ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 827

ตำหนักยักษ์ลวงตานั้นถูกแสงสีดำครอบคลุมอยู่ด้านใน สภาวะยิ่งใหญ่เหมือนกับครอบคลุมท้องฟ้า เติมเต็มพื้นที่รอบๆ ในชั่วพริบตา

กลิ่นโอสถลอยออกมาจากในตำหนัก แผ่กระจายไปทั่วมิติ

มิติต่างแดนแห่งนี้ถูกแบ่งเป็นเจ็ดชั้นจริงๆ

ทว่าในตอนนี้ มิติหกชั้นที่อยู่ด้านล่างพุ่งขึ้นมาด้านบนพร้อมกัน ก่อนจะทับซ้อนกันอย่างต่อเนื่องโดยมีชั้นบนสุดเป็นจุดศูนย์กลาง

ในตอนนี้ถ้าหากว่าหกชั้นล่างยังมีคนอยู่ ทว่ามีพลังไม่ถึงระดับจอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์ขั้นสะพานเซียน คงจะถูกมิติบดขยี้กลายเป็นเศษผง ไม่เหลือแม้แต่ซากศพไปแล้ว

เยี่ยนจ้าวเกอมองตำหนักใหญ่แห่งนั้น ดวงตาทอประกาย

ส่วนลึกของความทรงจำมีภาพที่จำไม่ค่อยได้แล้วปรากฏขึ้นในห้วงสมองของเขา

มองดูตำหนักตรงหน้าจากด้านนอกดูแล้ว มันคือตำหนักโอสถของวังเทพในอดีตนั่นเอง!

สถานที่ในวังเทพบนสวรรค์เก้าชั้นที่เก็บโอสถเซียนและยาวิเศษมากมาย นับว่าป็นสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ที่มีความสำคัญยิ่งสำหรับวังเทพ

เพียงแต่ว่าสิ่งที่แตกต่างจากในความทรงจำของเยี่ยนจ้าวเกอก็คือ ตำหนักโอสถที่ตอนแรกเป็นสีขาวหยกไร้รอยตำหนิ เปล่งแสงสีทองพร่างพราว มีปราณบริสุทธิ์ลอยวน ในตอนนี้กลับมีแสงสีดำปกคลุมอยู่

นี่ไม่ใช่ตำหนักโอสถของจริง แต่เป็นเงาของตำหนักโอสถต่างหาก

เยี่ยนจ้าวเกอหรี่ตาลงเล็กน้อย ‘เป็นพิธีกรรมที่มีเตาทองคำม่วงเมฆาลี้ลับเตานั้นเป็นตัวสนับสนุนหรือนี่’

พวกฟู่ถิงเกาฉิงรู้สึกได้ถึงความผิดปกติเช่นกัน ทว่าในตอนนี้ต่อให้จะเสียใจก็สายไปเสียแล้ว

จอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์ขั้นสะพานเซียนหกคนที่มือพาดอยู่บนเตาทองคำม่วงเมฆาลี้ลับ ต่างถูกตำหนักใหญ่สีดำกลืนกินอย่างไม่อาจควบคุม

ตำหนักใหญ่สีดำเป็นการรวมตัวกันของเงาแสง กำแพงจึงดูเหมือนกับโปร่งใส

พวกเยี่ยนจ้าวเกอเห็นร่างของจอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์หกคนนั้น ลอยค้างอยู่กลางอากาศในตำหนักอย่างไม่อาจควบคุมได้

จอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์ขั้นสะพานเซียนขณะนี้ร่างกายไร้อิสระ ถูกจำกัดเอาไว้โดยสมบูรณ์!

แม้กระทั่งยอดฝีมือระดับสุดยอดที่อยู่ในระดับจอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์ขั้นเก้า ขั้นสะพานเซียนระยะท้ายสองคนในจำนวนนี้ ก็ยังได้แต่ฝืนดิ้นรน ทว่าไม่อาจเป็นอิสระได้

ตำหนักสีดำเริ่มพังทลายเข้าด้านใน ก่อเกิดเป็นหลุมดำ ม้วนจอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์ขั้นสะพานเซียนหกเข้าไปด้านใน

พวกฟู่ถิงและเกาฉิงที่อยู่ด้านนอกก็ไม่อาจรอดไปได้เช่นกัน

แม้แต่พวกเยี่ยนจ้าวเกอที่อยู่ไกลออกไปก็ได้รับผลกระทบไปด้วย ถูกแรงดูดดูดอันมหาศาลคว้าเอาไว้ ร่างพุ่งถลันเข้าหาหลุมดำโดยไม่อาจควบคุม

ด้านหลังตำหนักใหญ่ เตาทองคำม่วงเมฆาลี้ลับที่เป็นต้นกำเนิดของแสงสีดำสั่นไหวครั้งหนึ่ง ก่อนจะลอยขึ้นด้านบน ทะยานเข้าหาหลุมดำ

มิติต่างแดนด้านนอกที่ทุกคนอยู่ก่อนหน้านี้พังทลายโดยสิ้นเชิง มันบิดเบี้ยว ก่อนจะถูกหลุมดำกลืนกิน

เยี่ยนจ้าวเกอหลังจากเข้าไปในหลุมดำแล้ว ก็เห็นด้านหน้าเหมือนมีทางเชื่อมมิติที่ไม่มีปลายทางสายหนึ่ง ไม่รู้ว่าเชื่อมไปยังที่ใด

จอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์ขั้นสะพานเซียนหกคนที่ถูกกลืนเข้ามาก่อน ถึงขั้นหายตัวไปแล้ว

พวกฟู่ถิงกับเกาฉิงก็หายตัวไปด้วยเช่นกัน

อาหู่กล่าวด้วยรอยยิ้มขื่นขม “คุณชาย เป็นไปตามที่ท่านคิดไว้ เตามีปัญหาจริงๆ ด้วย!”

“เพียงแต่พวกเราในตอนนี้ก็ลำบากเหมือนกัน…”

เยี่ยนจ้าวเกอมีสีหน้าเคร่งขรึม มุมปากกลับปรากฏรอยยิ้มหลายส่วน “นั่นกลับไม่แน่”

เขาสั่งความคิด วังฝูงมังกรปรากฏขึ้นอีกครั้ง คานบนตัววังกับเสาที่อยู่ตรงกลาง รวมถึงประตูวังพากันสาดแสงเจ็ดสีออกมา

แสงสว่างกระจัดกระจาย ความเร็วในการเคลื่อนที่ด้านในทางเชื่อมมิติของพวกเยี่ยนจ้าวเกอช้าลงในทันใด ไม่ได้พุ่งทะยานอย่างควบคุมไม่ได้อีก

มิติที่สับสนตรงหน้าราวกลับกลายเป็นเส้นทางที่แท้จริงที่สามารถให้คนเหยียบย่างได้

เยี่ยนจ้าวเกอนั่งพิงหลังตรงประตูวัง จากนั้นก็ยื่นนิ้วออกมาขีดเขียนใส่อากาศ

อักขระอาคมหลายสายปรากฏขึ้น ติดอยู่กลางอากาศเนิ่นนาน เหมือนกับรูปสลัก

คาน เสาระเบียง และประตูของวังเทพที่รวมเข้ากับวังฝูงมังกร ในตอนนี้ส่องแสงระยิบระยับ บนพื้นผิวปรากฏอักขระอาคมเจ็ดสีหลายแถว

อักขระอาคมกลายเป็นลำแสงหลายสาย ยื่นเหยียดออกไปหาอากาศรอบๆ

ครู่ต่อมา ในอากาศก็มีเสียงประหลาดดังขึ้น

ทันใดนั้นลำแสงเจ็ดสีก็ถูกเก็บ ลากเตาโอสถขนาดยักษ์ที่มีควันสีม่วงลอยวนเวียน พร้อมกับส่องแสงสีทองเตาหนึ่งออกมาจากในมิติความมืด!

เป็นเตาทองคำม่วงเมฆาลี้ลับนั่นเอง!

ตอนนี้เตาโอสถสงบนิ่งยิ่ง เหมือนกับกำลังหลับลึก แม้จะถูกลำแสงลากมาก็ไม่แข็งขืน