ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี นิยาย บท 847

เยี่ยนจ้าวเกอแม้จะยิ้ม แต่พวกเซี่ยงอีหยางต่างสยิวกายด้วยความหนาวสะท้าน

ฉายานามหากเจอคู่ต่อสู้ระดับเดียวกันจะไม่มีวันตาย จะรักษาไว้ได้ตลอดกาล

ถ้าวันนี้เขาตายด้วยน้ำมือของเยี่ยนจ้าวเกอที่มีระดับต่ำกว่าตัวเอง เช่นนั้นก็ไม่ใช่ไม่อาจถูกคู่ต่อสู้ในระดับเดียวกันฆ่าได้อีกตลอดกาลหรอกหรือ

“บางคนถ้าเจอสถานการณ์เช่นนี้ อาจจะคิดว่าท่านอุตส่าห์รับฝ่ามือของข้าได้ ก็ควรไว้ชีวิตท่านสักครั้ง” เยี่ยนจ้าวเกอเบะปาก “แต่ข้าไม่คิดเช่นนั้น”

“คนที่ไม่มีความขัดแย้งกันมากเกินไปยังพอว่า แต่กับศัตรู เป้าหมายที่ข้าแสวงหามาโดยตลอดก็คือ ไม่มีอะไรที่แก้ไขโดยหนึ่งฝ่ามือเดียวไม่ได้ แต่ถ้ามีล่ะก็ เช่นนั้นพวกเราก็ใช้อีกฝ่ามือหนึ่งก็พอ”

พูดจบเขาก็ยกมือขึ้นแล้วกดลง ฟาดรอยตราพลิกนภามาอีกครั้ง

เสียงเปรี้ยงดังขึ้น เซี่ยงอีหยางที่ไร้เรี่ยวแรงขัดขัน ถูกเยี่ยนจ้าวเกอฟาดฝ่าจมเข้าไปในดิน แม้แต่ศพก็ไม่เหลือ

จอมยุทธ์อารามสูงส่งที่เป็นจอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์ขั้นห้าผู้นั้นมองเหตุการณ์นี้ ไร้ความสามารถขัดขืน ปากเต็มไปด้วยรสชาติขมฝาด

ในความจริงแล้ว นอกจากบุรุษวัยกลางคนที่เป็นจอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์ขั้นหก ขั้นเทวะสำแดงระยะท้าย เซี่ยงอีหยางเป็นยอดฝีมืออันดับที่สองในกลุ่มของพวกเขา

เขาถึงแม้ว่าจะมีพลังฝึกปรือสูงกว่าขั้นหนึ่ง แต่ว่าในด้านต่อสู้ เซี่ยงอีหยางที่เป็นจอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์ขั้นสี่แข็งแกร่งกว่า

ผู้สืบทอดซึ่งเป็นยอดฝีมือที่ประมุขทักษิณชื่นชมที่สุด ศักยภาพและตำแหน่งของเซี่งยอีหยาง ในหมู่สหายในอารามศักดิ์สิทธิ์ สุดที่คนธรรมดาจะเทียบเคียงได้

แม้ว่าจะไม่ได้มีชื่อเสียงสั่นสะเทือนใต้หล้าเฉกเช่นบัวแดงสูงส่งฟู่ถิง แต่เซี่ยงอีหยางก็เป็นอัจฉริยะที่โด่งดังไปทั่วโลกซ้อนโลกเช่นกัน

ขณะที่เขาเป็นความภูมิใจของเขตสุราลัยบูรพา ก็ได้รับความสนใจจากยอดฝีมือในที่อื่นๆ

พูดถึงเรื่องการโจมตี การป้องกัน ความเร็ว บางทีเขาอาจไม่ใช่คนที่แข็งแกร่งที่สุด

แต่หากพูดถึงความสามารถในการฟื้นฟูตัวเองและความเร็วในการฟื้นสภาพของพลังชีวิตหลังจากได้รับบาดเจ็บแล้ว เซี่ยงอีหยางที่มีร่างวสันต์ไม้แห้งและฝึกฝนคัมภีร์อายุวัฒนา แทบจะเรียกได้ว่าเป็นตัวตนระดับสุดยอดในหมู่จอมยุทธ์ระดับใกล้เคียงกัน

ในอดีต เขาอาศัยพลังฟื้นฟูอันแข็งแกร่งของตัวเอง เคี่ยวกรำยอดฝีมือที่มีพลังป้องกันเหนือกว่าเขาจนตายไปไม่รู้เท่าไร ถึงขั้นที่จัดการคู่ต่อสู้ที่มีพลังฝึกปรือมากกว่าเขาไปมากมาย

การแสร้งตายก่อนหน้านี้ของเซี่ยงอีหยาง เยี่ยนจ้าวเกอไม่อาจฆ่าเขาได้ในกระบี่เดียว เพราะได้ประโยชน์จากสิ่งนี้

ที่เขากล้าใช้แผนการที่เสี่ยงเช่นนี้ โดยการใช้ศีรษะรับรอยตราพลิกนภาของเยี่ยนจ้าวเกอ เพราะมีความมั่นใจอยู่ตรงนี้เช่นกัน

น่าเสียดายที่ท่าไม้ตายของเขาถูกเยี่ยนจ้าวเกอแก้ไขได้

ต่อให้มีพลังชีวิตและพลังฟื้นฟูที่แข็งแกร่งกว่านี้ ก็ไม่อาจคืนสภาพกลับมาเหมือนเดิมหลังจากรับรอยตราพลิกนภาของเยี่ยนจ้าวเกอไป

ดังนั้นเมื่อเยี่ยนจ้าวเกอใช้ฝ่ามือที่สอง เซี่ยงอีหยางก็ได้แต่ปิดตารอความตาย

ไม่ได้ถูกคู่ต่อสู้ระดับเดียวกันฆ่าตาย ไม่ได้ถูกคู่ต่อสู้ที่มีพลังฝึกปรือสูงกว่าฆ่าตาย แต่กลับตายด้วยน้ำมือของเยี่ยนจ้าวเกอที่มีระดับต่ำกว่า

คนแซ่เซี่ยงตายตาไม่หลับ

เยี่ยนจ้าวเกอยิ้มพร้อมกับเก็บชิ้่นส่วนดวงตาราชันสายฟ้าที่กำลังหลับลึก ‘ใหญ่กว่าชิ้นส่วนของข้าเสียอีก ก่อนหน้านี้คงจะกลืนกินชิ้นส่วนที่เล็กกว่าไปไม่น้อย ของวิเศษที่ท่านรวมรวมไว้นี้สมควรใช้ความตั้งใจไปเยอะยิ่ง ข้าขอขอบคุณท่านที่ช่วยให้ข้าประหยัดเวลาไปได้มากโข’

เขาเก็บไข่มุกสายฟ้า จากนั้นก็หมุนตัวโถมเข้าหาบุรุษวัยกลางคนที่เป็นจอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์ขั้นหกผู้นั้น

อีกฝ่ายมีความคิดถอยหนีตั้งแต่แรกแล้ว แต่จนปัญญาที่ความเร็วของตนสู้ร่างแยกสมุทรสุดขอบโลกไม่ได้

ดวงจันทร์ดวงหนึ่งลอยขึ้นกลางมิติต่างแดน แสงบริสุทธิ์ไร้ประมาณสาดส่องฟ้าดิน

ครั้งนี้เฟิงอวิ๋นเซิงไม่ได้กระตุ้นดาบเทพอาทิตย์ยะเยือก แต่บังคับมงกุฎจันทราออกต่อสู้ รับมือกับยอดฝีมืออารามสูงส่งที่เป็นจอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์ขั้นห้าแทนเยี่ยนจ้าวเกอ

ท่ามกลางเสียงร้องของมังกร มังกรแสงสีดำขาวตัวหนึ่งทะยานลงมาจากจันทร์เสี้ยวกลางท้องฟ้า ขัดขวางจอมยุทธ์อารามสูงส่งไว้