ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 832

เยี่ยนจ้าวเกอไม่ได้รู้สึกว่าคำพูดของซุนจ้งต๋าไม่น่าเชื่อ

จากสถานการณ์ที่เขารู้ก่อนหน้านี้ พระศรีอาริย์กับศาสนาพุทธไม่มีทางสลัดหลุดจากความข้องเกี่ยวไปได้จากเรื่องราวในตอนนั้น

แต่ว่าในนี้ก่อให้เกิดประโยชน์อะไรกันแน่ การสรุปในตอนนี้ยังเร็วเกินไป

ทว่าท่าทีของซุนจ้งต๋าก็ได้บอกเยี่ยนจ้าวเกอเรื่องหนึ่ง

นั่นก็คือผู้สืบทอดสายเหนือพิสุทธิ์กับโลกซ้อนโลก มีความคิดต่อเรื่องศาสนาพุทธต่างกันอย่างชัดเจน

ผู้สืบทอดสายเหนือพิสุทธิ์ดูจะมีท่าทีแข็งกร้าวและดุเดือดกว่า

นี่เป็นสาเหตุหลักที่ทำให้มรกตท่องฟ้าขัดแย้งกับโลกซ้อนโลกหรือไม่ ตอนนี้เยี่ยนจ้าวเกอยังยืนยันไม่ได้

ท่าทีในปัจจุบันของซุนจ้งต๋า ด้านหนึ่งอาจจะเป็นเพราะเขาโกรธจริงๆ อีกด้านหนึ่งอาจจะเป็นการลองเชิงเยี่ยนจ้าวเกอก็ได้

ตอนนี้เขาค่อยๆ มีความรู้สึกว่าเยี่ยนจ้าวเกอที่อยู่เบื้องหน้านี้ แตกต่างกับคนจำนวนมากที่อยู่บนโลกซ้อนโลกจริงๆ

แตกต่างกันมาก

ความคิดของซุนจ้งต๋า เยี่ยนจ้าวเกอเพียงมองปราดเดียวก็เข้าใจ แต่ว่าก็ไม่ได้วิจารณ์อะไรมากนัก หลังจากขังอีกฝ่ายอีกครั้ง เขาก็ออกจากวังฝูงมังกร

ขณะที่เดินทางอยู่ในแดนขวางกั้นไปเรื่อยๆ เยี่ยนจ้าวเกอก็ยิ่งคุ้นเคยและยิ่งมั่นใจต่อการเคลื่อนไหวปราณวิญญาณของที่นี่มากขึ้น

เขาเริ่มลองเสาะหาเส้นทางกลับโลกซ้อนโลกแล้ว

แต่หลังจากที่ค่อยๆ คุ้นเคยกับการเคลื่อนไหวปราณวิญญาณที่นี่ เยี่ยนจ้าวเกอก็รู้สึกถึงความผิดปกติอยู่รางๆ

‘เหตุใดจึงดูเหมือนว่าสถานที่บางแห่งในโลกใบนี้ว่างเปล่า’

เยี่ยนจ้าวเกอประหลาดใจเล็กน้อย จึงไล่ตามหาไปตามเส้นสายของปราณวิญญาณ

แดนขวางกั้นมีขนาดเท่ากับโลกแปดพิภพ พื้นที่จึงไม่ถือว่าใหญ่มากสำหรับเยี่ยนจ้าวเกอ

เขาเจอสถานที่ที่ตนเองต้องการตามหาอย่างรวดเร็ว

เมื่อไปถึงที่นั่น เยี่ยนจ้าวเกอมองทิวทัศน์ตรงหน้า รู้สึกประหลาดใจกว่าเดิมไม่ได้

เพราะมันเหมือนกับม้วนภาพวาดม้วนหนึ่ง ถูกเจาะออกมาจากตรงกลาง จากนั้นส่วนที่ถูกเจาะออกมาก็ถูกรักษาอยู่ในตำแหน่งเดิม แต่กลับถอยห่างออกไปด้านหลังหลายส่วน

ครั้นทอดตามองไปไกล ภาพวาดบนม้วนภาพราวถูกรักษาอยู่ในสภาพเดิม

ทว่าเมื่อเข้าไปมองใกล้ๆ กลับมีความรู้สึกขัดกันอยู่ประการหนึ่ง

ถ้าหากว่าเปลี่ยนแปลงมุมมองของตัวเอง จะค้นพบปัญหาที่ชัดเจน ทำให้ผู้คนรู้สึกว่าเหมือนโลกสองใบซ้อนทับกันอยู่ ส่วนตรงขอบเกิดเป็นชั้นที่ขาดออกไปอย่างเด่นชัด

ตำแหน่งที่เยี่ยนจ้าวเกออยู่ในตอนนี้ หรือตำแหน่งที่แดนขวางกั้นอยู่ในตอนนี้คือ ‘ม้วนภาพ’ ที่อยู่รอบนอก

ส่วนโลกอีกใบหนึ่งที่อยู่ตรงหน้า ซ้อนทับกับแดนขวางกั้น แต่ไม่ได้รวมกัน

นั่นเป็นภูเขาที่เปล่าเปลี่ยวแห่งหนึ่ง แต่ว่าปรากฏรัศมีแสงรางๆ จิตแห่งความสงบนิ่งเป็นธรรมชาติรั่วไหลออกมา

‘มิน่าถึงได้รู้สึกว่าสถานที่บางแห่งของโลกใบนี้เหมือนกับมีรูขนาดยักษ์ ที่แท้มีปัญหาจริงๆ’

เยี่ยนจ้าวเกอสำรวจภูเขาซึ่งดูเหมือนอยู่ในโลกอีกใบหนึ่งเบื้องหน้า แต่เขากลับไม่รู้ว่าเป็นที่ใดกันแน่

เพียงแต่มองไปมองมา ชายหนุ่มก็พลันรู้สึกว่าข้างหูมีคล้ายมีเสียงหนึ่งดังขึ้น

เสียงนั้นเหมือนมีเหมือนไม่มี ราวกับอยู่ไกลแสนไกล ทำให้ผู้คนไม่เข้าใจเนื้อหาที่แท้จริง

แต่ว่าข้างในกลับแฝงอารมณ์ที่ซับซ้อนยิ่งยวดมากมาย

เหลือเชื่อ สงสัย ตกตะลึง โกรธแค้น โศกเศร้า ผิดหวัง บ้าคลั่ง ไม่พอใจ…

อารมณ์มากมายรวมกันเป็นหนึ่ง เหมือนกับสลักอยู่กลางท้องฟ้าในจักรวาล คงอยู่ชั่วนิรันดร์

ต่อให้เยี่ยนจ้าวเกอจะไม่ได้ยินว่าเสียงนั้นกำลังพูดอะไร เขาก็สัมผัสได้อย่างชัดเจนว่าอารมณ์ที่รวมอยู่ด้านในเสียงถูกสลักไว้ลึกยิ่ง

นี่ต้องเป็นความเคียดแค้นและความสิ้นหวังแบบใด ถึงกลั่นตัวออกมาเป็นอารมณ์เช่นนี้ได้

เยี่ยนจ้าวเกอเลิกคิ้วขึ้นน้อยๆ เดินเข้าไปหาภูเขาแห่งนั้น

กระนั้นไม่ทันไร เขาก็พบว่าหลังจากตนเดินไปได้สักพักหนึ่งแล้ว แต่ตนเองกลับยืนอยู่ที่เดิม ไม่ว่าจะพยายามเพียงไรก็ไม่อาจอาจเข้าใกล้ภูเขาได้