ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 785

จุดสีฟ้าครามนั้นโดดเด่นละลานตายิ่ง สว่างถึงขีดสุด ทำให้ที่ว่างซึ่งมีแต่แสงสีเลือดถูกย้อมเป็นสีฟ้าครึ่งหนึ่ง

นั่นคือเลือดหัวใจหยดสุดท้ายของเทาเที่ย มาจากส่วนลึกที่สุดในหลอดเลือดของมัน จับตัวกันในระดับสูง เพื่อการฟื้นคืนชีพของตัวเอง

นี่คือผลที่ยากจะได้จากการใช้วิชาลับของคนนอก ต่อให้สูบเลือดของเทาเที่ยจนเหือดแห้งก็ไม่อาจทำได้

มีแต่ในสถานการณ์พิเศษเช่นนี้เท่านั้น จึงอาจจะปรากฏขึ้นมาได้

เลือดหัวใจครั้นโผล่ออกมา ฝักกระบี่กลืนฟ้าก็พลันสั่นไหวอย่างรุนแรงกว่าเดิม

กระบี่โบราณสำริดด้านในฝักกระบี่ แทบไม่อาจสะกดวิญญาณปีศาจด้านในตัวกระบี่ได้อีก

เสียงคำรามของเทาเที่ยงดังสนั่นจนเกือบทำให้แก้วหูฉีกขาด

เงาแสงบนผิวฝักกระบี่ ศีรษะที่เทาเที่ยยื่นออกมา เกือบจะกลายเป็นของจริง พุ่งออกจากฝักกระบี่ กระโจนเข้าไปในบ่อเลือด หมายประสานกับเลือดหัวใจหยดนั้นและกายเนื้อที่กลายเป็นวังศิลา

แต่ว่าในตอนนั้นเอง ร่างแยกสมุทรสุดขอบโลกก็พลันลงมือ!

เตากลืนดินถูกร่างแยกสมุทรสุดขอบโลกเหวี่ยงใส่ฝักกระบี่กลืนฟ้า

เตาที่เหมือนกับเตาเครื่องหอมสีดำตั้งอยู่บนปลายฝักกระบี่ ขาหยั่งของมันค่อยๆ ผสมกับผิวนอกของฝักกระบี่

ในขณะนั้น ฝักกระบี่กลืนฟ้ากับเตากลืนดินก็รวมกันเป็นหนึ่ง

เตากลืนดินมองไปเหมือนกับเครื่องประดับที่มีอยู่บนฝักกระบี่อยู่แล้ว

ด้านในเตาเครื่องหอมสีดำพลันมีแสงไฟพุ่งออกมา เหมือนกับถ่านไฟที่ยังคุ เถ้าลุกไหม้ขึ้นอีกครั้ง

วิญญาณของเทาเที่ยที่คิดจะพุ่งออกจากฝักกระบี่กลืนฟ้า ร่างพลันหยุดนิ่งลง ก่อนจะส่งเสียงคำรามโมโหโกรธา

ร่างแยกสมุทรสุดขอบโลกแบมือ ตวาดเสียงเบา “พ่านพ่าน!”

แสงสว่างกะพริบใจกลางฝ่ามือของมัน เงากลมๆ สีดำขาวกระโจนออกมาจากด้านใน ส่งเสียงขานรับ ก่อนจะกระโดดเข้าไปในบ่อเลือด!

เป็นพ่านพ่านนั่นเอง

มันก่อนหน้านี้ออกมาจากในวังฝูงมังกร อยู่ที่บ่อเลือด ไม่ได้ตามเยี่ยนจ้าวเกอกับเฟิงอวิ๋นเซิงไปด้วย เตรียมตัวไว้อยู่นานแล้ว

เมื่อเข้าในบ่อเลือด พ่านพ่านก็กะพริบตาปริบๆ ก่อนจะม้วนลิ้นครั้งหนึ่ง แล้วกลืนเลือดหัวใจของเทาเที่ยที่เหมือนกับอัญมณีสีฟ้าครามเข้าไป

พริบตานั้น บนร่างของพ่านพ่านพลันมีแสงสีฟ้าชั้นหนึ่งลอยขึ้น แต่ดวงตาสองดวงของมันเปลี่ยนเป็นสีแดงเลือด

กลิ่นอายที่บ้าคลั่งดุร้ายลอยออกมาจากตัวพ่านพ่าน ร่างกายของมันเริ่มขยายใหญ่ขึ้นอย่างควบคุมไม่ได้

ปกติแล้วพ่านพ่านจะหดร่างเล็กและสงวนท่าทีเอาไว้ แต่ว่ามันในตอนนี้ควบคุมร่างของตัวเองไม่ได้อีก กลับคืนสู่ขนาดดั้งเดิมอย่างรวดเร็ว มหึมาราวกับภูเขาลูกหนึ่ง

แม้จะเป็นเช่นนั้น บนผิวของมันก็ยังคงมีลำแสงสีแดงเลือดหลายสายกระเพื่อมไม่หยุด เหมือนกับเส้นเลือดกำลังพอง ใกล้จะพุ่งออกมานอกร่าง

เทาเที่ยที่ตายไปแล้วตัวนี้มีพลังฝึกปรือแข็งแกร่งเกินไป แม้ร่างจะตายไปแล้ว แต่ว่าเลือดหัวใจหยดหนึ่งกลับเป็นการรวมตัวของสสารเลือดปีศาจทั่วร่าง ความแข็งกล้าของพลังมากเกินกว่าที่พ่านพ่านในตอนนี้จะสามารถกลืนกินดูดซับได้อย่างสบายๆ

ร่างแยกสมุทรสุดขอบโลกเตรียมตัวไว้แต่แรก ยกฝักกระบี่กลืนฟ้า แล้ววางไว้บนศีรษะของพ่านพ่าน

ไฟเตาบนปลายฝักกระบี่ส่องแสง พลันส่งแรงดึงดูดมมหาศาลมา ช่วยพ่านพ่านรับแรงกดดัน

ความเจ็บปวดคลุ้มคลั่งในดวงตาของพ่านพ่านหายไป นิ่งสงบลงอีกครั้ง ร่างกายขนาดมหึมาไม่หดลง แต่พุ่งเข้าไปในบ่อเลือดตรงๆ

เลือดปีศาจที่เหลืออยู่ในหัวใจปีศาจของเทาเที่ยเริ่มถูกพ่านพ่านดูดซับไปเป็นปริมาณมาก

หลังจากฝักกระบี่กลืนฟ้ากับเตากลืนกินรวมกันโดยสมบูรณ์ วิญญาณปีศาจของเทาเที่ยที่ขาดอีกก้าวเดียวจะหลุดออกมาได้ พลันดูดเก็บกลับไปอีกครั้ง

บนผิวกระบี่สำริดมีลำแสงหลายสายกะพริบ ม้วนใส่วิญญาณปีสาจที่ร้องคำรามอย่างไม่ยอม ให้กลับไปด้านในตัวกระบี่

ลำแสงกลายเป็นจุดหนึ่ง ซัดสาดอยู่ด้านบนคมกระบี่ไม่หยุด

เสียงกรีดร้องที่เหมือนกับเสียงทารกร่ำไห้ เริ่มกลายเป็นเสียงร้องของกระบี่ ดังออกมาจากในฝักกระบี่ แล้วขยายออกรอบๆ อย่างต่อเนื่อง สุดท้ายก็สะท้อนอยู่ด้านในวังศิลา

กลิ่นอายของพลังอันกล้าแข็งพุ่งขึ้นท้องฟ้า สั่นสะท้านจิตใจของผู้คน

พวกคังผิงกับกู้หงต่างงงงัน ‘นี่…นี่เป็นการกำเนิดของอาวุธศักดิ์สิทธิ์ชั้นสูง นอกจากนี้ยังเป็นอาวุธศักดิ์สิทธิ์ชั้นสูงที่แข็งแกร่งถึงขีดสุดด้วย เป็นตัวตนระดับสุดยอดในหมู่อาวุธศักดิ์สิทธิ์หรือ?!’

บ่อเลือดแห้งเหือด หัวใจปีศาจกับส่วนอื่นๆ ของกายเนื้อของเทาเที่ยค่อยๆ แยกออกจากกัน