู่ด้วย แต่จะหายดีได้หรือไม่ ยังไม่อาจคาดเดาได้

แค่กลับมาแข็งแรงเหมือนเดิม พลังฝึกปรือไม่ถดถอย ก็ถือว่าโชคดีแล้ว แต่ก็อาจจะถูกตัดเส้นทางพัฒนาตนเองให้ก้าวหน้า เหมือนเช่นหยวนเจิ้งเฟิงในอดีต

เยี่ยนจ้าวเกอเคยคิดจะไปยังโลกลอยน้ำ เพื่อขอให้ซูอวิ๋นสอนคัมภีร์นภารังสรรค์ชีวิตที่เสวี่ยชูฉิงผู้เป็นมารดาถ่ายทอดให้

แต่ว่าสิ่งที่ซูอวิ๋นร่ำเรียน ต่างเป็นเนื้อหาคัมภีร์นภาส่วนหนึ่งที่เสวี่ยชูฉิงหยิบหยกมาในตอนที่พวกนางยังอยู่ด้วยกัน จึงไม่ได้สมบูรณ์

สถานการณ์ของเสี่ยวอ้ายก็คล้ายๆ กัน

แม้ประสิทธิผลของมันจะทำให้ซูอวิ๋นและเสี่ยวอ้ายมีความสำเร็จ แต่ก็ไม่เหมาะกับสถานการณ์ของฟางจุ่น เยี่ยนจ้าวเกอจึงได้แต่ตัดใจ

ตอนนี้ในเมื่อหยวนเจิ้งเฟิงได้รับคัมภีร์นภารังสรรค์ชีวิตฉบับสมบูรณณ์มา เช่นนั้นปัญหาทั้งหมดย่อมได้รับการจัดการอย่างง่ายดาย เยี่ยนจ้าวเกอหายกังวลใจไปอีกเรื่อง

เยี่ยนจ้าวเกอถ่ายญาณจริงแท้ของตัวเองเข้าไป ยันต์หยกพลันเปล่งแสงรุ่งโรจน์

จากนั้น ลวดลายอาคมลี้ลับหลายสายก็โผล่ขึ้นในห้วงสมองของเยี่ยนจ้าวเกอ บรรยายถึงจิตจริงแท้อันมหัศจรรย์ของการสร้างสรรค์ เปลี่ยนแปลงและการก่อกำเนิด

“เอ๋?” เยี่ยนจ้าวเกอบัดนี้สีหน้าไม่สั่นไหว ใจกลับร้องอุทานขึ้นอีกครั้ง ‘เหตุใดถึงรู้สึกว่าคัมภีร์นภารังสรรค์ชีวิตนี้ เหมือนวิชาต้นกำเนิดดั้งเดิมกัน?’

สิ่งที่เรียกว่าวิชาต้นกำเนิดดั้งเดิม เป็นบันทึกการสอนสั่งของเทวกษัตริย์บรรพกำเนิด บรมครูสายหยกพิสุทธิ์

ถึงแม้จะมาจากต้นกำเนิดเดียวกัน แต่เนื้อหาคัมภีร์นภาเช่นนี้ ไม่ได้มีการถอดความของคนรุ่นหลังผสมอยู่ ใกล้เคียงกับคำบรรยายของเทวกษัตริย์บรรพกำเนิดต่อมหามรรคามากที่สุด

วิธีฝึกฝนและศึกษา ขึ้นอยู่กับคนรุ่นหลัง ผลลัพธ์ที่ได้ใช่ว่าจะดีกว่าคนอื่น