ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 793

“เสี่ยวหวานเป็นเด็กกำพร้าเหมือนกันข้า” เฟิงอวิ๋นเซิงตอบ “ดังนั้นนางจึงผูกพันธ์กับอาจารย์ของนางมาก เทียบได้กับมารดาและบุตรี”

เยี่ยนจ้าวเกอถามว่า “แล้วเจ้าเคยได้ยินนางพูดถึงบิดามารดาบังเกิดเกล้าหรือไม่?”

เฟิงอวิ๋นเซิงส่ายหน้า “เสี่ยวหวานบอกเองว่า นางจำบิดามารดาของนางไม่ได้ ตั้งแต่จำความได้ นางก็เป็นเด็กกำพร้าแล้ว ไม่มีญาติคนอื่น”

นางมองเยี่ยนจ้าวเกอ “หรือท่านตั้งใจจะหมายถึง?”

ชายหนุ่มส่ายศีรษะ “ข้าเองก็ไม่ทราบ เพียงแต่ตอนนี้เหมือนจะมีคำอธิบายแค่เมิ่งหวานมาจากโลกซ้อนโลก จึงจะทำความเข้าใจได้”

จางเชา เป็นคนแรกในประวัติศาสตร์ของโลกแปดพิภพที่ลอยขึ้นมายังโลกซ้อนโลก

พวกเมิ่งหวาน ถังหย่งฮ่าว เยี่ยนจ้าวเกอ เฟิงอวิ๋นเซิง เป็นคนกลุ่มแรกที่ระดับพลังฝึกปรือไม่อยู่ในขั้นเทวะสำแดง แต่ผ่านบาดแผลแห่งกำแพงสวรรค์มายังโลกซ้อนโลกโดยใช้วิธีการพิเศษ

จากโลกแปดพิภพไปโลกซ้อนโลกลำบาก แต่ที่โลกซ้อนโลกกลับเคยมีคนลงไปมาก่อน อีกทั้งยังไม่ใช่แค่คนสองคน

ยังไม่ต้องพูดถึงตัวตนที่แข็งแกร่งซึ่งทิ้งตราประทับตะวันและมงกุฎจันทรา ล่าสุดอย่างน้อยก็มีปราชญ์ภาพวาดผู้อาวุโมโม่ด้วย

ตามเหตุผลแล้ว ก่อนหน้านี้เมิ่งหวานน่าจะไม่เคยเจอจวงเจาฮุยมาก่อน

ก่อนที่จะพบกันที่วังศิลาก้นทะเล จวงเจาฮุยน่าจะไม่รู้ถึงการดำรงอยู่ของนาง

ตามคำพูดที่จวงเจาฮุยเผยออกมา เขากับคนที่เกี่ยวข้องกับเขาไม่น่าจะเคยไปโลกแปดพิภพ และน่าจะไม่จะรู้ว่ามีโลกใบนี้อยู่ด้วย

เช่นนั้นความเป็นไปได้เดียวก็คือ จวงเจาฮุยนึกถึงคนที่มีความเกี่ยวข้องกับเมิ่งหวาน

มีคนลงไปยังโลกแปดพิภพ แล้วให้กำเนิดเมิ่งหวาน

บางทีคนผู้นี้อาจจะพาเมิ่งหว่านไปโลกแปดพิภพ แล้วทิ้งนางไว้ที่นั่นก็ได้

เพียงแต่ว่าตอนนี้คนผู้นี้อยู่ที่ใดไม่อาจรู้ได้ น่าจะไม่ได้อยู่ที่โลกแปดพิภพ แต่อาจจะกลับมายังโลกซ้อนโลกแล้ว หรือไม่ก็อาจจะเสียชีวิตไปแล้วก็ได้

เยี่ยนจ้าวเกอว่า “ยังมีความเป็นไปได้อีกอย่าง แต่ความเป็นไปได้นี้ต่ำยิ่ง

“นั่นก็คือตัวเมิ่งหวานอาจจะซ่อนความลับบางอย่างไว้ เหมือนกับถังหย่งฮ่าวที่ได้ของวิเศษมา หรือว่านางอาจจะมีคุณสมบัติร่างกายพิเศษบางอย่างก็ได้ พวกเราไม่รู้ แต่จวงเจาฮุยดูออก ดังนั้นจึงจับตัวเมิ่งหวานไป เพื่อเอาไปใช้ประโยชน์ แต่ไม่ได้วางแผนไว้ต่อ”

เฟิงอวิ๋นเซิงคิดเล็กน้อย “ความเป็นไปได้นี้ค่อนข้างต่ำจริงๆ”

เยี่ยนจ้าวเกอแบมือ กล่าว “ดังนั้นความเป็นไปได้ก่อนหน้าจึงมีสูงกว่า สาเหตุอยู่ที่ชาติกำเนิดของเมิ่งหวาน”

“ไม่แน่ว่าศิษย์น้องของเจ้าผู้นี้อาจจะมีชาติกำเนิดสูงศักดิ์จริงๆ ก่อนหน้านี้เป็นเจ้าหญิงตกยาก เร่ร่อนอยู่ในโลกแปดพิภพ”

“แบบนั้นไร้เหตุผลเกินไปแล้ว” เฟิงอวิ๋นเซิงยิ้มอย่างหนักใจ

ชายหนุ่มหัวเราะเบาๆ กล่าวว่า “เจ้ากับนางผูกพันธ์กันฉันท์พี่น้อง หากพิจารณาในมุมมองที่หวังให้นางปลอดภัย ชาติกำเนิดของนางให้ดีต้องสูงศักดิ์สักหน่อย หากเป็นเช่นนั้น ไม่ว่าจวงเจาฮุยจะขายคนให้บุคคลที่ยิ่งใหญ่คน หรือเก็บไว้เก็งกำไร ไม่ก็คิดมิดีมิร้าย ขอแค่นางมีค่าในสายตาจวงเจาฮุยก็พอ”

“แต่ว่าเมื่อพิจารณาในด้านผลประโยชน์ของเขากว่างเฉิง ถ้าเกิดเมิ่งหวานบินออกจากกิ่งกลายเป็นหงส์จริงๆ นางจะอาศัยสภาวะช่วยฟื้นฟูสำนักสุริยันศักดิ์สิทธิ์หรือไม่ เช่นนั้นก็บอกยากแล้ว”

เยี่ยนจ้าวเกอตั้งนิ้วสองนิ้วขึ้นมา “บุคคลยิ่งใหญ่ซึ่งมีอำนาจ จะมีท่าทีต่อการได้บุตรีที่สาปสูญไปกลับมาสองแบบ”

“ถ้าไม่ใช่เพราะรู้สึกไม่ผูกพันธ์ จึงไม่ได้ให้ความสำคัญ ก็ต้องทะนุถนอมและชดเชย อยากได้อะไรก็ได้อย่างนั้น”

เฟิงอวิ๋นเซิงมองเยี่ยนจ้าวเกอครู่หนึ่ง หัวเราะไม่ออกร้องไห้ไม่ได้ “ข้าคิดมาตลอดว่าท่านมีวาจาเป็นเลิศ แต่ท่านพูดดียิ่งกว่าข้าเสียอีก ท่านพูดจนตอนนี้ข้าแทบไม่ห่วงเสี่ยวหวานแล้ว กลับห่วงเขากว่างเฉิงของเราแทน”

เยี่ยนจ้าวเกอพูดพร้อมยิ้มกว้าง “ข้ากับเขากว่างเฉิงจำเป็นต้องกังวล แต่เจ้าไม่จำเป็น ขาอ่อนท่อนนี้เจ้ากอดไว้ตั้งแต่แรกแล้วนี่”

หญิงสาวส่ายหน้า “ตอนสู้กับข้า เสี่ยวหวานใช้พลังทั้งหมดจนไม่ค้างคาใจแล้ว ตราบใดที่ข้ายังอยู่กับเขากว่างเฉิง เสี่ยวหวานน่าจะไม่สร้างความลำบากให้สำนักเรา นางคงคิดหาวิธีสร้างรากฐานของสำนักสุริยันศักดิ์สิทธิ์อีกครั้ง เหมือนกับถังหย่งฮ่าว ศิษย์พี่ถังผู้นั้นมากกว่า”

“สิ่งที่เสี่ยวหวานคิดถึงในตอนนี้ที่สุดน่าจะเป็นอาจารย์ของนาง”