ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 804

บุรุษหนุ่มสามคน มีสองคนที่ใส่อาภรณ์สีขาวเสื้อคลุมสีน้ำเงิน อีกคนหนนึ่งใส่อาภรณ์สีดำ

เยี่ยนจ้าวเกอเห็นดังนั้นก็เบะปาก “เจ้าหมอนี่จะปลอมตัวทั้งทีไม่ยอมลงทุน”

สวมอาภรณ์ขาว คลุมทับด้วยเสื้อคลุมสีน้ำเงิน ขอบเสื้อคลุมขลิบดำ อายุน้อยมีชื่อเสียง หน้าตาหล่อเหลา ครอบครองตราประทับตะวัน

นี่เป็นภาพลักษณ์ที่โดยพื้นฐานแล้วแพร่หลายออกไปมากที่สุดของเยี่ยนจ้าวเกอ หากจะมีความแตกต่างตรงไหน ส่วนใหญ่จะขยายอยู่บนพื้นฐานนี้

คนสามคนตรงหน้าต่างเรียกได้ว่าหล่อเหลาทั้งสิ้น

“ชั้นสอง ชั้นสอง ชั้นหนึ่ง…” เสี่ยวอ้ายกำลังให้คะแนนตามมาตรฐานของตัวเองอย่างสนใจ จู่ๆ ก็พลันอึ้งกับที่

นางเบิกตามองภาพเหมือนเงาแสงอยู่ครึ่งวัน จากนั้นก็หันไปมองเยี่ยนจ้าวเกอที่อยู่ด้านข้าง เคลื่อนไหวแรงจนเกือบทำให้คอตัวเองเคล็ด

เฟิงอวิ๋นเซิงกับอาหู่ต่างมีใบหน้าตกตะลึง

เยี่ยนจ้าวเกอหยีตา “น่าสนใจ”

ด้านในเงาแสง คนที่สวมรอยเป็นเยี่ยนจ้าวเกอทั้งสามคน สองคนยังพอทำเนา มีคนหนึ่งที่มองไปกลับเหมือนตัวเยี่ยนจ้าวเกอไปนั่งอยู่ที่นั่น

พวกเฟิงอวิ๋นเซิง อาหู่ และเสี่ยวอ้ายพอเห็นแวบแรก ต่างก็ตกใจ

พวกเขาพินิจอย่างละเอียด เห็นหน้าตาของอีกฝ่ายเหมือนตัวเยี่ยนจ้าวเกอไม่ผิดเพี้ยน

เพราะว่านั่งอยู่ จึงไม่อาจเปรียบเทียบท่วงท่าได้ แต่ถ้ามองหยาบๆ กลับแทบจะเหมือนกับเยี่ยนจ้าวเกอ

คนทั้งสองเหมือนมาจากพิมพ์เดียวกัน

ต้องสังเกตอย่างละเอียด จึงจะพบว่า การพูดคุยและการแสดงสีหน้าของคนผู้นี้ รวมถึงนิสัยความเคยชิน ล้วนแตกต่างกับเยี่ยนจ้าวเกอ

ทว่าตัวปลอมผู้นี้แทบจะอยู่ในขั้นเปลี่ยนปลอมเป็นจริงได้

ต้องเป็นพวกเฟิงอวิ๋นเซิงที่อยู่ด้วยกับเยี่ยนจ้าวเกอ และคนที่คุ้นเคยกับเยี่ยนจ้าวเกอมากๆ จึงจะมองข้อบกพร่องออก

คนผู้นี้หากไปเดินผ่านพวกกู้หง กงซุนอู่ และโจวฮ่าวเซิงบนทะเลหวงเจีย พวกกู้หงถ้าหากมองแค่ผิวเผิน ไม่ได้สัมผัสคลื่นญาณจริงแท้และกลิ่นอายอย่างละเอียด เกรงว่าจะถูกหลอกเอาได้

ส่วนสถานที่ที่เยี่ยนจ้าวเกอไม่รู้จักโดยสิ้นเชิงอย่างเกาะอาทิตย์ตก ต่อให้มีภาพเหมือนเงาแสงมาเปรียบ ก็มองข้อบกพร่องไม่ออก

เยี่ยนจ้าวเกอมองคนผู้นี้พลางหัวเราะเหอะๆ “ใช้ได้ นี่จึงเรียกว่าเตรียมตัวพร้อมเพรียง รักในสิ่งที่ทำ มีความเป็นมืออาชีพ”

วินาทีนี้ เยี่ยนจ้าวเกอรู้สึกสนใจขึ้นมาจริงๆ แล้ว

ด้วยเหตุนี้เขาจึงไม่ให้ร่างแยกสมุทรสุดขอบโลกเข้าไปด้านใน แต่ให้รออยู่นอกจวนตระกูลเซี่ยต่อ เพื่อชมงิ้วใหญ่เรื่องนี้

ด้านในจวนตระกูลเซี่ยในตอนนี้ เซี่ยเลี่ยง ประมุขตระกูลที่อยู่บนที่นั่งประธาน กำลังกวาดสายตามองรอบๆ ก่อนจะกล่าวเสียงทุ้ม “เจ้าชายพระอาทิตย์ได้ให้เกียรติมาถึง ตระกูลเซี่ยของข้าควรรู้สึกมีหน้ามีตา เพียงแต่สถานการณ์ในตอนนี้มีความไม่ชัดเจน ไม่ทราบว่าทั้งสามท่านมีอะไรจะชี้แนะข้าหรือไม่?”

ซ้ายมือของเขา เป็นชายหนุ่มร่างสูงชะลูด สวมอารภรณ์สีขาว คลุมทับเสื้อคลุมสีน้ำเงิน

คนหนุ่มผู้นี้เอ่ยปากอย่างราบเรียบ “ข้าแซ่เยี่ยนไม่มีอะไรจะชี้แนะประมุขตระกูลเซี่ย ทว่าหากประมุขตระกูลเซี่ยมีปัญหาตรงไหน ก็สามารถเดินทางไปยังเขาโถงทอง เช่นนั้นย่อมได้รับคำตอบแน่นอน”

เขาคลึงหยกแขวนชิ้นหนึ่งในมือ บนปลายนิ้วมีแสงสว่างแวววาว

เมื่อเห็นหยกแขวนชิ้นนี้ คิ้วขาวของเซี่ยเลี่ยงก็สั่นไหวเล็กน้อย

คนผู้นี้คือคนที่เรียกตัวเองว่าเยี่ยนจ้าวเกอ ซึ่งมาถึงเป็นคนแรก

เซี่ยเลี่ยงไม่รู้จักเขา แต่จำหยกแขวนชิ้นนั้นในมือเขาได้ เป็นสิ่งของจากเขาโถงทองนั่นเอง