ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 822

ร่างแยกสมุทรสุดขอบโลกยังเข้าฌานอยู่ในวังฝูงมังกร ความเร็วของเยี่ยนจ้าวเกอจึงไม่ได้เพิ่มขึ้นถึงระดับสูงสุด

ฟู่ถิงกับลูกศิษย์เขาอัศจรรย์ไปถึงหอคอยสูงนั่นก่อนก้าวหนึ่ง

นางหันกลับมามอง เห็นพวกเยี่ยนจ้าวเกอตามมาติดๆ เข้าใกล้หอคอยวิเศษแล้ว

‘ความเร็วของท่าร่างก็สูงมากเช่นกัน’ ฟู่ถิงพูดในใจ นางไม่ลังเล ปีนขึ้นไปบนยอดหอคอยพร้อมศิษย์ในสำนัก หายไปในเสาปราณสีม่วง

พวกเยี่ยนจ้าวเกอก็ไม่หยุดฝีเท้าเช่นกัน พุ่งเข้าไปในเสาปราณสีม่วงพร้อมกัน จากนั้นเสาปราณก็พาพวกเขาขึ้นไปบนหมู่เมฆ

ด้านในเมฆสีม่วงมีประตูแสงบานหนึ่งเหมือนกับชั้นก่อนหน้านี้

พวกเยี่ยนจ้าวเกอเข้าไปในประตูแสง ทัศนียภาพเบื้องหน้าเกิดการเปลี่ยนแปลง

ทว่าครั้งนี้ไม่เหมือนครั้งก่อนๆ แม้จะเพิ่งเข้ามาในชั้นใหม่ แต่กลับมีคลื่นปราณที่รุนแรงพุ่งมาในทันที

กระแสคลื่นบ้าคลั่งจนพัดจอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์ที่อยู่ในขั้นเทวะสำแดงหลายคนปลิวได้

ดีที่เยี่ยนจ้าวเกอเตรียมตัวไว้ก่อน ตั้งหีบกระบี่โลหะสีดำบริสุทธิ์หีบหนึ่งไว้ด้านหน้า

หีบกระบี่กลืนฟ้ากับเตากลืนดินที่รวมกันแล้ว ตอนนี้มันเหมือนกับหลุมดำ ดูดคลื่นคลั่งที่พุ่งมาหาพวกเยี่ยนจ้าวเกอจนหมดสิ้น

พวกเยี่ยนจ้าวเกอแบกหีบกลืนฟ้ากลืนดิน พร้อมกับมุ่งหน้าต่อ

เมื่อทอดตามองไกล เห็นแสงสีทองแถบหนึ่งส่ายไปมาในคลื่นลม ทว่าก็ยังคงเคลื่อนที่ไปด้านหน้าได้อย่างมั่นคง

“หีบกลืนฟ้ากลืนดินของท่านยังไม่ได้เป็นอาวุธศักดิ์สิทธิ์ ถูกจัดเป็นอาวุธวิญญาณ เป็นของวิเศษที่ใช้สำหรับดูแลกระบี่ปีศาจเทาเที่ย” เฟิงอวิ๋นเซิงทอดถอนใจ “อาวุธศักดิ์สิทธิ์ของแม่นางฟู่ที่สะท้อนจิตจริงแท้ของหงส์เพลิง และจิตจริงแท้แห่งห้าจริยะ อาจจะเรียกได้ว่าเป็นอาวุธศักดิ์สิทธิ์ชั้นกลางที่มีพลังป้องกันแข็งแกร่งที่สุดกระมัง”

เยี่ยนจ้าวเกอทางหนึ่งเดิน ทางหนึ่งกล่าว “อืม อย่างน้อยในหมู่อาวุธศักดิ์สิทธิ์ชั้นกลางที่ข้าเคยได้เห็นและเคยได้ยิน เรียกได้ว่ามีพลังป้องกันเป็นอันดับหนึ่ง อยู่ในระดับสูงสุด”

“เกราะฟ้าดินที่คังฮูหยินมอบให้คังจิ่นหยวนเพื่อปกป้องชีวิต กับเสื้อสานเงาลวงของฉีเหว่ย ยังมีเสื้อคลุมยันต์เซียน เกราะทองบรรพต รวมถึงอุปกรณ์อื่นๆ ในมือข้า ต่างเทียบกับของฟู่ถิงไม่ได้”

อาหู่กลืนน้ำลายเอื๊อก “คุณชาย ข้าจำได้ว่าท่านเคยพูดถึงฉายาของฟู่ถิง…”

เยี่ยนจ้าวเกอหัวเราะ “ถูกต้อง ‘บัวแดงสูงส่ง’ ทางหนึ่งเป็นการชมเชยว่าฟู่ถิงเป็นสตรีอัจฉริยะ รูปโฉมโดดเด่น พรสวรรค์เป็นเลิศ”

“อีกทางด้านหนึ่งคือ ‘ภัยพิบัติบัวแดง’ สมบัติล้ำค่าของนาง มีพลังทำลายล้างน่ากลัวยิ่ง”

ฟู่ถิงมีชื่อเสียงในโลกซ้อนโลก นางเดินสู่จุดสูงสุด ขึ้นชื่อในเรื่องการโจมตีที่ดุดัน แต่ไม่ได้ถนัดการป้องกัน

แม้ว่าการป้องกันของนางจะเรียกได้ว่าอยู่ในระดับสูงของ ในบรรดายอดฝีมือระดับเดียวกัน แต่นางจำเป็นต้องตั้งใจป้องกันน้อยครั้งนัก

อาหู่ตะลึง “ยังไม่พูดถึงพลังฝึกปรือของตัวเอง แค่ของวิเศษเพียงอย่างเดียว ด้านป้องกันมีอาวุธศักดิ์สิทธิ์ชั้นกลาง ด้านโจมตีมีภัยพิบัติบัวแดง สตรีนางนี้ไม่ว่าจะป้องกันหรือโจมตีล้วนแข็งแกร่ง แทบจะไร้จุดอ่อน”

เยี่ยนจ้าวเกอยิ้ม เอ่ย “ดังนั้นนางถึงมีชื่อเสียงและแข็งแกร่งเช่นทุกวันนี้”

ชายร่างกำยำพลันหัวเราะแหะๆ “คุณชายท่านยกย่องนางถึงเพียงนี้ ความจริงเป็นเพราะเพื่อยกระดับตัวเองกระมัง”

“เมื่อครู่เป็นคุณชายท่านชนะ นอกจากนี้ท่านยังไม่ได้ใช้วรยุทธ์ที่ท่านถนัดด้วย”

เยี่ยนจ้าวเกอกวาดสายตามองเขาแวบหนึ่ง กล่าวอย่างจริงจัง “อาหู่ เจ้าเปลี่ยนไป”

อาหู่ประหลาดใจเหลือประมาณ “คุณชาย พูดอะไรของท่าน”

ชายหนุ่มกล่าวอย่างปวดใจ “ถึงแม้ว่าทักษะประจบประแจงก่อนหน้านี้ของเจ้าจะมีไม่มาก มักแสดงอารมณ์เกินจริง น้ำเสียงแข็งกระด้าง แต่ว่าตอนนั้นอย่างน้อยเจ้าก็ยังมีความพยายาม

“เหมือนกับเมื่อครู่ ถ้าเป็นเจ้าเมื่อก่อนจะต้องสร้างสะพานให้กับคุณชายของเจ้าทันที”

“ตอนนี้เจ้ากลับเลียนแบบอวิ๋นเซิง รื้อเวทีของข้าทิ้ง!”

อาหู่หดคอ ยิ้มแฉ่ง “อะไรกัน คุณชาย ข้าผิดไปแล้ว ครั้งหน้าข้าจะระวัง”

“ไม่มีครั้งหน้าแล้ว” เยี่ยนจ้าวเกอลูบคางของตัวเอง “ตั้งแต่นี้ไป เบี้ยเลี้ยงของเจ้าลดลงครึ่งหนึ่ง!”

อาหู่พลันฟูมฟาย “คุณชายอย่านะขอรับ เทพจอมยุทธ์วีรบุรุษตลอดกาลอย่างท่านทั้งสูงส่ง ทั้งใจกว้าง ใจดีมีเมตตา คงจะไม่ใส่ใจความเห็นทั่วไปของข้ากระมัง”

เฟิงอวิ๋นเซิงกับเสี่ยวอ้ายมองเยี่ยนจ้าวเกอเถียงกับอาหู่อยู่ด้านข้างอย่างขบขัน

ความจริงสถานการณ์พิเศษในชั้นนี้ทำให้ทุกคนทราบแล้ว ว่าที่นี่ไม่ธรรมดายิ่ง

แตกต่างกับชั้นก่อนๆ