ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 82
สภาพของเยี่ยนจ้าวเกอประหนึ่งเสือดุร้าย ระหว่างที่ส่งเสียงคำรามก็พุ่งไล่สังหารมาจนถึงเบื้องหน้าของเซียวเซิง!
เซียวเซิงรีบถอยหลัง ลอยตัวขึ้นไปในอากาศ เพื่อดึงระยะห่างออกจากเยี่ยนจ้าวเกอ
ทว่าเยี่ยนจ้าวเกอสาวเท้าอย่างต่อเนื่อง และลอยตัวตามขึ้นไปเช่นกัน เพียงก้าวเท้าออกมาเพียงไม่กี่ก้าว เขาก็ขึ้นไปเหยียบย่ำบนอากาศแล้ว!
มังกรน้ำแข็งและมังกรเพลิงที่ยึดครองอยู่ภายในจุดลมปราณทั่วทั้งร่างกาย สั่นสะท้านและคำรามลากเสียงยาวพร้อมกัน
ไอน้ำแข็งและสะเก็ดไฟมากมายลอยออกมาจากร่างกายของเยี่ยนจ้าวเกอ แล้วรวมเข้ากับปราณจิตรา น้ำแข็งและเพลิงไฟผสานกันประหนึ่งเทพเซียน!
ออกหมัดพยัคฆ์คำราม ปราณดุจมังกรร้อง!
เทพยุทธ์ดาวไถ พลังของประตูเลือดซางฉวี่ก็ระเบิดออกมาดังสนั่น!
เยี่ยนจ้าวเกอพังทลายหัตถ์เงาสนธยาที่เซียวเซิงใช้ป้องกันตัวออกไป ภายในหมัดเดียว!
เซียวเซิงตกตะลึงเป็นอย่างยิ่ง จึงรีบใช้วิชาสุริยันทะยานบูรพาหลบเลี่ยงออกไป
“ฮ่า!”
เสียงตะโกนหนึ่งดังขึ้น กระดูกสันหลังของเยี่ยนจ้าวเกอพลันตั้งตรง ประหนึ่งกับมังกรที่กำลังยืดตัว!
การปล่อยพลังครั้งนี้หลอมรวมเข้ากับวิชากระบี่มังกรเขียวในชายเสื้อ กลายเป็นเพลงกระบี่มังกรลอดเมฆ!
เมฆมังกรหมื่นลี้ เหินบินโดยพลัน!
ขณะที่ร่างกายของเซียวเซิงกำลังจะขยับขึ้น เยี่ยนจ้าวเกอที่ว่องไวยิ่งกว่าเขา ก็ลงมืออย่างเหี้ยมโหด!
เยี่ยนจ้าวเกอกางนิ้วที่เดิมกำหมัดเอาไว้แน่นทั้งสองข้าง แล้วงอลงเหมือนตะขอ จับไปที่ต้นแขนทั้งสองของเซียวเซิง!
ร่างของชายหนุ่มทั้งสองนิ่งค้างอยู่กลางอากาศด้วยกันในทันที
ฝ่ายเยี่ยนจ้าวเกอยกเท้าข้างหนึ่งขึ้น ถีบไปที่หน้าอกของเซียวเซิงตรงๆ!
ในขณะเดียวกันมือทั้งสองก็ออกแรงพร้อมๆ กัน พลังปราณมังกรน้ำแข็งกับพลังปราณมังกรเพลิงบิดเบือนยืดหด รุกล้ำปล่อยพลัง
พลังที่แข็งแกร่งและยิ่งใหญ่กลายร่างเป็นภูเขาและแม่น้ำอันคดเคี้ยว สำแดงอิทธิฤทธิ์บนแขนทั้งสองข้างของเซียวเซิง
เท้าหนึ่งถีบจนร่างของเซียวเซิงกระเด็นไปข้างหลัง ทว่ามือทั้งสองกลับยังคงจับแขนทั้งสองข้างของเซียวเซิงเอาไว้แน่นไม่ปล่อย!
ทั้งถีบทั้งดึง พลังของทั้งสองตรงข้ามกันโดยสิ้นเชิง ทำให้ร่างกายของเซียวเซิงพลันบิดเบี้ยวราวกับผ้าขี้ริ้วที่ขาดวิ่นผืนหนึ่ง!
“พลั่ก!”
ทันทีที่เกิดเสียงดังสนั่น เลือดเนื้อก็พุ่งกระจาย!
ฝนโลหิตสาดไปทั่วท้องฟ้า อากาศปะทุกระจายออกไปรอบทิศ!
ขณะที่เยี่ยนจ้าวเกอตะโกนคำรามเสียงทุ้มต่ำ แขนทั้งสองข้างของเซียวเซิงก็ถูกดึงขาดออกจากบ่า!
เซียวเซิงส่งเสียงร้องอย่างเจ็บปวดด้วยเสียงแหลมเสียดแก้วหู “เยี่ยนจ้าวเกอ เจ้ากล้า…”
เยี่ยนจ้าวเกอโยนแขนทั้งสองข้างที่ขาดออกของเซียวเซิงทิ้งไป ก่อนจะก้าวเท้าไปในอากาศ ไล่ตามเซียวเซิงที่ถูกตนเองถีบจนลอยออกไป แล้วยื่นมือทั้งสองออกไปอีกครั้ง!
“คนใกล้จะตายอยู่แล้ว อย่าพูดมากเลย”
จอมยุทธ์สำนักสุริยันศักดิ์สิทธิ์ที่อยู่รอบๆ ก็ถูกจ้าวซื่อเฉิงและพลังของค่ายกลขนาดใหญ่ไล่ถอยออกไป จึงไปช่วยเซียวเซิงไม่ทัน ตอนนี้ต่างก็ส่งเสียงร้องตะโกนด้วยความโกรธ
เซียวเซิงโกรธจนลูกตาแทบหลุดออกมา “เยี่ยนจ้าวเกอ! เจ้าอย่าเพิ่งได้ใจไป!”
“ต่อให้เจ้าสังหารข้า ก็ถูกกำหนดไว้แล้วว่าต้องตายพร้อมข้า!”
“ข้าจะรอเจ้าอยู่ข้างล่าง!”
เยี่ยนจ้าวเกอทำเป็นไม่ได้ยิน ก่อนจะยกกรงเล็บหนึ่งออกมาคว้าหน้าอกของเซียวเซิงจนทะลุ!
มืออีกข้างหนึ่งก็กางห้านิ้วออก บดบังสายตาของเซียวเซิงเอาไว้ แล้วจึงครอบลงไปบนศีรษะของเขา!
ฝ่ามือของเยี่ยนจ้าวเกอคว้าศีรษะของเซียวเซิงเอาไว้ เขายิ้มอย่างเยือกเย็นพลางกล่าวว่า “ข้ากลัวเสียเหลือเกิน”
ขณะที่กล่าว ทั้งห้านิ้วก็บีบเข้าหากันอย่างรุนแรงแล้วยกขึ้น!
กำลังกล้ามเนื้อที่บ้าคลั่งและปราณจิตราที่ดุดันทรงพลังระเบิดออกพร้อมกัน!
เยี่ยนจ้าวเกอบีบคอเซียวเซิงหัก แล้วดึงศีรษะของเขาจนหลุดออกมา ฝนโลหิตระเบิดกระจายอีกครั้ง!
ดวงตาทั้งสองของเซียวเซิงเบิกโพลง ตายตาไม่หลับ!
ทั่วทั้งหุบเขาวายุวิญญาณตกอยู่ในความเงียบสงัดทันที
ทุกคนล้วนมองเยี่ยนจ้าวเกออย่างตกตะลึงตาค้าง ในมือถือศีรษะของเซียวเซิงเอาไว้ ยืนตระหง่านอยู่กลางอากาศ
“เยี่ยนจ้าวเกอ!”
ครู่ถัดมา จอมยุทธ์สำนักสุริยันศักดิ์สิทธิ์ก็พร้อมใจกันส่งเสียงตะโกนด้วยความโกรธ
กลุ่มคนพุ่งเข้าหาเยี่ยนจ้าวเกอพร้อมๆ กัน โดยมีมหาปรมาจารย์คนนั้นเป็นผู้นำ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี